DARMADUMAN BİR KIZ

2. Bölüm

"hayata yeniden başlıyoruz..."dedim.

N-ne' diye cevap verdi

"Evet duyduğun gibi.''diye cevap verdim.

'tamam da nasıl yapacağız anneciğim' diye sordu annem bana. Benim yüzümde o anlık bir gülümseme belirdi. Annem hala nolduğunu anlamaya çalışıyordu.

''nasıl mı bak şöyle başlıyoruz'' dedim. Annem merakla beni dinliyordu.

'sen olduğun gibi işine devam et. Bende okulu bırakıp işe başla-' daha sözümü bitirmeden. Annem eliyle ağzımı kapatıp söze girdi.

'ben işe gidiyorum ve sen okuluna devam ediyorsun.'dedi. bende üzgün ifadeyle

'ama anne senin kazandığın para anca elektrik faturasına yeter' dedim annem hemen söze daldı

'olsun iki işte çalışırım.' dedi bende

'hayır annecim çok yorulursun bende işe gireyim işte" dedim.

Annem başını hayır dercesine salladı ve

'hayır ilk önce okul!' dedi.

"Tamam ozaman okuldan sonra iş bulup giderim.''dedim.

'bilemedim ki şimdi.' dedi.

''Annecim senin bilmeme gerek yok ben bildim bile' diyerek odama doğru gittim.
Ardından annem hızlıca odama geldi ve

'kızım bak ben senin iyiliğini istiyorum ilk okul sonrada iş olmazki ' dedi.

Bende anında ''biliyorum annecim anneler hep çocuklarının iyiliğini ister. Ama çocuklarda annesinin iyiliğini ister."dedim

o'da "bak kızım benim dediğimle senin dediğin aynı şey değil.'dedi.

"aynı şey ve ben okuldan sonra işe gideceğim ve bu konuda burada bitti." Dedim.

Ve yatağa yattım ve battaniyemi üzerime çektim. Annemde

'offfff kızım offff bu inadın ne olacak senin' diye diye ışığı kapatıp gitti.

Bende gözlerimi kapatıp uykuya daldım. Ve sabah oldu annemin güzel sesiyle irkildim annemde

'özür dilerim güzel kızım seni korkuttuysam.' dedi bende gözlerimi açtım ve anneme gülümsedi.

''yok annecim dalmışım sen bir şey söyleyince irkildim biraz."dedim. Ve annem

'tamam güzel kızım kalk elini yüzünü yıka mutfağa gel.

Kahvaltı hazır bende sen gelene dadar çayları koyayım.' dedi.

Bende kalkıp annemi Öpüp banyoya gittim. Elimi ve yüzümü yıkayıp hızlıca dişlerimi fırçalarıdım ve üzerimi giydim ve mutfağa gittim. Annem çayları doldurmuş beni bekliyordu.Bende hızlıca yerime oturup kahvaltımı yapmaya başladım ve son kalan simiti çayla birlikte yedim ve annemin yanağına öpücük kondurup. Banyoya gittim. Elimi ve ağızımı yıkadım ve elimi kurulamak için dolaptan havlu aldım ve yere bir fotoğraf albümü düştü ve fotoğraf albümünü açtığımda annemin ve babamın düğün fotoğrafları olduğunu gördüm. Ve çok üzüldüm melek gibi kalbi olan annem şeytan kalpli biriyle evlenir diye düşündüm. Ve sonra annemin sesiyle irkildim annem

'okula geç kaldın' diye seslenmişti.

bende elimdeki albümü banyodaki çöpe attım. Ve çantamı alıp annemin yanına gittim. Ve anneme görüşürüz diyerek servise bindim. Ve cam kenarında oturdum ve yola baktım. Ve bir tane dükkanda işçi arıyormuş ve saat 16:20 -20:00 gibi çalışacak bir eleman aranıyormuş. Ve maaşı da günde "650₺" TL'miş. Ve hızlıca numarasını kaydettim. Ve içimden"zaten okul 15:20' de bitiyor. okuldan çıkıp eve gelip yemeğimi yerim ve ödevimi yaparım ve işe giderim" dedim. Ve önüme döndüm zaten okula gelmiştik. Ve iner inmez o numarayı aradım ve konuştum. Ve işe alınmıştım. Çok sevinmiştim. Ve okul zili çaldığında okula girdim ve derse başladık...

okul çıkışı oldu servise bindiğimde hızlıca yola çıkmıştık. Ve o ilan kağıdı dükkânda yoktu. Sonra eve geldiğimde hızlıca yemeğimi ve ödevlerimi yapıp işe gittim. Ve o dükkanın sahibi bana ne yapmam gerektiğini söyledi ve işime başladım ve garsonluk yapacaktım. Ve siparişlerimi götürdüm siparişini verdiğim adam bana 200$ dolar bahşiş verdi. Ben şoka girmiştim daha ilk günden bu 200$ dolar para bahşiş nerden çıktı diye birde Türk parası değil dolar. Sonra patronum beni çağırdı.Ve işimin bittiğini söyleyip maaşımı verdi. Saat çoktan 20:00 olmuştu zamanın nasıl geçtiğini anlamadan saat 20:00 olmuştu eve gittiğimde annem evde yoktu ve acaba mesaiye mi kaldı diye düşünüp yemeğimi yiyordum ve tam kalkacağımda telefon geldi bilinmeyen bir numaraydı.

