Taekook~ minik tavşan

29

Yaklaşık bir iki saat önce
Küçük bir kulübe bulmamızla içine girmiştik yoongiyle

Mont falan almayan beynimizi..

Neden kime neye bilmiyorum ama hyunglarım ve yoongi dışında herkese kızgındım kendime bile kızgındım

Tek başıma kalıp sürekli ağlamak istiyorum

"Kook telefonun şarjı bitti sayılır.."

Herşey neden üst üste geliyordu
Biz bu ormandan çıkamayacak mıydık yani

"J-jiminden nefret ediyorum!"

Yaklaşık bir yıl önce bugün söylemişti bu sözü

Bugün 18 mayıs onlardan ayrıldığımız gündü

Dolan gözlerimi elimin tersiyle silip yoon'a yaslandım burnumu çekerek sweatshirtimin kollarıyla oynuyordum

"Çok mu nefret ediyorsun?"

"Ç-çok bana hala bağırıp duruyor sen nefret etmiyor musun Taeden"

"Siz hariç herkesden nefret ediyorum yoon.."

"Keşke a-annem yanımda olsaydı kook.. bana sarılmasını herkesden korumasını benimle abimle oyun oynamasını özledim "

Yoonginin annesi bayan min yoonji ömrümde gördüğüm en iyi anne diyebilirim

Yoongi daha 7 yaşlarındayken bay kim ile trafik kazasında ölmüşlerdi

Jin hyungta o zamanlar 15 yaşlarında falanmış amcalarının yanında kalıp reşit olduktan sonra ayrılmışlar

En azından yoonginin yanında Jin ve Namjoon hyung vardı akrabaları vardı

Benim ise sadece yoongim ve Jin hyunglarım vardı

Ailem yaşarken ölmüşlerdi içimde

Daha çok küçükken istememişlerdi aslında beni okulda nefes alamamalarım bayılmamalarım uzun süre odamdan çıkmamalarım

Daha on yaşındaydım beni zorla psikiyatriste götürdüklerinde iki seanstan sonra ilaçları kullanmaya başladığımda on yaşıma gireli iki ay oluyordu

On dört yaşındaydım onların istediği liseyi kazanamayıp ağzıma edildiğinde

On beş yaşındaydım okulda taciz edildiğimi anneme anlattığımda yalancı durumuna düştü

On altı yaşındaydım son ilacımı kullanmayı bırakalı beynimin toparlanmasını isteyip yoongiyle yaşama kararı verdiğimde

Dört yaşındaydım yoongiyle sahilde tanıştığımızda on yedi yıldan beri kardeştik biz yoongiyle

Yoongi bana sarılıp akan göz yaşlarımı sildiğinde yeni fark etmiştim ağladığımı

"Y-yoon i-iyiki yanımdasın iyi ki tanımışım seni"

Araba sesleri geldiğinde bende yoongide gerilmiştik

Bizi bulmuş olabilirlerdi ama başkasıda olabilirdi

Camdan baktığımda üç araba görmüştüm içlerinden bir sürü adam çıkmıştı

Bunlar kimdi ki?

Etrafı aramaya başladıklarında saklanacak yer aramıştım ama hiçbir yer yoktu

Küçük bir kapı vardı ses çıkarmamaya çalışarak yooniginin elini tutup kapıyı açmıştım tuvalete benzer bir yerdi küçük bir yer daha görmemle açmak için bir yer arıyordum

Yoongiyse sessizce ağlayıp elimi tutuyordu

Sonunda açmamla ilk önce kendim çıkıp yoongiyi de çıkarmıştık dışarı

Arka tarafta kaldığımızdan mıdır nedir bilmiyorum ama burada adamlar yoktu

Yürümeye başladığımızda yoongi birşeye basmıştı ve fazlaca ses çıkmıştı

Adamların buraya geldiğini görmemle yoongiyi daha sıkı tutarak koşmaya başlamıştık

Sanırım fazlaca yorucu bir gün olacaktı

Saçmaladım mı bilmiyorum ama böyle bir bölüm yazdım

Ve sanırım uzun zamandan sonra uzun bir bölüm oldu tam tamına 407 kelime🎉