CHAIN YOU UP IN MY ARMS | BxB

CHAPTER TWELVE

PIERCE VONN'S POV

Maliksi akong bumaba mula sa sasakyan ni Vladik at masayang tumanaw sa magandang tanawing nasa harap ko. Nasa tabing dagat kami at mula sa kinatatayuan ko ay makikita ang mga isla sa kalayuan. Puti ang buhangin at kulay asul ang dagat. Mahangin pero ramdam mo ang init ng magtatanghali na.

Pagdating ko kanina sa condo ni Vladik ay naghahanda na pala siya. Dahil sa hindi ko alam kung ano ang trip niya sa pumunta muna ako sa kusina at hinayaan siya. Hanggang sa nakatapos na siyang maghanda at tinawag na ako. May bitbit siyang travel bag at isang paper bag. Wala siyang ibang sinabi maliban sa sumundo ako sa kaniya. Nang sumakay siya sa kotse niya ay sumakay din ako.Walang ingay at nikibo ay walang lumabas sa bibig namin hanggang sa napansin kong papalabas na kami ng city. Hindi ko na napigilan na magtanong.

Nang sinagot niya ako ay tila lahat ng dugo ko ay umakyat sa ulo ko at hinampas ang braso niyang nakahawak sa manibela.

We are traveling to Batangas, and this motherfucking idiot didn't even care to inform me so I could pack some clothes!

Gusto kong iumpog sa bintana ang ulo ko ng nagsalita siya ulit at sabihing sobra ang dala niyang gamit at hanggang bukas lang naman kami. He also gave me an explanation of why we were going there and assured me that if I didn't like his clothes, we could go shopping as soon as his urgent business was over.

Umihip ang hangin kung kaya ay napapikit ako. Pinakikiramdaman kung may nakapasok bang buhangin sa mata at nang masiguradong kong wala ay binuksan ko na ulit ang mga ito. Kasabay ng pagtama ulit ng init sa mga mata ko ay ang pagtawag ng isang boses.

"Pierce, let's go!" rinig kong tawag ni Vladik. Nang nilingon ko siya ay malayo na siya sa akin at malapit na sa isang resort.

Patakbo akong sumunod sa kaniya. Dala-dala pa 'rin niya ang travel bag at paper bag. Nang makarating kaming entrance ay may sumalubong sa amin na dalawang personel. May inabot sila kay Vladik bago nila hiningi ang dala-dalang gamit sa panghuli. Nilingon ako ni Vladik at ipinasa sa akin 'yong susi.

Vladik told me to follow the two personnel because they are heading to our room. I followed them closely and I saw pools before climbing the stairs. We stopped at the second floor, room 25.

After they settle everything, they gave me a piece paper and leave. It seems like a brochure.

Itinabi ko lang 'yon at lumabas ulit ng kwarto. Hindi ko na 'yon kailangan dahil bukas ay aalis rin naman agad kami. Dumaan ulit ako kung saan kami dumaan kanina. Maglibot-libot muna ako sa loob ng resort, mamaya na ako lalabas para makita ulit ang dagat.

Nilibot ko lahat ng sulok ng resort. Maganda ang exterior design ng resort. I can make some inspo for my next project in case. The colors compliment with each other too.

Maraming bata sa pool area at karamihan sa mga matanda ay nasa gilid lang. It's noon, mainit na pero 'yong mga bata ay hindi mapigilan.

Lalabas sana ako ng maramdaman ko ang gutom at sakto naman ay nakita ko si Vladik na palalabas.

"Flames!" Tawag ko sa kaniya.

Umanggat naman agad ang ulo nito sa akin. Lumapit siya sa akin at niyaya niya akong kumain.

May mga resto sa gilid. More on seafood kasi nasa tabing-dagat kami malamang.

Pagkatapos naming maglunch ay naghiwalay ulit kami ng routa. May isa pang meeting si Vladik at ako naman ay tutuloy sa paglabas para lumusong sa dagat.

I took some photos for remembrance and took some to send it to Pierre para inggitin siya. I also sent Juztein some selfies of beach on the back.

Naglakad-lakad pa ako hanggang marating ko ang mga puno ng buko.