"Allah Allah." dedim ve telefonu açtım.

Belki önemliyse diye. Hiç beklemediğim bir şey oldu telefon elimden kayıp gitti çünkü annem hastaneye kaldırılmıştı. Sonra hemen annemin yanına gittmek için aşağı inip taksi çağırdım ve hastaneye gidip annemin hangi odada olduğunu sordum. Kadın kat 4 oda 9 dedi ve hızlıca asansöre bindim ve yukarı çıktığımda hızlıca odasına gittim ve annem gözü kapalı şekilde hastane yatağında yatıyordu. Anne diye koşarak başına gittiğimde gözyaşlarıma hakim olamıyordum.tam yarım saat sonra doktor elindeki dosyalarla odaya girdiğinde hemen ayağa kalktım doktor

'yakınımısın?' diye sordu. bende

"evet ben kızıyım'' dedim doktor üzgün ifadeyle bana baktı sonra bende hemen

"anneme bir şeymi oldu!!?" diye sordum.

Doktor "annen kanser" dedi dünya o anlığına durdu benim için .

Bana ne olduğunu bilmiyordum gözlerimi açtığımda bir hastane odasında serum takılıydı. O kadar halsizdim ki kendimi oynatamıyor dum. Sonra odaya biri girdi ama gözlerimi açamıyordum ve gözlerimi açmaya çalıştım ve bütün gücümle araladım sonra gözlerim doktora kaydı elindeki dosyaya bakıyordu. Ve beni gördü

'aaaa! Uyan mışsın' dedi.

Bende"evet bana ne oldu ?" Diye sordum.

'Anne nin durumunu öğrenince bayıldın bizde odaya aldık serum takdık sonra kendine gelmeye başladığında bağırıp,ağlıyordun bizde sakinleştirici iğne verdik. Sonra uyudun ve sonrası gördüğün gibi.' dedi doktor.

Bende "anneeee!!!!" Diye bağırmaya başladım.

Doktor hemşireye ' sakinleştirici iğne getir' dedi.

Bende iğne istemiyorum. Annemi istiyorum!" Diye doktora bağırdım.

Doktor ilk başta kabul etmedi ama ben onu bir şekilde ikna edip serumla beni annem'in olduğu yoğun bakımın önüne getirdi ve bende hızlıca annemin gözüktüğü cama doğru ağır adımlarla ilerlemeye başladım ve ilerledikten sonra gözlerim annemin kapalı gözlerine denk geldi.Cama kafamı yaslayıp anneme doğru bakmaya başladım. İçimden

'biz bu hallere nasıl düştük anne ya ?' diye söylenince içimde ki soru

' nasıl bu hâle geldik biz?' di. Aradan tam 30 dakika geçti ve annem'e bir şey oluyordu. Doktorlar ve hemşireler odaya girdiğinde ben cama vurup

'noluyor!!!' 'noluyor!!!' diye bağırıyordum. Sadece doktorun birşey dediğini duydum o an dünyam karardı.

' elektro şok cihazını hazırlayın diyordu' cama bütün gücümle vurdum. Doktora

"annem yaşıyacak değil mi ?" Diye bağırıyordum.

sonra doktor "yükselt!" diyordu bende

"anne!!!!" Diye ağlıyordum.

Sonra hemşire perdeyi kapattı. Bende

"perdeyi aç!!" Diye bağırıyordum. Sonra doktor odadan çıktığında yüzünde üzgün bir ifade vardı. Bende

"noldu bir şey mi oldu anneme konuşsanıza doktor abi. Nolur anneme bir şey olmadı de nolur?" Diye yalvarıyordum.

Doktor olan öyle bir şey söylediki doktor o 3 cümle benim hayatımı karartı ve dünyamı yerle bir etti. O 3 cümle ise

'malesef annenizi kaybettik.' İdi bende yerle bir olmuştum ve ardından annem hastane yatağında morga gidiyordu.

Bende adamları durdurdum. Ve annemle son kez vedalaştım. Ve sarıldım. Ve ardından biri gelip annemin üzerindeki eşyaları verdi.