Maid - Boss | tk

3 | Yalvarırım, Yaralanmayın Bay Kim!

Silah sesleriyle uyandım. Saate baktığımda gecenin 3'üydü. Ne oluyordu Tanrı aşkına?!

Korkuyordum, birilerine haber vermem gerekiyordu. Hayatımı, hatta bu evde hayatını geçiren herkesin hayatını kurtaran bir kahraman olabilirdim! Ama Bay Kim'i uyandırmam gerekiyordu...

Yatağımdan yavaşça kalkıp, emekleyerek merdivenin olduğu yere gittim. Merdivenlerden oturarak ve sessizce indim. Merdivenlerin basamaklarını inmeyi bitirdiğimde, tekrar emekleyerek Bay Kim'in odasının kapısının önünde durdum.

Başarmıştım! Evet!

Ama kapıyı tıklatamazdım, silah sesleri hala geliyorken ve kim olduğu belirsiz insanlar koskoca villayı çevrelerken, birinin bu sesi farketmesi an meselesi. Eğer farkederlerse sesin geldiği yere, yani benim olduğum yere, ateş edebilirlerdi.

Elimi yavaşça kapının koluna yerleştirip ses çıkarmadan açtım. Açtığım an ses çıkarmadan kapattım. Bu odada perdeler kapalıydı, rahatlamıştım. Kalkıp Bay Kim'in yatağının yanında durdum.

"Bay Kim!" diye sessizce fısıldadım.

Ama ne yazık, duymadı...

Defalarca "Bay Kim!" diye fısıldamama rağmen beni duyup gözlerini açmamıştı.

Battaniyenin üstünde olduğu omzunu sarstım.

"Bay Kim! Lütfen uyanın..."

Sonunda gözlerini açtı! Oh be!

"Jungkook!" dedi bağırarak.

"Bay Kim, bağırmayın! Birileri eve ateş ediyor! Her yer kırılıp döküldü! Lütfen yardım edin!"

"Ne?!" dedi ve hemen ayağa kalktı.

Ne?! Üstü çıplaktı adamın amına koyayım!

Bay Kim ise bunu gördüğümü bile bile hiç umursamadan üstüne bir kıyafet giydi.

"Jungkook, sen burada kal ve kapıyı kilitle. Ben sana seslenene kadar sakın açma!"

"Ama-"

"Açma dedim!"

Off, kapıdan çıkmıştı. Bende onun dediği gibi kapıyı kilitledim ve yatağına çıkıp ağlamaya başladım.

Acaba beni böyle görse, "Korkak" damgası vurup güler miydi?

Ben ne diyorum amına koyayım ya?! Of, çok korkuyordum.

Bay Kim'in "Siktir!" diye bağırma sesi gelmişti! Olamaz! Ya vurulduysa! Ben bu kadarına susamazdım! Kapının kilidini açıp, açık olan kapıdan çıkmıştım.

Burada herkes ölmüştü! Neyse ki aralarında Bay Kim yoktu... Arka bahçeden bağırma ve küfürlü konuşmalar geliyordu. Korkuyordum... Ama ya bir şey olduysa bizimkilere... Neyse, gitmeliyim!

Diye düşünüp, arka bahçeye koştum. Herkes beni görmüştü, Bay Kim dahil! Ama Bay Kim'in kolunda bir yara izi vardı! Olamaz, olamaz!

"Jungkook!" diye bağırdı Bay Kim.

Sadece bir kişi kalmıştı diğer taraftan! Vay be! Sanırsam o da patronlarıydı... Ama Bay Kim'in yarası çok kanıyordu...

"Çabuk eve geri götürün şunu!" diye emir verdi yanında ki korumalarına.

Korumalardan 2 tanesi hızla koluma girip beni eve götürdüler.

Onun korumaları beni resmen koşarak eve götürürken, kafamı arkaya döndüm ve;

"Yalvarırım, yaralanmayın Bay Kim!" dedim...

Bay Kim bana bir cevap vermedi, arkamdan da bir şey yaptıysa ne yaptığını bilmiyorum...