သာယာတဲ့ေန႔ေလးမွာ...မေပ်ာ္ႏိုင္သူ...
ပန္းေရာင္ေလးကေျခဦးတည့္ရာေလ်ွာက္သြားရင္း၊
သူ႔ဘဝရဲ႕အခ်စ္ကို႐ွာေတြ႔သြားတယ္...။
RMကခရမ္းေရာင္ေလး...
(namjin)
---------------------------
တလွမ္းျခင္းေ႐ွ႕ကိုဆက္ေနေပမဲ့
မ်က္စိေ႐ွ႕မွာဘာ႐ွိလဲမျမင္ႏိုင္ခဲ့...
ဝဲေနတဲ့မ်က္ရည္ၾကည္ေလးေတြဟာ
မျမင္ရေအာင္တားဆီးေနခဲ့သည္။
နာက်င္ေနေသာႏွလံုးသားႏွင့္
ေႏွးေကြးေသာေျခလွမ္းေတြလွမ္းေနခဲ့သည္။
ဲ့အေတြးေတြကအတိတ္ထံမွာတဝဲလည္လည္...
"ရြံဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ...အ႐ွက္မ႐ွိငါ့ေ႐ွ႕မွာမ်က္ႏွာလာျပရဲတယ္ေပါ့ေလ...မေအေရာသားေရာစိတ္ပ်က္စရာ"
"အန္..အန္တီ"
"ထြက္သြားစမ္း...အားးးး"
ႏွိပ္စက္လာေသာအေတြးတခ်ိဳ႕...
မ႐ုန္ထြက္ႏိုင္ခဲ့ေသာအတိတ္တခ်ိဳ႕...
တပ္ျကပ္မခြာလိုက္လာခဲ့ေသာအတိတ္တို့သည္
္အျပာေရာင္ေလးတစ္ေယာက္ထဲထံ၌မဟုတ္ခဲ့...
ပန္းေရာင္ေလးအေပၚလဲသက္ေရာက္ေနခဲ့သည္။
မ်က္စိကိုမွိတ္ခ်လိုက္ေတာ့...
သူကိုလွမ္းၾကည့္ေနတဲ့ကေလးငယ္ကိုျမင္တယ္
သူ႔ကိုေတာင္းပန္ေနတဲ့အေဖျဖစ္သူကိုျမင္တယ္
ၿပီးေတာ့အန္တီ၏ေဒါသတႀကီးေပါက္ကြဲေနတာကိုျမင္သည္
တစ္ခုၿပီးတစ္ခုၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔...။
"အ!!"
အေတြးဝဲဂယက္ထဲseokjinေျမာပါေနခ်ိန္တြင္
မေမ်ွာ္လင့္ပဲလူတစ္ေယာက္နဲ႔ဝင္တိုက္မိသြားသည္။
"အဆင္ေျပရဲ႕လား"
"အင္း"
ေယာင္ယမ္းကာေခါင္းၿငိမ့္ျပမိသည္...
အဲေလ..ငါကဝင္တိုက္တာမဟုတ္လား။
လူေကာင္ႀကီးတာေၾကာင့္seokjinကဝင္တိုက္ၿပီး
seokjinကပဲလဲက်သြားျခင္းျဖစ္သည္။
အာ...႐ွက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ၊သူကေရာဘာလို႔အဲေလာက္ေတာင္ခနၱာကိုယ္ႀကီးမားတာလဲ။
မုန္းဖို႔ေကာင္းေအာင္...
သူပဲတိုက္သူပဲလဲက်သြားသည္မို႔
seokjin႐ွက္လြန္း၍မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးနီရဲကာ
ထိုေနရာမွအျမန္ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
ေတာ္ေတာ္ေဝးေဝးေရာက္မွ
ွမေတာင္းပန္ရေသးမွန္းသတိရသြားကာအားနာသြားသည္။
"ဟို...ဟိုတစ္ေယာက္..ေတာင္းပန္ပါတယ္!"
ေျပာၿပီးၿပီးေရာseokjinခပ္ဆက္ဆက္ေလးေအာ္လိုက္ၿပီးလွည့္ထြက္လာခဲ့သည္။
ခပ္ျမန္ျမန္လွည့္သြားသည္မို႔
သူနဲ႔တိုက္မိသြားေသာသူျပံဳးေနတာကိုမျမင္လိုက္ေပ...။
VOCÊ ESTÁ LENDO
ပင္လယ္ျပာဒိုင္ယာရီ(ပင်လယ်ပြာဒိုင်ယာရီ)
RomancePlumeria ပန်လေးတွေရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကkoreaမွာ "မင်းနဲ့တွေ့ဆုံရတာကိုယ့်အတွက်ကံကောင်းမှုတစ်ခုပါပဲ"တဲ့... "ပထမဆုံးတွေ့ဆုံမှုတွေဟာ လှပတယ် ဂျီမင်... တခြားကြောင့်မဟုတ်ဘူး မင်းကိုစသိခဲ့ရတာကြောင့် လှပခဲ့တာ..." kim၏ပင်လယ်ပြာဒိုင်ယာရီမှ Plu...
