İNTİKAM

İNTİKAM PERİSİ-3

Peri Avcı
Babam gür sesiyle 'Hadi!!!Peri kalk artık' ben babamın sesiyle hemen yataktan zıpladım babam 'hızlıca ayıl antremana 5 dakikaya başlıyoruz' ben ise uykulu bir sesle 'tamam' dedim banyoya gidip hızlıca elimiş yüzümü yıkayıp kişel bakımlarımı yapıp saçlarımı ördüm evin bodrum katına indim babam gelene kadar üzerimi orda değiştimiş ve kum torbasınna vurmaya başlamıştım babam geldiği gibi bırakmış ve hemen onun gür sesiyle söylediği sözleriyle vuruş alanına geçtim elime verdiği koruyucu gözlük ve yeleği üzerime geçirdim sırayla dizilmiş be neredeyse aynısından 10 tane bulunan silah çeşitlerinden babamın gösterdiği ilk kısımdakilerden bir tane aldım ve aramızda 5 metreden fazla uzaklıktaki hedef tahtalarına isabet ettirmeğe çalışıyordum babam ise her bir atışımda pozisyonumu düzeltiyordu bu eğitimi 17 yaşımdan beri alıyordum ama dövüş boks gibi eğitimleri 7 yaşımdan beri aldığımı alıyordum neden silah eğitimine bu kadar geç başladım bilmiyordum
🌪️

Silah eğitimim bittikten sonra ise hemen okçuluk eğitimime geçtim be evet en sevdiğim eğitim buydu hedef tahtalarında nefret ettiğim 3 kişi vardı  birincisinde Kuzey Şimşek ikincisinde Alin Şimşek üçüncüsünde ise aynı yaşta ve birbirimize tıpa tıp benzediğimiz Manolya Şimşek tüm bu çabam gayretim onların hayatına son vermek için ve başaracağım okları teker teker ağızlarından gözünde kulaklarımdan her yerini vurabiliyordum hepsine aynı yerlerinden burdum her hedef tahtasında 10 tane ok asılıydı ve bu okları 10 metre mesafeden atmıştım bu benim için hiçti ilk aldığım eğitim buydu 3 yaşlımdan beri alıyordum tabii babamın söylediğine göre bunları gerçek hayatta yapmak için can atıyordum babama  her gün yalvarıyordum baba ben artık hazırım onları oklarımla yok edebilirim diye ama babamın bunlara karşı dün düz bir cevabı vardı "yeterli değilsin"hep bunu söyler ama ben inatçı tavrımdan gocunmadan her gün sormaya devam ederim  her şey için yeterli olduğumu savunurdum ama çok itiraz etmezdim yada bu sorularla babamı çok sokmamaya özen gösterirdim travmamı bilinmez ama ben daha küçükken 5 yaşlarımdayken babama hep soru sorardım babam genelde hepsini geçiştirirdi ama o gün o soruyu sordum "baba annem neden yok" babam ise beni sarsarak birdaha böyle bir soru sormayacaksın sorarsan daha kötü olur diyip beni odama kilitlemişti o gün odamda saatlerce ağladım babam beni yarın sabah odadan çıkarıp eğitime devam ettirmişti yani babamın hassas noktası galiba annemdi bu yüzden o günden beri babama o soru tarzında özel sorular sormuyorum.Neyse eski günler geride kaldı artık her anın tadını çıkarmaya ve eskiden yaşadığım kötü olayları düşünmemeye çalışıyorum ama bazen başaramıyorum bunu başarmanın yolunuza bilmiyorum.
🌪️
Tüm eğitimler bitikten sonra yaklaşık bir buçuk saat kadar mola verdim ardından matematik fen ve Türkçe eğitimim başladı ve bunların hepsi babam tarafından veriliyordu babama hep neden okula gitmediğimi soruyordum o ise sadece güvenli değil babamla yaşamak çok sıkıcıydı. Her gün ders çalışma programım değiştordu bugün en sevmediğim programı işliyorduk çünkü babam en çok bunlara yoğunluk göstererek anlatıyordu ve benim canım çok sıkılıyordu.
🌪️

Dersin sonuna geldiğimizde rahat bir nefes çektim tama odama dinlenmeye giderken babam beni her zaman olduğu gibi soğuk bir tavırla kolumdan Suluçam tutup konuşmamız gerek dedi bende tamam baba dedim babam konuşmaya başladı"Demek kendine kendini koruma konusunda be yollardır aldığın nu eğitime güveniyorsun"ben ise hemen heyecanlı bir şekilde 'evet evet!Güveniyorum' dedim ve babamda ufak bir sırıtma anı yaşadı belkide ilk defa güldüğünü görüyordum babamın be o her güldüğünde ben çok mutlu oluyorum ve babam ufak bir gülümsemenin ardından sert surat ifadesini takınıp 'o zaman okula başlıyorsun' ben biranda hiç konuşamadan öylece donup kaldım tam bir dakika boyunca hiç bir şey yapmadan babamın yüzüne baktım  ve babam ikinci gülümsemesini yüzüne aldı be bu gülümseme diğerinkinden çok daha uzun sürdü babam güldüğü gibi ben donmuş yüz ifademden çıkıp otuz iki diş gülümseyen birine dönüştüm o kadar mutluydumki uçarak babama sarıldım babam sert bir şekilde tamam artık yeter cıvıtma daha anlatacaklarım var dedi ama ben daha çok sarıldım babam en son elleriyle beni ittirdi ama hiçbir şey umrumda değildi okula gideceğim için o kadar mutluydumki kimse sevincimi elimden alamazdı babam bir süre sonra araya girdi "yalnız gideceğin okulda Manolya Şimşek'te olacak"dediğinde içimi mutluluk yerine bir öfke bir hırs almıştı babam bunu fark etmiş olmalıki gurur duyucu bir bakış attıktan sonra onunla ve onun en yakın arkadaşı Sima yakamoz ile çok iyi anlaşacaksın yani anlaşıyormuş gibi yapacaksın he birde Sima'nın o okulda bir kardeşi var hangi sınıfta olduğunu bilmiyorum ama galiba onlardan bir sınıf küçük onu bulacaksın adı ise Simay Yakamoz oda Sima ile Manolya'dan nefret ediyor onun içini daha fazla kötü bilgiyle dolduracaksın Simayı o iki kıza karşı dolduracaksın ve onunla iş birliğine benzer bir şey yapacaksın" ben o kadar hırslanmıştımki cevap vermedim beni kendime getiren şey "ANLAŞILDIMI!!!" diye gürleyen babam olmuştu ben ise korkudan yermide sıçradım ve kekeleyerek "a-nlaşıldı dedim babam iyi dedi ve gitti ama sınıfımı okulun nerede olacağını bilmiyordum.
(SON🎀)