Adam gülümseyerek döndü. İlgilendiğini fark edip tüm ciddiyeti ile anlattı. Uzun süren anlatışı sırasında kız gözlerini adamdan alamadı. Adam kızın gözlerine bakıp ciddiyetine ara verdi.
Sanırım biraz abarttım. Dedi.
-Hayır hiç değil. Sadece bazı kısımları anlamadım. Şey...
Söyle çekinme, Dedi.
-Siz ne iş yapıyorsunuz?
Bir fabrikada üretimden sorumlu müdürüm. Ancak tasarımcı arkadaşlar bir konuda benden yardım istedi. Bilgisayar başında sıkıldım. Rahat çalışabileceğim bir yere gelmek istedim. Dedi ve sordu? Peki ya sen, Ne çalışıyorsun?
Daha cevabı sindiremeden gelen soruda afalladı, ve yutkundu.
-Şey, ben üniversiteye hazırlanıyorum.
Onu görebiliyorum. Dedi ve sormaya devam etti, hangi dersi çalışıyorsun?
-Matematik. Çok zor bir türlü anlamıyorum.
Böyle diyordu ama zihni ona "Genç bir müdür mü? Bu kadar gençken nasıl olabilmiş..." Sorularını sorup duruyordu.
Var mı örnek bir sorun, zor olanlarından. Bir bakayım çözmeyeli neler değişmiş merak ettim. Dedi adam.
-Evet tabi, burada işte. Şu soru oldukça zordu.
Ciddi bakışlarını önündeki soruya dikti adam. Eline ne kalem aldı ne de çözüm yaptı. Sadece öylece baktı. Daha sonra elini kıza doğru uzattı. Kızın elindeki kalemi alırken elleri birbirine ilk defa değdi. Adamın pek umurunda değil gibi gözüküyordu. Ancak kızın içinde fırtınalar kopuyor kalp atışları hızlanıyordu.
İşte şöyle yapacaksın. Dedi ve makine çizimleri olan sayfanın arkasına bir grafik çizdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çok basitçe anlatabilmişti. Tecrübeli bir öğretmen gibiydi. Kız hayretler içinde sordu.
-Keşke öğretmen olsaymışsınız, çok iyi anlatıyorsunuz.
Öğretmenlik mi? bir süre yaptım, sanırım oradan kalma alışkanlık. Dedi adam.
Kız içinden "Nasıl yani bu genç yaşta nasıl bu kadar çok şey yapabildi?" diye düşünüyordu. Adam tam bir gizemdi onun için. Tüm hayatını anlatması için yalvarabilirdi.
