Bir şeye açıklık getirmek istiyorum önceki bir bölümde Minho'nun eski sevgilisi vardı Hyunjin adında o Hyunjin skz hyunjin değil veya her hangi bir idol değil kafadan uydurma bir karakter.
Medyaya koyduğum fanart Hyunho ama kullanmak istedim.
Skz Hyunjin ile Minho sevgili falan değiller.
İyi okumalar.
☆▪︎ ▪︎☆
Minho'nun ağzından
1 yıl öncesi...
Kırmızı saçları, kahverengi gözleri, dolgun pembe dudakları, burnunun ustundeki beni, her şeyi ile mükemmeldi benim sevgilim.
Ona her şeyden daha fazla değer veriyordum, beni yaşama sevinci ile dolduran oydu.
Babam öldükten sonra annem, ben ve kardeşim kalmıştık sadece, annemi çok severdim Hyunjin'den bile çok severdim. Fakat bizi terk etmişti.
Son kez yüzümüze bakmadan, veda etmeden bizi terk etmişti yalnız bırakmıştı.
Sadece küçük bir not bırakmıştı.
"Minho, Jeongin sizi çok seviyorum oğullarım ama artık dayanamıyorum size baktığımda babanızı görüyorum. Lütfen kendinize iyi bakın ve sizi bırakıp gittiğim için özür dilerim affedin lütfen beni."
Hem annemizin gitmesi beni yıpratırken birde Jeongin odasından çıkmıyordu yemek bile çok az yiyordu.
Ben bu durumda kalmıştım beni toparlayacak yoktu, bende kendim toparlanamadan Jeongin'i toparlayamazdım.
İntihara kalkışmıştım bir kere, Han nehrinden atlayacaktım.
Tam atlayacağım sırada gelmişti Hyunjin. Kurtarmıştı beni oradan. Kollarını sarmıştı bana ben o zaman içimden değilde dışımdan ağlamıştım.
Jeongin bile beni ağlarken görmemişti ama o görmüştü. O gün onun omzunda ağlamıştım.
İçimi dökmüştüm ona... İyi anlaşmaya başlamıştık, arkadaş olmuştuk. Bende toparlanmıştım artık. Jeongin'de yavaş yavaş toparlanıyordu.
Benim Hyunjin'e karşı olan arkadaşça hislerim aşka dönüşmüştü. Seviyordum onu. Beni gören herkes anlardı onu sevdiğimi.
Ona açıldığım zaman hislerimizin karşılıklı olduğunu öğrenmiştik. Sevgili olmuştuk.
Tabii beni aldatacağını bilseydim onunla sevgili olmazdım.
Beni aldattığını öğrendiğim gün ilişkiye girdiğimiz günden sonraki gündü.
Keşke diyorum bazen vakit kaybetmeden atlasaydım o nehire.
Acı cekmezdim, yıkılmazdım.
Beni aldattığını arkadaşımdan öğrenmiştim, inanmamıştım ama bir yanım inanmıştı.
Belki gelip inkar etseydi kanardım ona ama gelmedi, ben gördüm onu başka bir erkeğin kucağında öpüşürken.
O zaman kaçıncı bilmiyordum ama tekrar ağlamıştım. Beni gördüğünde şaşırmıştı, normal olarak zaten.
Yanıma gelmişti ayaklarıma kapanıp yüzsüzcr özür dilemişti, onu affetmemi ve 2. Bir şans vermemi istemişti.
Onu affetseydim beni tekrar aldatacaktı, affetmedim. Oradan ayrılıp eve gittim, cidden yorulmuştum artık.
Eve girince Jeongin'le karşılaşmıştım. Jeongin sevgilim olduğunu bilmiyordu. İlk kez ağladığımı gören kardeşim çok şaşırmıştı yanıma gelip sarılmıştı ve "Ne oldu abi neden ağlıyorsun?" Diye sormuştu.
Minho
"Jeongin neden tüm sevdiğim insanlar beni bırakmak zorunda!"
Jeongin
"Ne oldu abi kim bıraktı seni?"
Minho
"Sevgilim beni aldatıyormuş."
Dediğimde beni daha sıkı sarmıştı.
Jeongin
"Abi ağlama lütfen. Ben seni bırakmayacağım ya da arkadaşların hep senin yanında olacağız. Hem değmez seni aldatan biri için ağlamaya!"
Minho
"Çok seviyordum onu Jeongin!"
☆▪︎ ▪︎☆
