Ellerimi Bırakma #AbSun

"Senden Ayrılamam"

Abidin Suna'nın evlendiğini öğrenir, aralarında geçen konuşmada Suna'nın
"Hiç yaşanmadı say" demesi ona çok dokunmuştur, beyninde sürekli bu cümle tekrar ediyordur...

O gün şehirden ayrılacaktır ama son kez Suna ile konuşmak ister, ve İhsanlı'ların evine gider.

Arka bahçeden gizlice girer, Suna o sırada bahçeye hava almaya çıkmıştır.

Abidin onu bahçede görür arkasından yaklaşır ses cikarmamasi için ağzını kapatır.
Suna çok korkar tam çığlık atacakken Abidin olduğunu fark eder ve korku yerini şaşkınlığa bırakır.

Suna: N-ne işin var senin burada? Biri görecek git burdan Abidin git lütfen.

Abidin : Kimse umrumda değil, seninle konuşmam lazım.

Suna: Abidin konuşacak bisey yok bak nolur git ikimizi de öldürürler.

Abidin: Ulan öldürsünler, öldürsünler daha az acıtır şundan. Umrumda mi sanıyorsun Suna? Yaşamak umurumda mı? Bana bi açıklama yapmak zorundasın, ben kafayı yiyicem sen bana bisey demek zorundasın artık...

Suna dayanamaz ağlamaya başlar

Suna : Abidin, yemin ederim ben istemedim... yemin ederim istemedim, ben yalvardım ağladım babamın ayaklarına kapandım ama gücüm yetmedi...
Özür dilerim... özür dilerim, artık yapacak bisey yok. Git nolur git kendi hayatına bak...

Abidin Suna'nın göz yaşlarına dayanamaz siniri gitmiş yerine merhameti gelmiştir. Elini Suna'nın saçlarına atar ve diğer eliyle onu kendine çeker. Bu Suna'yı da kendinden geçirmiştir.

Abidin: Sunamm, canımın içi, bir tanem niye bana söylemedin? Niye beni aramadın?

Suna: Arayamazdım...

Abidin: Tamam, tamam bitti ben geldim artık hadi gel benimle gidiyoruz ben seni burda bırakmam.

Suna : Olmaz Abidin gelemem.

Abidin: Ne demek gelemem Suna? Niye?

Suna: Abidin, bak söylemek ne kadar zor olsa da ben evlendim artık... Anlamıyorsun gelemem...

Abidin sinirlenir,

Abidin: Sen unumuş olabilirsin ama ben sana hatırlatayım sen benim karımsın benim! Ben karımı nasıl başka bi adamla başka bir evde bırakayım Suna?

Suna başını eğer ve ağlamaya devam eder,

Abidin: Kaldır başını bak bana? Doğruyu söyle bana Suna, dokundu mu sana?

Suna yaşadığı o iğrenç olayı hatırlar ve daha da ağlamaya başlar.
Abidin Suna'nın bu tepkisini ilk başta yanlış anlar.

Abidin: N-ne? Suna? Cevap versene susma Suna susma bisey söyle delirtme beni...

Suna : Hayır, izin vermedim...

Abidin derin bi nefes alır ama hala üzgündür.

Abidin: Niye ağlıyorsun peki? Başka birsey mi yaptı? Dövdü mü, vurdu mu sana Suna naptı söyle artık.

Suna: Abidin söyleyemem! Söyleyemem nolur ısrar etme artık git burdan.

Abidin: Ben seni burda bırakmam Suna anlamıyor musun? Ben senden ayrılamam, seni bırakamam... Her ne olduysa ve ne olursa ben seni hep çok sevicem ne olur güven bana, gel benimle gidelim.

Suna: Öldürürler bizi, bırakmazlar Abidin... Seni bırakmazlar... yapamam...

Abidin: Sen güç mü istiyorsun... Tamam söz sana ben o gücü kazanıcam, sonra da gelip seni alıcam söz. (çok sinirlidir)

Suna: Napıcaksın? Abidin bak nolur aklında ne varsa unut... sakın bi delilik yapma nolur.

Abidin: Sen merak etme, bana bırak.

Abidin Suna'nın dudaklarına yapışır, bedenini kendine çeker sevdiği kadının dudaklarını bir daha bulamayacakmis gibi tutkuyla öper.
Suna ne kadar korksa da Abidine karşı koyamaz bu öpücüğün etkisine kapılır ve o da aynı arzu ile karşılık verir.
Birkaç dakika süren bu öpüşme Suna'nın geri çekilmesi ile son bulur.

Abidin: Geri gelip seni alacağım, o zamana kadar seni sana emanet ediyorum karıcım...