Hoofdstuk 3

70 9 0
                                    

Als mentoruur voorbij is zucht ik opgelucht. Gelukkig is de schooldag eindelijk voorbij. Nu nog even mijn jas pakken en dan snel op de fiets. Bij mentoruur was er gelukkig verder niks bijzonders. We hebben verder alleen nog maar de komende proefwerkweek besproken. Alleen wiskunde gaat lastig worden, denk ik terwijl ik naar de kluisjes loop. Ik snap echt geen klap van kwadratische formules. En wat kan mij het nou boeien wat de oppervlakte van een cirkel is? Echt, als ik een vak zou mogen nomineren voor Meest Onzinnig Vak Ooit, dan zou dat zeker wiskunde zijn...

Opeens word er op mijn rug getikt. Ik schrik op en ik draai me snel om. Stacie staat achter me. "Hoi!" zegt ze vrolijk. "Hoi" zeg ik terug. Waarom begint ze nou tegen me te praten?

"klopt het dat jij ook van de mythische wereld houdt?" vraagt ze enthousiast

"ehh.. ja." Antwoord ik verward

"Wat is jouw favoriete figuur?" vraagt ze nog enthousiaster

"Elven en Feeën." Antwoord ik zacht

"Die zijn ook mijn favoriet!" roept ze mega enthousiast

"eh.. okay..." zeg ik nog zachter

"Heb je misschien een keer zin om af te spreken?"

Wow, wacht eens even. Wou ze nou met mij afspreken? Vind ze me dan toch misschien aardig? Waarom spreekt ze me eigenlijk aan? Ik ben gewoon een oninteressant meisje. Waarom wil ze met me afspreken? Waarom...

"Hallo, ben je daar nog? Aarde aan... eh... Joyce was het toch?"

Owh ja, ik was nog in gesprek met Stacie.

"Ja, het is Joyce. Sorry, ik was even in gedachten verzonken." Zeg ik beschaamt.

"Maakt niks uit. Maar zou je dan misschien willen afspreken?" vraagt ze, nu iets kalmer

"eh..." wat moet ik zeggen? Ja? Ze wil echt wel graag met me afspreken. Dit is vast niet opgestookt door Karin. En ik voel me goed bij haar.

"Eh, ja oke." Antwoord ik uiteindelijk.

"Super! Kun je morgen? Dan hebben we toch maar tot kwart over 12!" antwoord ze misschien wel iets te enthousiast.

"Eh, ja hoor." Antwoord ik weer zacht.

"Oké, super! Ik zie je morgen!"

"eh, ja. Tot morgen!" zeg ik en daarna was ze weg. Dan voel ik opeens dat er een glimlach op mijn gezicht verschijnt. Misschien, heel misschien, heb ik binnenkort een vriendin.

Make Me Fly #Netties2016Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu