The Ruthless Man

Chapter Four

"Kailan mo ba siya balak ikulong dito?",tanong ni Baxter sa boss niyang si Lee. Naaawa na siya kay Marie dahil alam niyang hirap na hirap na ito. Marie is innocent,wala itong alam sa mga nangyari at sa mga mangyayari.

"It's none of your business,Bax. You better shut the hell up.",tugon nito sa kanya,"Bring her to me."

Napabuntong-hininga na lang siya. Gustuhin man niyang tulungan ang dalaga pero wala siyang magagawa dahil hawak din ni Lee ang buhay niya.

Lumabas siya ng office nito at dumiretso sa kwarto ni Marie. Nakadungaw ito sa bintana at nakatingin sa malayo. She has the beautiful face and innocent scent. Why does Lee have to keep and torture this beautiful creature?

"Marie,Lee wants to see you.",he said.

Marie turned her pace from the window to him, He saw loneliness and helplessness in her eyes. But he can't do anything to take away her pain.

"Okay. Could you escort me to him?",she said,her voice is stuttering and she is shaking.

"I will. Did you eat your breakfast already?"

"I did.",nag-ayos ito ng damit at buhok tsaka siya nito niyayang lumabas na.

"Ano ba kailangan niya?",tanong nito sa kanya habang naglalakad. Nanginginig ang katawan nito.

"Wag kang matakot sa kanya,mas nagaganahan siya na pahirapan ka dahil sa takot mo sa kanya.",he touched her arm and caressed it up and down.

"I can't control my fear. Everytime he got mad at me,he's a monster."

Napabuntong hininga na lang siya sa sinabi nito,tama ito. Paramg demonyo kung magalit si Lee at walang may nagpapakalma dito maliban na lang sa isang taong may puwang sa buhay nito.

"Pwede mo ba akong samahan sa kanya?"

"I'm sorry,I can't. Ikaw lang ang ipinatawag niya,hindi tayo.",binuksan niya na ang pinto ng opisina ni Lee at pinapasok si Marie.

Sana walang mangyayaring masama sa dalaga,sana hindi ito masasaktan sa gagawin ni Lee.

NAKATALIKOD ANG DEMONYO SA AKIN habang may kinakausap sa telepono na ibang lenggwahe ang ginagamit. Pagbaba nito ng phone saka ito humarap sa akin.

"You didn't eat your breakfast,again. Dalawang araw ka ng hindi kumakain.",he said coldly at me.

"I--I was not in the mood to eat,",biglang nagdilim ang paningin nito kaya iniwasto ko ang sasabihin ko,"I was not in the mood to eat this past few days,sir."

"Really?",lumapit ito sa akin at inikutan niya ako na para bang isa akong pagkain ng isang pating,at ang pating ay siya,"are you planning to kill yourself by starving?"

Tumayo ang mga balahibo ko sa hinagawa niyang pagikot-ikot sa akin,"No,sir. I was just-aah!",napasinghap ako dahil bigla niyang hinablot ang braso ko at pinisil iyon.

"Just what? You know what sweetheart,I don't want that to happened because I want to kill you by my hands.",he gripped my hand and I winced in pain,"Eat."

He dragged me to the table beside his and I saw plates with foods in it.

"Eat.",he said commandingly as he let go of me.

Hindi ako aso para utusan niya,"Hindi ako kakain.",matigas kong utas sa kanya. May pakialam ba siya kung ayaw kong kumain? Bwesit siya.