''ရစ်ခီရှန် !!!!''
''ဗျာ''
သူ့ကိုဦးတည်ပြီးခေါ်လာတဲ့ ဒေါသသံစွက်စွက်လေးကြောင့် သူကြောင်အပြီး ယဥ်ယဥ်ကျေးကျေးပြောလိုက်မိသည်။
''မင်းတက်ထိုင်နေတာ ငါ့စာရေးစားပွဲခုံ''
ဘုရားရေ ! ပြောနေတဲ့သူကိုကြည့်မိတော့ ငိုမတတ်။မျက်ရည်တွေတောင်ဝေ့လို့။စာရေးစားပွဲခုံပေါ်ဖင်ချထိုင်မိတာက ငိုရလောက်သည့်ပြဿနာလား။
''မင်း ငိုတော့မငိုချပါနဲ့ကွာ ငါဖယ်ပေးပါ့မယ်''
ရစ်ခီပြောပြောဆိုဆိုဖယ်ပေးတော့ အနှီကောင်လေးကသူ့စားပွဲခုံကိုရေတွေနဲ့စွတ် ၊ တစ်ရှူးတွေနဲ့သုတ်နေပြန်သေး၏။
''သောက်အခြေကြီးလေး''
ခပ်တိုးတိုးကျိန်ဆဲတော့ မျက်ဝန်းလှလှတွေဆီကနေမျက်စောင်းတစ်ချက်လက်ခံရရှိသည်။
ဂရုစိုက်မနေတော့ပါချေ။သူစကားဖောင်ဖွဲ့လက်စသူငယ်ချင်းတွေဘက်ကိုပြန်လှည့်လိုက်၏။
''ရစ်ခီ မင်းကိုသတိပေးဖို့မေ့သွားတာ အဲ့ကောင် ငါတို့အတန်းရဲ့ roll 1 လေ အယူအစွဲကလည်းကြီးသလားမမေးနဲ့ မင်းအဘွားကတောင်အဘိုးပြန်ခေါ်ရမယ် အရယ်အပြုံးလည်းမရှိဘူး ဘယ်လိုကောင်လဲမသိဘူး''
''ငါဒီကိုကျောင်းပြောင်းလာတာ နှစ်တစ်ဝက်ရှိပြီသူ့ကိုသတိမထားမိပါဘူး''
''မင်းကတော့ဘယ်သတိထားမိမလဲ အတန်းထဲကလူတွေကိုမှစိတ်မဝင်စားတာ''
''ဆရာလာပြီ ကိုယ့်နေရာကိုယ်ထိုင်ကြပါ''
အတန်းခေါင်းဆောင်အော်သံကြားတော့ အကုန်ရုတ်ရုတ်သဲသဲဖြစ်ကုန်၏။
*ဘုတ်* ''ဟာ သွားပြန်ပြီဟ''
သူအငိုသန်လေးရဲ့ဘောပင်အိတ်ကိုဝင်တိုက်မိလို့ မှောက်ကျကုန်ပြန်ပြီ။
''ကင်မ်ထယ်ရယ် နာမည်လေးကလှသားပဲ''
နာမည်ကတ်ကိုကြည့်ကာ ပြုံးပြီးပြောလိုက်သော်လည်း လက်ခံရရှိလာတာကမျက်စောင်းများသာ။
''ပြန်ကောက်''
စကားကိုတိုတိုတုတ်တုတ်ပြောပြီး စိုက်ကြည့်နေပြန်သည်။အားနာစိတ်လည်းရှိပုံမပေါ်။
YOU ARE READING
𝖨 𝖡𝖤𝖳 𝖸𝖮𝖴 𝖳𝖮 𝖡𝖤𝖢𝖮𝖬𝖤 𝖬𝖸 𝖡𝖥 : 𝗌𝗁𝖾𝗇𝗍𝖺𝖾𝗋𝖺𝖾
Fanfiction'' ထယ်ရယ် ငါ့ကောင်လေးဖြစ်ပေးမလား '' '' သေချာပေါက်ပေါ့ ရစ်ခီ ''