5 წლის შემდეგ
მეის POV:
???: დედა ნაყინი მინდა
მეი: ყველაფერი რაც ჩემს პატარას სურს
???: წავიდეთ დედა
მეი: ცოტა ნელა ჰანეულ თორემ დაეცემი
ჰანეული: არ ინერვიულო დედა მე უკვე დიდი ბიჭი ვარ
მეცინება მის სიმპათიურობაზე, ეს ჩემი შვილია ჰანეული ჰქვია, ის ისეთი საყვარელია, ის ახლა ხუთი წლისაა, უკვე ხუთი წელია რაც იაპონიაში ვარ, მაინტერესებს როგორ არიან თეჰიონი და სხვები, თეჰიონი მენატრება მაგრამ არამგონია მას ვენატრებოდე, იმიტომ რომ შესაძლოა ახლა ის როუზთან ერთად ბედნიერად ცხოვრობს, ჩემს შვილს უკან გავყევი ნაყინის მაღაზიასთან მივედით, ჰანეულმა ნაყინი აირჩია და სკამზე დავჯექით, მე მას ვუყურებ და მეღიმება ძალიან მიხარია რომ ასეთი საყვარელი და კარგი ბიჭი რომ გავაჩინე, ის ისეთი მზრუნველია სხვების მიმართ მიუხედავად იმისა რომ ის რაღაც სულ ხუთი წლისაა
მეი: საყვარელო კარგია?
ჰანეული: კი
ჭამას წვეტს და მე მიყურებს სევდიანი თვალებით ძალიან ავნერვიულდი მის წინ ჩავიმუხლე და მას შევხედე
მეი: რა ხდება ძვირფასო? კარგად ხარ?
ჰანეული: დედა სად არის მამაჩემი?
მე ვერ ვუპასუხე მას თვალებიდან ცრემლები წამოუვიდა
ჰანეული: მამა ცოცხალია?
სწრაფად ჩავეხუტე მეც ვერ ვიკავებდი ცრემლებს მინდა რომ ჰანეული თეჰიონთან იყოს მაგრამ რა ვქნა მას ვძულვარ
მეი: რა თქმა უნდა კი ის ცოცხალია
ჰანეული: მაშინ სად არის მამა
მეი: ის კორეაშია
ჰანეული: შეიხლება წავიდეთ მამასთან?
მეი: არა საყვარელო
ჰანეული: რატომ მამა ვძულვარ?
მეი: რა თქმა უნდა არა მას უყვარხარ, ჩვენ წავალთ მამასთან
ჰანეული: მართლა?
თავი დავუქნიე სკამიდან გადმოხტადა სირბილი დაიწყო.
