မျက်စိနှစ်လုံးဖွင့်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကို လှမ်း
ကြည့်မိတော့ ချစ်လှစွာသောလေး မရှိတော့ သပ်ရပ်နေသော အိပ်ယာခင်းကြီးသာ
ချက်ချင်းကမန်းကတန်း ကောက်ထရင်း
"ဟာ အကို အစောကြီးထ
ပြန်သွားတာလား"
"အမေ အမေ့ အမေရေ"
အိပ်ပေါ်မှ အော်ပြီးအိမ်ပေါ်ထပ်မှဆင်းလာ
ပါသော ကမ္ဘာပျက်နေသော သားဖြစ်သူ
"ဘာတုန်း ကို haruto ရေ
တကယ်အော်နေလိုက်တာများ ဘာများဖြစ်
လို့လဲ "
"အမေ အကိုပြန်သွားတာလား"
"အင်း ဟုတ်တယ် junkyu လေးက
အစောကြီးပြန်သွားတာ အိမ်မှာ ယူစရာ
ပစ္စည်းလေးရှိနေသေးလို့ဆိုပြီး အမေ့ကို
ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောပြီး ပြန်သွားတာပဲ"
*ဟာ သွားပါပြီ စိတ်ကူးထားတာလေးတွေ
တော့ သွားပြီ အကို့ကို အပြင်မှာ မနက်စာ
လိုက်ဝယ်ကျွေးမယ်ဆိုတာလေးရော
အကို့မျက်နှာလေးကို ကြည့်ပြီး အိပ်ယာကနိုးရမှာဆိုတာလေးရော...အကိုဆိုးတယ်ဗျာ*
"အင်းပါ အမေရယ်
သားရေမိုးချိုးတော့မယ်"
"ဟုတ်ပါပြီကွယ် အမေ မနက်စာ ပြင်ထား
ပေးမယ်"
"ဟုတ်...."
______
တက္ကသိုလ်ရောက်တော့ အကို့ကိုရှာတာ
လည်းမတွေ့ ကြည့်ရတာ အတန်းတက်နေပြီထင်ပါ့
ကိုယ်တိုင်လည်း အတန်းစီသာ သွားလိုက်ရ
သည်
သူနဲ့အတူဝင်ထိုင်တာတောင်မှ Jeongwoo က အဖက်မလုပ်ပေ
"ယျောင့် Jeongwoo"
ပြန်မထူးပေ
"ယျောင့် နားလေးနေတာလား"
စာအုပ်ကိုသာအာရုံစိုက်နေပုံရ
"အော် အချစ်ကလေးက စိတ်ကောက်နေတာကိုး"
"ချီး ကို အချစ်!"
"မင်းကလည်းပြောလေ မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲဆိုတာ"
"မင်းတောင်ငါ့ကိုအဖက်မလုပ်တာ ငါကဘာလို့အဖက်လုပ်ရမှာလဲ"
"အမ် ငါမင်းကိုအဖက်လုပ်ပါတယ် ဘာလို့
တုန်းကွ"
