Tears of midnight Crystal

Chapter 12

Narrator's Pov

Sa loob ng tatlong araw, si Hestia ay ikinulong sa isang maliit at malamig na selda bilang parusa sa pagpunta niya sa ipinagbabawal na gubat. Ang mga araw na iyon ay tila walang katapusan, puno ng katahimikan at pagkakataong pag-isipan ang kanyang ginawa. Sa unang araw, halos hindi siya makatulog sa pag-iisip kung ano ang mangyayari sa kanya pagkatapos ng parusang ito.

Habang nakaupo siya sa sulok ng kanyang selda, naririnig niya ang mga yapak ng mga bantay sa labas. Minsan, naririnig niya ang mga pag-uusap ng mga ito tungkol sa kanya. Ngunit wala siyang magawa kundi ang maghintay at magtiwala na matatapos din ang lahat ng ito.

"Bukas ay kaarawan ko na pala. Ito na ba ang iyong munting regalo kamahalan?" Bulong niya.

Sa ikalawang araw, nagsimula nang magbago ang panahon. Ang mga ulap sa langit ay naging madilim at mabigat, tila ba may paparating na bagyo. Sa labas ng kanyang selda, naririnig niya ang mga bulong-bulungan ng mga tao na nag-aalala sa kakaibang pangyayari. Ang mga alahas at gemstones na dati'y kumikislap at nagbibigay liwanag sa kanilang kampo ay nawalan ng sigla at ningning.

"Anong nangyayari?" tanong ni Hestia sa sarili, habang nakatingin sa maliit na bintana ng kanyang selda. Alam niyang may koneksyon ito sa kanyang ginawa, pero hindi niya alam kung paano at bakit.

Sa ikatlong araw, ang kampo ay puno na ng kaguluhan. Ang mga tao'y nag-rarally, sumisigaw, at nagtatanong kung ano ang sanhi ng lahat ng ito. Habang nakikinig si Hestia, narinig niyang may isang matandang babae na sumisigaw mula sa gitna ng nagkakagulong tao.

"Isa lamang ang dahilan ng mga ito! May dayuhang nakapasok sa ating kampo!" sigaw ng matanda, ang kanyang boses ay puno ng galit at paniniwala.

Nang marinig ito ni Hestia, lalo siyang kinabahan. Alam niyang siya ang tinutukoy ng matanda. Sa kabila ng kanyang takot, kailangan niyang malaman ang katotohanan. Kailangan niyang malaman kung bakit nagkakaganito ang kanilang kampo mula nang siya'y bumalik mula sa gubat.

Habang lumalalim ang gabi, ang mga bantay ay dumating sa kanyang selda. "Hestia, kailangan kang kausapin ni Lady Elena," sabi ng isa sa mga bantay. "May mga bagay na kailangan niyang malaman mula sa'yo."

Dinala siya ng mga bantay sa harap ng mga tao, kung saan naroon si Lady Elena. Ang kanyang mukha'y seryoso at puno ng determinasyon. Sa paligid niya, ang mga tao'y galit at nag-aalalang nakatingin kay Hestia.

"Hestia, ipaliwanag mo ang lahat ng iyong nakita at naranasan sa gubat," utos ni Matandang Elena. "May koneksyon ito sa nangyayaring kaguluhan sa ating kampo."

"Maniwala man kayo o sa hindi Lady Elena, ngunit wala akong iba pang ginawa bukod sa pag liliwaliw. Ang gubat ay ginawa kong pagtakas mula sa mga problema at masasakit na salita."

"Kung ganoon. Maari ko bang malaman kung kailan ang iyong kaarawan?" Kuryusong tanong ni Lady Elena.

"Kahapon.. Lady Elena. Ngunit bakit mo ito tinatanong?"

"Ikaw ay nag la-labing anim na gulang na pala. " Gulat at takot niyang sabi.

Puno ng tanong si Hestia ngunit nangingibabaw ang pagka sabik niyang makita ang kanyang ina at ama.

Her decision weighed heavily on her heart as she addressed the gathered leaders and townspeople who had come to witness the proceedings. Her

"For the crime of trespassing into the Forbidden Woods," Lady Elena began, her voice steady yet tinged with empathy, "Hestia has been held in custody for three days as per our laws."

Hestia stood before them, her head bowed in contrition but with a glimmer of defiance in her eyes. She knew she had ventured into forbidden territory out of curiosity, driven by a desire to unravel the secrets that shrouded their clan. Her imprisonment had been a stark reminder of the consequences of her actions.

With a wave of her hand, the guards unlocked the cell and escorted Hestia forward. The young girl's heart raced with a mixture of relief and gratitude as she stepped out into the cool air, free from the confines of her imprisonment.

"You are hereby released," Lady Elena announced, her gaze unwavering. "May this serve as a lesson to respect our traditions and laws."

"Thankyou, Lady Elena. Hindi kona po iyon uulitin pa, paalam." Hestia bowed.