gıcıkpic - minsung

gülme hyunjin gülme

Otobüsten iner inmez okula doğru yürümeye başladım, önceden olsa Minho hocanın dersine geç kalmak için orada burada oyalanırdım. Şimdi erkenden gidip ilk defa geç kalmayıp kendimi bir şekilde affettirmem lazımdı, eğer iş disipline giderse aileme haber verilirdi. Ve bu katı bir ailesi olanlar için kötü bir haberdi. Telefonum elimden gider, onca hakaret ve dahası...

Okulun bahçesine girer girmez Felix'i gördüm ve yanına koşup koluna girdim. Beraber okula girerken ne yapmam gerektiğim hakkında konuşuyorduk. Felix ile diğerlerine göre daha yakındım çünkü akıl verme işlerinde daha iyiydi.

"Uff babam öğrenmemeli amına koyayım ya annemi bir şekilde atlatırım ama babam!"

Felix yüzünü buruşturup kaşlarını çattı, bunu genelde bana kızacağında yapar.

"Oğlum senin telefonun pat diye kontrol edilmiyor mu? Sen nasıl insanları gıcıkpic diye kaydedebiliyorsun?"

Gülümsememi tutamadım, yüzüme yayıldı.

"Meslek sırrı"

Bana göz devirdiğinde başımı omzuna sürttüm. Arkamı hep Felix toplardı. O gerçekten iyi bir arkadaştı.

"kedilenme, ben bi bok yapamam bu sefer. Artık götünü mü verirsin yoksa dizlerine mi kapanırsın bilemem"

Dudaklarımı büzdüm, haklıydı. Kendim sıçmıştım kendim sıvayacaktım.

Sınıfa girdiğimde hemen sırama Hyunjin'in yanına oturdum. Stresten karnıma ağrı girmişti. Diğer hocalarla anlaşabiliyordum o yüzden problem değildi. Tek sorun, Minho hoca olmasıydı. Yani gıcıkpic. Neden öyle kaydettiğimin anlamı var tabii.

Derste uyuduğumda kafama kalem atar, birisi ile tartışırken haklı ben olsamda haksız duruma düşerim onun yüzünden, ders içi notlarıma hep düşük girer, normal durduğum zamanlar bile gözüne batıyorum adamın!

Bütün okul kız erkek fark etmeksizin ona düşer, evet yakışıklı hatta gerçekten yakışıklı ama kişiliğin olmadıkça tipin neye yarar? Profesör Han Jisung konuştu.

Ben ise hayatında 1-2 sevgilisi anca olmuş normal arkadaş grubu olan normal gay bir çocuğum. Gayet normal bir hayatım var. Kavga gerekince ederim. Sadece insanlara fazla laf atıyorum, bu da benim eğlenme şeklim!

Ders zili çaldığında stresimi azaltmak için arkamızda oturan Changbin ve Seungmin ikilisine döndüm.

"Oğlum adama nasıl bakıcam ben ya!"

Seungmin bıkkınca ofladı, ardından kalemini sertçe masaya koydu.

"Abartma Jisung, sanki anasını siktin"

Changbin gülmesini tutamayıp kahkaha attığında, Felix'te gülmeye başladı. Ardından hepimiz birbirimize bakıp gülmeye başladık. Biz böyleydik.

Öğretmenler zili çaldığında derin bir nefes aldım. Belki düzgünce konuşsam disipline götürmezdi. Ya müdüre çoktan mesaj attıysa?

Ve sonunda, hoca içeri girdiğinde tüm sınıf ayağa kalktı. Fazla disiplinliydi ona karşı gelme gibi bir lüksün yoktu.

Direkt bana baktığında göz göze geldik,gözlerimi kaçırıp yeri incelemeye başladım. Korkmuyordum sadece stres olmuştum. Korktuğum kişi ne o ne de disiplindekilerdi. Korktuğum kişi babamdı.

Kısa bir selamlaşmadan sonra tekrar sıralarımıza oturduk o da ceketini çıkarıp askıya astı. Her zaman ki yaptığı şey bugün gözüme batıyordu.

"Bugün konumuz sanat"

Onu dinliyormuş gibiydim ama aklım onda değildi. Arkadaki orospu çocukları(bizimkiler) gülmemeye çalıştıkları için garip sesler çıkartıyorlardı. Güldükleri kişi, benim.