Sonsuzluğa..

Sana ihtiyacım var.

Partide eğlendikten sonra eve gitmeliydik. Ve ben çok içtiğim için Güney beni eve bırakacaktı. Güney evin önüne kadar getirmişti beni. Gerisini teyzem halledecekti. Onu öptükten sonra gitmesini bekledim. Yoldan kaybolana kadar baktım arkasından. Sabah başımın ağrısına uyandım. Niye içmiştim ki o lanet şeyi! Teyzem kalkmış bana kahve getirmişti. Hayret etmiştim. Kocası içki yüzünden öldüğü zamandır bize içkiyi hep kötü anlatırdı, içmemizi istemezdi. Nasıl oldu da bana kızmamıştı? Hayretle ona bakarken gözlerinin kıpkırmızı olduğunu görmüştüm. Kendimi kötü hissettim. Bende ağlamaya başladım.

-Sen neden ağlıyorsun kızım?

+Çünkü sende ağlıyorsun. Benim senden başka kimim var teyzem? ha kimim? Özür dilerim bir daha içmeyeceğim lütfen ağlama.

-Ben sana ağlamıyorum ki. Bu lanet şeye ağlıyorum. Sevdiklerimi elimden alıyor sadece. Neyse kızım kahvaltı hazır. Ben dışarı çıkıp geleceğim.

+Tamam teyze.

...

Teyzem dışarı çıktığı gibi hıçkırarak ağlamaya başladım. Gözüm birini arıyordu. Güneyi. Ama o yoktu. Neredeydi? Bu saatlerde geleceğini söylemişti?

bağırdım. ''Hadi Güney! neredesin? Sana ihtiyacım var.''