Son Bir Konser

4. Bölüm

12 Mart - 2016

"Sence kabul ettiler mi Kerem?" diye sordum heyecanla. Bir yandan da mahalleye gidiyorduk. Kerem bir şey demeden arabayı sürmeye devam ediyordu. Birden kenara çekti.

"Ayza Hanım? İyi olduğunuza emin misiniz?" diye sordu ve telefonunu çıkardı. Şirket sitesine girdi ve benim ses kayıdımı açtı. Kendi sesimi duymak garip gelse de idare ederdi. Ardından sonuçlar kısmına  girdiğinde nefesim kesildi.

"2. olmuşsunuz. Tebrikler ki demiştim." diyerek göz kırptı. Mutluluktan şok yaşıyordum. Başta ellerim titredi ve sonra radyoda bir ses duyuldu. Şirketin müdürü konuşma yapıyordu. İsmini duyduğumda şaşkınlığımı gizleyemedim.

Konuşması bittiğinde kendi yazdığım şarkım çalmaya başladı. Kerem'e döndüğünde beni kaydettiğini gördüm. Şakasına koluna küçük bir yumruk attım. İkimizde kahkaha atarak şarkıyı dinlemeye başladık...

♥︎♡♥︎♡♥︎♡♥︎

13 Mart

Gecenin bilmem kaçında kahkaha sesleri ile uyandım. Gözlerimi açtığımda İlkim telefon başında biri ile sohbet ediyordu. Tahminen Emre olabilirdi. Yataktan kalkarak şarja takılmış telefonumu aldım. Ben yattıktan sonra ne oldu hiç hatırlamıyordum. Ekranı açıldığında Kerem bir video yollamıştı.

Kerem : Ayza Hanım rahatsız ediyorsam kusura bakmayın. Akşam galerimi temizlerken 2016'da ki seçmeler videonuzu buldum. Sizde dursun.

Attığı videoya tıkladığımda arkada şarkım çalıyordu ve ben şaşkınlıkla gülümsüyordum. O gün dün gibi aklımdaydı ancak üzerinden yedi yıl geçmişti. Özlemle gülümsedim. Videonun sonuna doğru Kerem ve ben büyük bir kahkaha atmıştık. Özlem değildi bu. Gurula gülümsedim. Başardığımı nasıl fark etmemiştim ben?

Arkamı dönerek "İlkim?" dedim. İlkim konuşmayı bırakarak bana bakmaya başladı. "Efendim?" dercesine baktığı için açıklamaya başladım. "Ben başarmışım?" dedim. İlkim gülümsedi ve "Başardın." dedi. Kerem'e yanıt yazmaya başladım.

Ayza : Kerem ne rahatsız etmesi ya? Sen bana tekrardan başardığımı hatırlattın. İşten kafamı kaldırsam hayallerimi yaşadığımı fark edecektim belki de? He bir de konser programını atar mısın?

Yazdım ve telefonu kapattım. İlkim'in yanağına bir öpücük bırakarak geri yattım. Uykuya da ihtiyacım vardı. Sahte senaryolar kurarak uyumaya başladım derken telefonum çalmaya başaldı. Uzaktan arayanı görmeye çalıştığımda Niran'ın aradığını gördüm.

"İlkim verme şansın var mı aşkım?" diye sorduğumda İlkim hemen kalkarak telefonumu verdi.

"Alo, Niran?" dedim. Bir kaç dakika ses gelmedi. Ardından Niran konuşmaya başaldı.

"Tatlım yanlışlıkla aradım pardon." deyip telefonu kapattı. Telefonu koltuğa yakın bir sehpaya bıraktığımda İlkim kalktı ve onu şarja taktı.

♥︎♡♥︎♡♥︎♡♥︎

Sabah burnuma dolan yoğun kahve kokusu ile uyandım. İlkim yine erken kalkmış, ikimize kahve yapıyordu - eski günlerde ki gibi -. Tabi ki arkada herhangi bir Lana Del Rey şarkısı çalıyordu. İlkim tam bir Lana aşığıydı. Ancak abisi Berke uykusuna düşkün olduğu için şimdi gelip İlkim'e bağıracaktı.

