Meydana vardığımda orda bekleyen bir topluluk vardı iş içindir diğe yaklaştım vede öyleymiş kıyafetleri dağıtıyolardu ismim okunduğunda öne çıktım kıyafeti aldım ve giydim 3 saate yakın bekledik oralarda dolandık çok kişide çektik en sonunda yoruldum güneşin anlında o kıyafetin içinde durmak kolay deil nede olsa
"Off çok yoruldum çok sıcakmış hava"
Ayıcığın kafasını kafamdan çıkartıp yere oturdum onuda yanıma bıraktım biraz su içtim etrafa bakarken tanıdık bi yüz çarptı gözüme kucağında küçük bir çocuk vardı ne kadar bi süre sonra kimin olduğunu hatırladım o Taehyungdu aman tanrım gerçek olamazdı galiba kafama güneş geçti diyerekten gözlerimi kaşıdım ama gerçekti baya baya önümde çocuğuyla duruyordu.
"Taehyung.." dedim istemsizce döndü bana baktı bi süre sonra oğluna baktı
" Bak oğlum orada kocaman bir ayıcık var onunla oynamak istermisin?"
Ona oğlum dediğinde kalbim parçalandı evlenmişmiydi ve birde çocuğu olmuştu herkez ben değil zaten insanlar ilk aşkına bağlanıp kalmıyor nede olsa
Çocuk evet der şekilde kafasını salladı taehyung çocuğu yere bıraktı çocuck bana doğru yürümeye başladı yanıma geldiğinde el salladı bende bir şey belli etmemek için gülümsedim el salladım
"Merhaba ayı senin adın ne?"
"J-jungkook benim adım"
"Aaa babamın bi arkadaşının adıda jungkookmuş biliyormusun"
"Ne güzelmiş"
"Senin neden gözlerin doldu jungkook bey"
"Aaauh gözlerimmi dolmuş toz kaçmıştır "
Gözümün dolduğunu bile farketmedim hemen sildim sonra tekrar çocuğa baktım
"Senin adın ne peki küçük çocuk"
"Minho"
"Ne kadar güzel bi ismin var"
"Teşekür ederim"
Taehyung çocuğa yaklaştı kolunu tuttu
"Parka gitmek istermisin bak orada arkadaşlarında var"
Dedi çocuk kafa sallayıp bizden uzaklaştı bende ayağa kalktım ellerini cebine koydu bana yaklaştı takım elbisesiyle mutiş gözüküyordu
"Görmeyeli uzun zaman olmuş"
"Yani"
"Hiç değişmemişsin"
"Sen çok değişmişsin"
"Biliyorum"
"Her neyse ben işime döneyim" dediğim gibi arkamı döndüm yürğmeye başladım beni çağırdı ama ben genede alana gittim eşyaları verip çıktım yol boyunca kendimi bitkin hissettim metroda azdahaki bayılıyordum eve geldiğimde kapının mühürlendiğini ve tüm eşyaların kapıda öldüğünü görünce dahada sinirlendim binadan çıkıp önüne geçtim telefonu çıkartıp namuyu aradım
"Alo"
"Efendim jeongguk"
"Şey abi kapıyı mühürlemişler eşyalar dışarda kaldı hep napıcam ben"
"Bekle geliyorum bi yere ayrılma"
Diyip telefonu cebime koydum aniden başım fazlasıyla dönmeye başladı yere dizlerimin üstüne düştüm bacaklarımdan güç kesilmişti gözlerim karardı ama sırtımda bi el hissettim sonrası hastanede uyandım başımda jimin-shi ve hope vardı noldunu anlamayark telaşla kalktm hope beni tekrar oturttu hastane sedyesine
"Noluyo be"
"Ya asıl sana noluyo neden günlerdir yemek yemedin?"
"Evde birşey kalmamıştı"
"Bundan sonra bizimle kalıyorsun"
"Aaauh hayı-"
Namu sinirle ayağa kalktı bu sefer gerçekten fena şekilde azar işiticektim
"Kapa çeneni bizimle kalıyorsun ve artık çalışmıyorsun o sikik ailen yüzünden bu hallere kaldın"
Nefes aldı ve "ve o şerefsiz sevgilin yüzünden" dedi gerçekten onun yüzündenmi kendime işgence ediyordum bunu yapıyomuydum kendi canıma kıymayı bile düşündüğüm zamanlarda oldu ama onun yüzünden olduğunu düşünmemiştim.
Hastaneden çıkıp namuların evine gittik yani artık galiba benimde evimdi tek kalıcağım bi oda vardı en üst katta çok güzel döşenmişti odaya çıkartıp bıraktılar beni o gece uzun süre sonra rahat bi yatakta yattıyordum bunun keyfini çıkarmak için erkenden uyudum...
Ee peki nasıl gidiyor Oylamayı unutmayın
Baaaay
💓❤️🔥💖❤️🩹
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
