Μιχαλης η θανατος??

Μερος 2ο:το τελος της χρονιας

Αφού πέρασε μια χρόνια γεμάτη ερωτα και φιλια,χαρές και λύπες,ήρθε το τέλος της.Έπρεπε λοιπον για να αποχαιρετήσουν τα παιδιά, να κανουν ένα θεατρικό.Το θεατρικό ηταν μια ρομαντική ιστορία, στης οποίας το τέλος οι δύο πρωταγωνιστές φιλιοντουσαν με πάθος.Οι ρόλοι μοιραστηκαν και Ο Μιχάλης με τημ Ηλέκτρα έτρεξαν να δουν ποιον ρολο είχαν.

ΡΟΛΟΙ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ

Πρωταγωνιστής:Μπούρας Μιχάλης
Πρωταγωνίστρια:Καρακατσαμη Φροσω-Ευφραιμια
Υπηρέτες:Λιάκου Ελενη,Καπετάνος Ανέστης.
Δέντρα:Ηλέκτρα...
Κλπ
Κλπ

"Δεν το πιστευω!Θα φιληθεις με την πρωην σου την ηλίθια!!Δεν θα δεχτεις το ρολο έτσι;;;;"
" .......Εμμ ....εεε...όχι..!?...."
"Κοιτά δεν θέλω να φιληθεις με αυτή γιατί ίσως να..."
Φρόσω:"Μιχαλάκη μου!!Θα φιληθουμε εεε??Τι σύμπτωση!!Αχχ τι τέλεια!!"
Ηλ."Εμμ συζητάμε κάτι σημαντικό μπορείς να..."
Φρ.:"Ωω μα φυσικά!Πως σε ειπαμε??
Ηλ."Ηλεκτρα"......
Φρ:Ορεβουαααρ!!
Ηλ.:Στα τσακιδια!!
Φρ:Ορίστε?
Ηλ:Λέω .....
Φρ:ααα
Ηλ:Στα τσα-κι-δια!!!!
Φρ:ωω μοντιε!Αυτή ερωτεύτηκε και οχι εμένα;;;
Δεν αντεχω άλλο...Ξεσπω σε κλαματα....Ο Μιχάλης τσακώνεται με την παλιό....αχχχ......
Έρχεται και με αγκαλιαζει...

Ηρθε η μερα του θεατρικού...Βασικά το τελος του....Τη φιλάει.....Μου λέει έρχομαι σε λίγο έχω μια σοβαρή δουλεια .
Του λέω οκ....
Μετα απο ενα τέταρτο τον πετυχαινω πίσω μέρος του σχολείου με τη Φρόσω ,να είναι ξαπλωμένοι στα χορτάρια και να τη φιλάει παντού!!Με βλέπει και τρέχει πανω μου .Εγώ τρέχω λυπημένη ώσπου με αρπάζει απο τον ώμο με κολλάει με δυναμη πανω σε εναν τοίχο και αρχίζει να με φιλάει τόσο ωραία,που παρα τον πονο μου,αφεθηκα να με παρασύρει το φιλί του .Με παει σπίτι του ,με ξαπλώνει στο κρεβάτι, βγάζει τη μπλουζα και έρχεται καταπάνω μου.Σηκώνομαι και προσπαθώ να φύγω αλλά η πόρτα ηταν κλειδωμένη.Θα την ανοιξω μονο αν μου κανεις μια χαρη.,Μου λέει.Τι θες;;Θέλω μια νύχτα μαζί σου .Ουτε να το φανταστεις τον χαστουκιζω πάω και για δεύτερο αλλά με ξανακολλαει στον τοίχο και με φιλάει.Υστερα απο 3 συνεχόμενα λεπτα φιλιού,τον ρωταω γιατί τη φιλαγε .Μου είπε πως τη θέλει πιο πολύ απο μένα αλλά εγώ είμαι δύσκολη έτσι....Σπάω την πόρτα με μια κινηση και φεύγω. Θα μου πείτε πως το εκανα αυτό;;;ο πατέρας μου ήταν καρατερίστας και που και που όλο και κάτι μου έδειχνε.Τέλος πάντων..το ξύλο δεν είναι καθόλου του χαρακτήρα μου.....Την επόμενη μερα μου λεει:
"Σέβομαι την απόφαση σου,όμως θέλω κάτι να σε θυμάμαι ...."
"Θα σου δωσω σπόρους για τριανταφυλλο.Όσο θα το ποτιζεις θα σε θυμάμαι.Αν το ξεχάσεις και μαραθει,θα σε έχω ξεχάσει και θα έχω προχωρήσει στη ζωή μου."
"Σε ευχαριστώ... Ακόμα σε θέλω όμως..."
"Ψέματα....αντίο"