3...2...1

"İLKİM! Saçma sapan müziğinin sesini kıs!" diye bağırdığında aynı anda kahkaha atmaya başladık.  Farklı odalar bizi ayıramaz evren! Evren demişken o neredeydi. Evren İlkim'in kedisi. Ağır adımlarla İlkim'in yanına yani mutfağa doğru yürümeye başaldım. İlerledikçe kahve kokusu artıyordu ve bu bana terapi gibi geliyordu. Derin derin nefesler alarak içime çektim bu güzel kokuyu.

"İlkim'im, bitanem sabah sabah bu kadar güzel kokan o kahvenin linkini isterim." dedim kafiyeli kafiyeli. İlkim kıkırdayarak bir şeyler gevelemeye başladı. Anlayamasam da "Hıhı." diyerek geçiştiriyordum. Ardından aklıma süper bir söz geldi. Tabi ki söyledim.

"Nerede ahlak? Nerede terbiye? Nerede link?" dedim. İlkim bu sözüme daha fazla kahkaha attı. Birden durdum. Kerem'e akşam verdiğim listeye ne olmuştu? Salona geri dönerek telefonumu aldım ve Kerem ile mesajlaşmalara baktım. Benim yazmadığım bir mesaj gözüme çarptı.

Ayza : Kerem? Ben İlkim. Ayza sana bir liste vermiş olmalı. Onu iptal et tamam mı? Boşuna arama kapalıdır oralar. Benzin parasını da ceple ;)

Kerem : Tamamdır İlkim Hanım. Ama ben yinede sabah Ayza Hanım'a danışayayım para konusunda?

Yazışmayı okuduğumda fark ettim. İlkimden sonra güvenebileceğim kişi belli olmuştu. Kerem Özcan. Telefonu bırakıp İlkim'e kızmak üzere mutfağa geri gittim. Ayaklarımı tepe tepe yürüyerek mutfağa gitmiştim. İlkim bana merakla baktığında komik bir şekilde kaşlarımı çattım.

"Benden gizli Kerem ile yazışmanız?" dediğimde İlkim "Ne yapsaydım?" gülüşü atmaya başladı. Bir kaç saniye bu şekilde bakıştıktan sonra aramıza bir buz dağı girdi. Bu kişi abisi Berke dışında kimse olamazdı. Hayatımda bu kadar soğuk birini görmemiştim. Kaç kız koştu peşinde - daha 5 yaşındayken - kaç kız teklif etti ama kabul etmedi.

"İlkim bana da yapsana şu naneli kahveden?" dedi ve aramızdan çekildi. 1.96 boy ne ya! 1.70 boyumla küçük kalıyorum ben. Berke abi odasına döndüğünde İlkim ondan geriye saymaya başladı. Sıfır demesiyle birlikte Berke abi yine bağırdı. Bana olsa bende bağırırdım zaten. İlkim abisinin yeni aldığı sweatshirt'ü ilk kendisi giymişti. Ve bunu Emre için yapmıştı. Berke abi İlkim'in odasına daldı ve sweatshirt'ü hızlıca buldu. Tek sordun sweatshirt Emre'nin parfümü kokuyordu.

"İlkim, bu sweatshirt neden erkek parfümü kokuyor? Daha önce hiç giymedim yani benim değil." dediğinde İlkim derinden yutkundu. Abisi yine aramızda belirdiğinde İlkim "Şşş!" diyerek abisini susturmaya çalıştı. Abisi İlkim'in kulağına bir şey fısıldadığında bende salona geri gitmiştim. Çok dolandığım için telefonumu alıp toplanmamış yatağıma yattım. Kerem hala konser programımı atmamıştı?

Konuşmalara girdiğimde ise bir gelişme yoktu. Kerem'e hatırlatma olarak tekrar mesaj yazdım.

Ayza : Kerem, program?

Ancak ses yok. Normalde hemen dönerdi. Belki de işi vardır diyerek telefonu kapattım ve tavanı izlemeye başladım. Neden böyle davrandığımı anlayamsam da bir bildirim sesi ile tekrar normale döndüm. Mesaj Nirandan gelmişti. Konuşmalara girip ne yazdığına baktım. Ama bu mesaj Niran tarafından yazılmamıştı?

N̶i̶r̶a̶n̶ : Milan konuşmamız gerekiyor.

- Bölüm Sonu -