Magia tańca

Magia delikatna niczym sztuka

— Witamy państwa w ten jakże deszczowy, ostatni dzień miesiąca. Dzisiaj nasz Chłopiec - Który - Przeżył kończyłby 19 lat. Jednak niewielu uważa, że Potter jeszcze żyje. Przypomnijmy, chłopiec, który pokonał Tego, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać, wychowywany przez wujostwo, nie pojawił się w Hogwarcie z swoim rocz...

Brunet wydał z siebie dźwięk pełen frustracji i przekręcił pokrętło, wyłączając radio. Naprawdę, przez siedem lat nie mają nic lepszego do ogłaszania? Gdyby jakiś mugolak zaginął i nie pojawił się w Hogwarcie, jego poszukiwania trwałyby co najwyżej rok. W najlepszym przypadku. Dalsze rozmyślania zielonookiego przerwało pojawienie się jego chłopaka w kuchni.

— Nad czym tak rozmyślasz? — Blondyn objął kochanka od tyłu, a Harry oparł głowę w zagłębieniu jego szyi.

— Skąd wiesz, że nad czymś rozmyślam? — mruknął Potter, patrząc w stalowe oczy.

— Zawsze przygryzasz wargę, kiedy rozmyślasz. Więc?

- Czy czarodzieje nie mają nic innego do roboty, niż główkować nad tym, gdzie się podziewa wybawca świata?

- Jak widać, nie. Czarodzieje, zwłaszcza mugolaki i półkrwi, są zapatrzeni w Dumbledore'a, pomagają mu, choć nieskutecznie.

- Gdyby kiedykolwiek zapuścili się w świat mugoli, znaleźliby mnie bez problemu. Nie ukrywam się.

- Wiem. - Draco złożył pocałunek na karku chłopaka i odsunął się. - Jednak to raczej dobrze, że cię nie znajdują.

- Racja.

Harry sięgnął do szuflady. Ich kuchnia miała dużo miejsc do przechowywania. Utrzymana w kolorach brązu i beżu, przeważały w niej rośliny. Miała wyspę, sprzęt AGD, całe nowoczesne wyposażenie. Okno wychodziło na werandę i podjazd. Draco wyjął z lodówki mleko, z szafki płatki, po czym przygotował sobie to jakże wykwintne śniadanie, chwytając miskę w ręce i nastawiając ekspres do kawy.

Z tej pozycji, wciśniętej w zagięcie blatów, mógł idealnie podziwiać ciało swojego chłopaka. Wręcz nieludzko blada karnacja, kruczoczarne, lekko roztrzepane włosy, zielone, przeszywające oczy, dla których Draco przepadł. Tancerz sławy światowej, mógł mieć każdego, a wybrał czarodzieja z arystokratycznego domu.

Malfoy, wpatrzony w Harry'ego, nie zauważył nawet, że pewna sowa śnieżna od trzech minut próbowała się dobić do domu. Otrząsnął się i otworzył okno, a na blat kuchenny pacnęło najnowsze wydanie Proroka, paczka i list, zalakowany, w pergaminowej kopercie. Harry szybko domknął okno, bo ulewa od nocy poprzedniego dnia zacinała niemiłosiernie. Chwycił Proroka, a Draco gapił się chwilę na paczkę, po czym przywołał do kuchni myślodsiewnię, a szary papier praktycznie rozerwał.

Potter w zainteresowaniu przyglądał się jego poczynaniom, kiedy w końcu podszedł do Malfoy'a i splótł jego palce z swoimi. Blondyn podniósł głowę i złożył na jego ustach pocałunek, po czym postawił obok siebie odkorkowaną fiolkę z niebiesko - srebrnymi wstęgami wspomnień i krótki, acz zwięzły list matki Draco.

Drogi Draco,
Przesyłam wspomnienia Severusa z spotkania Zakonu Feniksa. Myślę, że mogą cię zainteresować. Dotyczą Pottera.
Narcyza

Naturalnie, Narcyza, jak reszta magicznej Anglii, nie wiedziała gdzież to podziewa się pan Potter, ale sprawy faktycznie były o nim. Ślizgon wlał wspomnienie do misy, zamieszał je różdżką, po czym zanurzył się z Harrym w myślodsiewni.

„Severus Snape zmierzał na zebranie Zakonu Feniksa. Otworzył zamaszyście drzwi, w pierwszych sekundach nie zauważając nawet dwóch nadprogramowych osób. Dopiero po chwili je zauważył, a po kilku kolejnych, zrozumiał na kogo patrzy. Kobieta uśmiechała się do niego przyjaźnie. Rozpoznał w niej wszystko, mimo, że teraz miała już 41 lat. Rude fale, opadające kaskadami na plecy, zielone, przeszywające oczy, malinowe usta. „Merlinie, ma nawet ten sam odcień szminki" pomyślał Severus.