التجربة الصينية

الحلقه { 15 } والاخيره

بقلم هند محمد ( ازيس محمد )

الحلقه { 15 } والاخيرة

احمد : ياه فات 6 شهور على سفر سونج بسرعه كده وحشنى واللهى

اسامه : تعرف انا مكنتش طيقو بس بجد حبيتو لما اعت معاه

احمد : بس بجد الحمد لله الواحد استفاد منو جامد مين يصدق ان انا وانته ورامز بنعمل شغل وبنبيعو بعد ما كنا ليل نهار ادام التلفزيون والكمبيوتر وكنا هنموت من الملل دلوقتى من الشغل مش لقيين وقت نهرش

اسامه : صلى على النبى ما يحسد المال اللا اصحابو

احمد : بس عارف يا اسامه انا مدايئ اوى من ان البضاعه نعد لنف بيها على الشقق كده مش مستونا ان نعمل كده ونبقى مندوبين مبيعات فى الشقق

اسامه: يا سلام انته بتفكر ازاى البضاع اللى احنا بنلف بيها على البيوت دى بضاعتنا واحنا اللى شقينا فيها وعملنها انته عاوز مكسبنا يروح بره فاكر لما كنت بابيع الدسته بتمن وصاحب المحل يبعها هو بضعف تمنها كنت راضى ساعتها

احمد : لا طبعا ده استغلال بس يعنى البرستيج

اسامه : بقولك ايه كان فين برستيجك وانته اعد من غير شغل تعد من غير شغل ولا تشتغل واوحده واحده تكبر وبعدين ده الصينى اللى اسمو صينى جه من بلدو عشان يلف على الشقق ويبيع ملابس اطفال وحاجات صينى لاكن احنا البضاعه بتعتنى احنا اللى عملنها واحنااللى بنبعا احنا بس نقصنا عشان نمشى قانونى مكان ونعمل مصنع حتى لو كان صغير

احمد : طيب انا هاخد الحاجه واشوف كده ربنا يسهل ادعيلى

اسامه : ربنا معاك

احمد : السلام عليمك حضرتك انا معايه ملابس اطفال جميع المقاسات والاوان وكمان معايه .

اشرف : مين احمد اهلا يا احمد انته مش عارفنى ولا ايه انا اشرف ابن عمك

احمد : اشرف اده واللهى ماختش بالى ازيك بقالنا كتير مش بنشوف بعض حوالى 7 سنين فينك

اشرف : انا موجود ايه ده انته بتشتغل ايه ولا ايه ده

احمد : لا ده وهو عمى عامل ايه مش كويس تمام الحمد لله هعدى عليكم وقت تانى بقى

اشرف : لا استنى اندهلك بابا يا ماما يا بابا تعالو احمد جه

احمد : نزل على السلم وهو شايل الشنطه زى الطياره

ابو اشرف : احمد مين ده يا اشرف

اشرف : ههههههههههههه احمد يا بابا ابن عمى محمود تخيلو معاه ملابس اطفال وعمال يبعها هههههههههههههههههههه ودى اخرتو فضل يقول انا هدخل كليت الحقوق وفى الاخر مندوب مبيعات عشان تعرف قيمة ابنك يا حج مهندس اد الدونيا

ابو اشرف : هو فى منك انته .

رجع احمد على البيت وهو مدايق ومش طايق حد

ابو احمد : مالك يا مشرفنى اعد كده ليه ورزعت الباب ليه مش قولتلك

احمد : بابا انا مش طايق حد ومتكلمنيش لو سمحت انا مش طايق نفسى

ابو احمد : وحد الله مالك التليفون بيرن استنى هرد واجيلك

الو مين محمود ازيك يا

محمود : ايه فكرك بيه يعنى

ابو اشرف : احمد كان عندنا انهردا ايه يا محمود ده مندوب مبيعات يا راجل ملاقاش غير كده

ابو احمد : فى الاول انته جى بعد 7 سنين مش بتفكر تسئل على اخوك وبتكلمنى على شغل ابنى وبتعتبنى واللهى انا ابنى لهو حرامى ولا بيشتغل حاجه حرام انا ابنى بيتعب وطول النهار بيتعب وبعدين انته بتعيرنى بابنى مش عجبك الشغلانه دى هتلو انته شغلانه تانيه ترضيك

ابو اشرف : مالك سخن عليه كده انا مش قصدى انا اصل اتفاجئت لما لقيت البشمهندس ابنى بيقولى احمد ابن عمى بيشتغل مندوب مبيعات والله زعل على شانو

ابو احمد : لا ميزعلش هو كان داستو عرابيه لا انا ابنى شغال وبيتعب ومزعلش اشرف ليه لما احمد اعد 4 سنين فى البيت ومش لاقى شغل يا راجل ده مفكرش مره يرفع سماعت التليفون ويتصل يقولو عامل ايه انهردا بقولك ايه متتصلش بيه تانى راجل خنيق

واد ياحمد انته يا واد انته زعلان من ان ابن عمك شافك وانت بتبيع البضاعه

احمد : ايوه اشرف هو اللى فتحلى الباب وكائنى بشحت منو ولا انى اقل منو بكتير انا مش هنزل ابيع حاجه تانى

ابو احمد : تبقى حمار حط ايدك فى جيبك وشوف معاك كام لو كل واحد مشى زى ما الناس عاوزه وعشان يرضى الناس محدش هيعمل حاجه طب ايه رئيك انا هروح بكره البنك وهسحب مبلغ ونحاول نشترى مكان ونعمل مصنع صغير

احمد : بجد با بابا بس بردو مين هيوزع البضاعه

ابو احمد : انته انته ربنا خلق ليك لسان عنب بتعرف تبيع للناس وهما رضيين انته سيلز مان شاطر

احمد : هههههههههههه

ابو احمد : لم اسامه ورامز وخليهم يتجمعو عشان نتكلم فى التفاصيل واوحده واحده نعمل محل خاص بينا ليه لا يلا امسح عينك وقوم كلمهم

وبعد سناتين الورشه الصغيره بقت مصنع كبير وله اعلانات وكمان فتحو اكتر من محل وفرع فى كل حته فى القاهره والجيزه

واسامه اتجوز ورامز كمان احمد بقى ابوه هو اللى اتجوز وخلفلو ولد وبسبابو احمد دخل الجيش ادعولو ربنا يتماملو جيشو على خير يالا باى بقى والى القاء فى حكايه اخرى