Mavzer Çığlığı

Bölüm 9(Part1)

PART 1'dir, ikinci part bu hafta, daha uzun olacak şekilde yayınlanacaktır.❤️

~

'Acaba şu anda o ne düşünüyor? Herhalde beni değil... Niçin?... Onun kafasında bir müddet yaşamak için neleri feda etmem ki?..'

-İçimizdeki Şeytan, Sabahattin Ali

🌘🌑🌑

Anahtarı delikte bir kez çevirerek kapıyı açtığımda arkamdaki bedenin üzerime yaydığı heyecan titreşimi yüzünden neredeyse bunu beceremeyecektim.

Kurşun Alpugan evime giriyordu.

Bu nasıl bir rüyaydı böyle?

Kesinlikle uyanmak istemeyeceğim bir rüya.

Nil ile konuştuktan sonra çıkarken günlüğümü çalışma odasında bırakmış olsam da kapıyı kilitlemiştim, dolayısıyla o konuda rahattım. Evime kimse gelmeyecek dahi olsa o kapı her daim kilitli kalırdı.

Daha içeri adım atmadan bizi karşılayan ışıklar geceye tezat göz alıcı şekilde aydınlıktı. İçeri girerek pofuduk terliklerimi giyerken Kurşun'un parlak ışıklara kısaca göz gezdirdiğini gördüm, ama bir yorum yapmaktan kaçındı.

Karanlık korkumu biliyordu. Hatta buna şahit bile olmuştu. Bu adam çok kısa süre içerisinde beni gereğinden fazla kez savunmasız görmüştü.

Bir yandan benimle bağ kurması için bu iyiydi.

Fakat diğer yandan, bu adamın zayıf noktalarımı öğrenmesi içimdeki güvensizlikleri canlandırıyordu.

"Geç." derken kapıyı arkasından kapattım ve bir an için zincir kilidi de takıp onu buraya sonsuza dek hapsetme fikrini düşündüm.

Salona girmeden önce kısa koridorun kenarındaki ışık tuşlarına dokunarak aydınlığı biraz azalttı ve ortam loştaştı.

Gerginlikle yutkundum.

Omzunun üzerinden geriye bakarak "Korkma." diye mırıldandı düzce. "Ben varım, bir şey olmaz." Ve birkaç adımda görüş açımdan çıkarak salonuma girdi.

Korkma. Ben varım.

Korkma.

Ben varım.

Hep Elif ve Elfida'nın birbiriyle tümüyle zıt olduğunu düşünürdüm. Elif'in sevineceği bir şey Elfida'da hiçbir duygu uyandırmazdı, Elif'in ağlayacağı bir şey, Elfida'da mimik oynatmazdı, Elfida'yı sevindirecek şeylerse Elif'i ancak korkutabilirdi.

Ancak az önce Elfida'nın kulakları, Elif'in pek de uzun seneler sürmeyen ömrü boyunca duymak için her şeyini feda edebileceği o cümleyi duymuştu. Her daim korkuya mahkum edilen küçük bir kızı, içinde bulunduğu kuyudan bir saniyede çıkartmaya yetebilecek o cümle, Elif'in hayatında duyduğu en kıymetli şey olurdu muhtemelen.

Elfida ile Elif çok zıt olmalıydı.

Oysa bu cümle neden Elfida'nın da hayatında duyduğu en kıymetli şeydi?