Ay benim Gece senin...

🌒 Ay Benim 🌃 Gece senin.2

."Nerede yaşıyorsun?"diye sordu.Niye bunu sordu ki evimi niye merak etti .Hemen "ilerideki lila renkli apartmanda "diye mırıldandım .Bana baktı bir şey istercesine ama çekiniyordu sanırım dudaklarını araladı ve "bugün benimle kalırmısın? evde tek başıma kaldım ve karanlıktan korkuyorum şuan tek sen varsın"diye kendini açıklamaya çalışırken ellim dukaklarına gitti ve ağzını kapattım.Gözleri kocaman olmuştu.Ve "Noyo bokatiyosun"dediğinde gülmüştüm.Ellimi çektim ve "anlatmana gerek yok tabikide seninle kalırım benim evim mi senin evinde mi  "dediğim sırada elli ile beni gösterdi."tamam hadi kalk Toygar " dediğimde "kalktım nehir" demişti ismimi ilk defa onun ağzından onun sesinden duymuştum kendimi bilmeden sevimli olmaya çalışır gibi bir gülümseme attım.Eve doğru sessizce yürüdük.Kappının yanına vardığımızda "dur telefonumdan feneri açıyim" dediğinde ürkmüstüm çünkü içerisi kap karanlıktı.Feneri açtı ve ilerlemeye başladık nefes nefese kaldık merdivenlerden yürürken "kaçıncı kat " dedi nefes nefese "az kaldı "dedim ve yaklaşık olarak yirmi basamak sonra vardık.Evin kapısını açtım içeri girdik.İkimizde çok yorulmuştuk ben duvara yaşlandım oda kendini bilmez adımlarıyla bana yaklaşıyordu.Heycanlanmaya başlamıştım ne oluyordu.Nefesini yüzümde hissettim "gözlerin çok güzel"diyebildi nefes nefese  "teşekkürler"diyebildim sadece benden uzaklaşması için boğazımı temizleyip yutkundum.Anlamıştı rahatsız olduğumu "kusura bakma fazla yakınlaştım"dedi ve uzaklaştı .İlk defa bı insan beni konuşmadan anlamıştı.Bende onu anlayabiliyordum.kendini karşı duvara yaslamıştı gözlerini burdan görebiliyordum.O yemyeşil kendimi gördüğüm, bakmaya doyamadığım  gözlerine ."annemin öldüğünü kabullenmelimiyim?"diye sordu  "bence kabullenmelisin bir umut olduğunu düşünürsen öldüğünde daha fazla acı çekersin"dediğimde gözleri dolmuştu sanki ve haklıydım ağlamaya başlamıştı.Toygar mahvoluyordu gözlerimin önünde.Daha iki saat önce tanıştığım insan şuan evimde ağlıyordu.Yanına gittim ve ellini tutup yanına oturdum bana baktı uzun uzun ,derin anlamlı bakışıyla sonra dudaklarını araladı ve "benimlemisin bu hayata "dedi ne yani bu neydi bana çıkma teklifi mi etmişti ergenceydi bu . Kaslarımı çattım anlam vermeye çalışarak ona baktım.Oda benden cevap bekliyordu sanki gelmeyince çaresizce "annem gitti sen geldin..."diyebildi uzun bir sessizlikten sonra "benimle misin yani benimle annemin katilini bulacakmısın ?"dediğinde hayatımın o andan itibaren değişmişti uzun bir seslikten sonra . Oturduğum yerden kucağına başımı koydum ve ellerime baktım elleri hayla ellerimdeydi.Benimde kardeşlerim,annem,babam ölmüştü.Saçlarımda bir el hissetmiştim.Kafamı kaldırdığımda bana bakıyor saçlarımla oynuyordu.Ne diyeceğimi bekliyordu.O an hiç olmadığım kadar huzurluydum.Dudaklarım aralandı ve "evet...seninleyim..."dediğim sırada.Birden ağlamaya başladı ne oluyordu yanlış bir şey mi söylemiştim bana döndü ve dedi ki "iyi ki varsın" deyip hızlıca beni kollarının arasına alıp sıkı sıkı sarıldı.Bende kendimi tutamayıp ağlamaya başladım."sende... İyi ki varsın"diye mırıldandım.Bu ağlama sebebsiz di sanki bu yaşıma kadar bekleyen bir ağlamaydı dolmuştum dolmuştu.

Bölümü nasıl buldunuz ilk yazımın ikinci bölümü.