Merhaba ben Hatice çok uzun ve çok güzel bölüme hoş geldiniz, iyi okumalar diliyorum efenim. Bol bol yorum yapmayı unutmayın! Her seferinde söylüyorum, yine söyleyeceğim. Yorumlarınız için yazıyorum, o yüzden bol bol yorum yapın. Geç saatte atıyorum o yüzden iyi geceler şimdiden.
Hoseok'un Ağzından
Restoranttan çıkıp etrafa bakmayı denedim. Hiçbir şey yoktu. Ne yapacağımı bilmiyordum. Beynim şu anda çözüm üretmiyor ya da çözüm odaklı düşünmüyordu.
Ne yapacaktım şimdi?
Hyungumu bayağı bayağı kaçırdılar. Göz önünde, akşam üstü, pahalı bir restorantta… Bunu yapmaya nasıl cesaret ederler?
Bu sefer dayak yemeyeceğim, ne olursa olsun hyungumu kurtaracağım. Gerekirse hayallerimden vazgeçip polisi ararım ama hyunguma zarar vermelerine izin vermem!
Sinirden yanımdaki arabanın kaputuna hızlıca iki elimde vurdum. Alarmı ötmeye başladı, öylece bırakıp yoluma devam ettim.
Kimi arayacaktım, ne diyecektim? Anneme ne diyecektim? Jin hyungu kaçırdıklarını nasıl söyleyecektim..?
En iyisi ilk önce Yoongi'yi aramak, zaten buraya doğru geliyordu. Cebimden telefonumu çıkarıp, "Piç Sırıtışlı" diye kaydettiğim numarayı bulmayı denedim. Ben numarayı bulmaya çalışırken Yoongi karşıdan koşarak bana doğru geldi. Telefonu cebime atıp ben de ona doğru yürüdüm.
Gidip sarıldım, o ne olduğunu anlamazken ağlamaya başladım. Hıçkırık seslerimle birlikte konuşmayı denedim.
"Yoongi- onlar, hyu- hyungumu-..." devam edemedim. Sadece Yoongi'ye sarılıp ağladım.
"Şerefsizler! Hoseok, bana bak. Ağlama, tamam mı? Bak ben her şeyi halledeceğim tamam, sakin ol. Hı, hadi gidelim."
Gözyaşlarımı silip bir taksi çevirdi.
"Jimin'e haber vermemi ister misin? Onun yanında daha rahat hissedersin."
Kafamla onayladım.
"Alo Jimin, evet evet- geç şu fasılları! Hoseok'un sana acil ihtiyacı var. Açıklayamam ama o iyi değil. Yanımıza gelmen gerekiyor. Tamam konumu atıyorum şimdi."
Jimin'in Ağzından
Hoba'ya ne oldu acaba? Yoongi kötü olduğunu söyledi, yaralandı mı acaba? Ya da yine dayak mı yedi? Yoksa yine şekeri mi düştü? Eğer öyle olsaydı Yoongi tek başına halledebilirdi. Söylese ne olurdu sanki, insanı telaşlı telaşlı merakta bırakıyor.
Attıkları konum şehrin diğer ucunda resmen!
Nasıl gideceğim taksi çevirsem bir sürü para tutacak…
Babamın arabasını mı alsam ki?
HAYIR!
Yapamam…
Arabaya binemem… Binsem bile süremem. Yine kötü olup yollarda sürünebilirim.
Ne yapacaktım?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sıcak Sarılmalar
Ficção Adolescente"Ve benden geriye sadece, hiçbir yerde hissedemeyeceğim kadar ateşle olan sıcak sarılmalarımız kalmıştı..."
