Ellerimi Bırakma #AbSun

"Hep Birlikte Başaracağız"

Ferit otoparka gelmiştir Seyran'da bir şekilde aşağı inebilmiştir.

Ferit: Seyran, iyi misin? Naptı o adam sana ?

Seyran : İyiyim Ferit merak etme, alışık olmadığım birsey değil. Boşver şimdi ablam nasıl iyi mi? Haber alabildin mi ?

Ferit: Ne boşvermesi Seyran ya ne boşvermesi. Onlar iyi birbirlerinin yanındalar birbirlerine bakarlar. Biz peki? Ben seni burada bırakamam Seyran.

Seyran: Delirdin mi sen Ferit, öldürürler hepimizi oyun mu sanıyorsun sen olanları?

Ferit : Öldürsünler o zaman Seyran, öldürsünler ya. Zaten yapmadıkları bi o kaldı bize. Kır artık şu zincirlerini yaa, aş artık korkularını noolur. Bak ablan yaptı işte, gel bizde yapalım nolursun.

Seyran : Ferit... (Gözünden bir damla yaş akar)

Ferit : Seyran, bak ben çok pişmanım... Özür dilerim Seyran, sana yaşattığım bütün kötü şeyler için, seni ağlattığım her gün için, seni anlamadığım, sana anlatamadığım her şey için senden çok özür dilerim. Bırak telafi edeyim olur mu? Lütfen Seyran bırak biz de artık mutlu olalım nolur...

Seyran Feritin boynuna özlemle sarılır.

Seyran : Seni çok seviyorum Ferit.

Ferit : Bende seni çok seviyorum Antep fıstığı

Ferit Seyran'ın elinden tutar ve arabaya binerler. Bir süre yolculuk yaptıktan sonra Abidin ve Suna'nın kaldığı yere gelmişlerdir.

Arabanın geldiğini uzaktan gören Suna korkar.

Suna : Abidin! Birileri geliyo.

Abidin: Korkma güzelim bak Feritin arabası.

Suna : Ne ? Nası yaa, onlar, bizi nasıl?

Tam o sırada Seyran arabadan iner ve ablasına doğru koşmaya başlar.

Seyran : ABLA!
Suna : Ablacım...

Birbirlerine uzun uzun sarılırlar,

Suna : İyi misin ablacım? Çok canını yaktı mı?

Seyran : İyiyim abla merak etme bisey yapmadı.

Suna : Annem peki?

Seyran : O da iyi merak etme, anneme dokunmadi zaten.

Ferit : Hadi sarılmaniz bittiyse girelim içeri. Abi, harbiden iyi fikirmiş burası kimsenin aklına gelmez.
Seyro biliyo musun biz Abiyle eskiden buraya kacardik canımız sıkılınca. Dedemin falan da değil burası Abiyle ikimizin serveti ahaahaaha.

Seyran : E senin servetin de anca bu olurdu zaten Feritcim...

Ferit : Öyle deme seyro yaa kimse bulamaz en azından bizi burda.

İçeri girerler, baraka 4 kişinin yaşaması için fazla küçüktür, ama çok da umurlarında olmaz bi süre oturup sohbet ederler.

Abidin : Ferit, yali ne durumda?

Ferit : Her yerde sizi arıyorlar, yani artık bizi de. Manyak o aile ciddi söylüyorum Abisi ayrı kardeşi ayrı manyak. Takıntı yapacaklardır kolay bırakmazlar bu işin peşini.

Suna : Of napıcaz biz yaa, ya bizi bulurlarsa ?

Abidin : Korkma güzelim, ben burdayım. Bişey olamayacak.

Ferit : Burada çok uzun süre kalamayız. Daha iyi bir yer bulmak gerekecek, belki daha uzak bir yere gitmek.

Seyran : Daha uzak derken?

Ferit : Belki yurt dışı?

Suna : Ne yurt dışı ya saçmalamayın, nası gidicez napıcaz orda biz?

Abidin : Bu adamlar burda oldukça bize rahat vermezler Suna. Belki uzaklaşmak en doğrusu olur Ferit'in dedigi gibi.

Ferit : Aynen öyle. Artık arkamızda dedemin desteği de yok. Yani anlayacağınız tek başımızayız. Ama yurt dışına gidersek bi şansımız olur baştan başlarız. Hep beraber, çalışır en baştan bi hayat kurarız kendimize. Bu manyaklardan uzak , kimseye hesap vermeden.

Abidin : Ama önce bizim nikah işini halletmemiz lazım Ferit. Orada çok uzun işlemler prosedürler öyle bir vaktimiz yok.

Ferit : Hallederiz be Abim, o kolay kızlar bi he desin de.

Suna ve Seyran birbirlerine bakarlar. Ne kadar korksalar da bu yeni hayat kurma fikri hoşlarına da gitmişti. Suna evet der gibi başını sallar.

Seyran : Tamam peki madem öyle olsun.

Ferit ve abi de gülümser, paln yapılmıştı ama önemli olan planı uygulayabilmekti. O akşam uzun uzun sohbet edip yemek yemişlerdi. Gece olduğunda herkesin uykusu gelmişti ama barakada yalnızca 1 yatak ve 1 koltuk vardı.

Ferit : Eee seyro yatsak mi artık yaa yarın uzun bi gün olacak.

Seyran : Tamam biz ablamla yatakta yatalım sizde Abidin Abiyle koltukta takılın iste.

Ferit : Hayda ne Abisi ne koltuğu yaa ben yatmam onunla, ben karımla yatıcam, hasret kaldım ben karıma yaa.

Seyran : Ferit sus çok ayıp yaa.

Abidin : Tamam işte siz yatın yatakta Suna da koltukta yatsın ben bakarım başımın çaresine.

Suna : Evet evet siz yatın yatakta.

Seyran : E iyi o zaman geçelim o zaman biz. Iyi geceler.

Ferit : İyi geceler.
Suna : İyi geceler.
Abidin : İyi geceler.

Ferit ve Seyran yatağa geçmiş Suna da koltukta yatiyordur. Abi ise camın kenarındaki sandalyeye oturmuş dışarıyı izliyor bir yandan da gelen giden olur mu diye nöbet tutuyordur.
Gece ilerlediginde Ferit ve Seyran uyumuş Ama Suna'yı bir türlü uyku tutmamıştır.
Kısık bir sesle Abidine seslenir.

Suna : Abidin.

Abidin : Suna, güzelim uyumadın mı sen. (Suna'nın yanına gelir.)

Suna : Uyku tutmadı, içimde değişik bi his var Abidin. Rahat edemiyorum bir türlü.

Abidin : Ben burdayım ya hayatım, bak bekliyorum uyumuyorum. Hiç bisey olamayacak sen rahat rahat uyu.

Suna : Abidin yanıma gelsene.

Abidin gülümser sonra da koltuğa Suna'nın yanına uzanır ve arkadan sarılıp iyice kendine çeker. Saçlarına bir öpücük kondurur, elini beline sarar.

Suna : İşte şimdi güvende hissediyorum.

Abidin : (Gülümser) Hadi uyu artık.

Suna rahatlamistir böyle daha güvende hissediyordur, gözlerini kapatır ve uykuya dalar. Abidin ise bir süre Suna'yı izler saçlarına dokunur koklar. Sevdigi kadının her ayrıntısını ezberliyor gibidir. Sabaha karşı ise o da kendini uykunun kollarına bırakır.