𝕌𝕟𝕦𝕥𝕥𝕦𝕟(𝕞𝕦?)[PORGOLA]

ѕσи zυнυ̂яυ вєкℓєуєи вє∂єи{3?}

"Sizi sensemek ne zormuş, efendim! Dilimde tüy bitti ancak siz, bir göremediniz. Merdümgiriz bir insan idim siz...Onu da elimden almakta idiniz. Melal bir insana dönüştüm. Hiçbir şey ruhuma şevk vermiyor."Lâl mi oldum?" diye sual ediyorum bazı vakitler. Bu şiddette sükût anca buna tekabül edebilir. Size ya da hayatınıza bu yaptıklarınız veyl olsun bile diyemiyorum...Bir yerde işitmiştim almanca,"lebensmüde" yaşam yorgunluğu demekmiş. Tamamen beni...Anlatmışlar...

Kendime, size, duygularıma, yüreğimdeki sızıya, ellerinize, gözlerinize, dudaklarınıza...Kısaca her bir zerremize çok kızıyorum. Ne olurdu, daha uzun bir vecde gelseydik? Bu kısa vecd, beni...Benden aldı...Uzak memleketlere götürüverdi.

İnkisarımı mı belli ediyor, acaba söylemlerim?

Bilmiyorum.

Muâşaka olmamızı çok isterdim. Bahsini açmamak için çok çabaladım ama...Ama...Muâşaka olmamızı çok isterdim. İntizar etmiş gibi mi oldum? Aslına bakarsanız...Her bir gün...Her bir vakit...Ediyorum. Hem de nasıl ediyorum...

Mahperi olmanız mı, etken acaba size ulaşamama...

Sanırım...Değil. Siz mahperiden de ötesiniz.

Ona rağmen sizi...

Ne özlemekten yoruldum, ne de sevmekten...

İnşirâh misali getirdiğiniz baharlar gibi ılıktınız. Bendendiniz. Bana yakındınız.

İnşirâh misali geldiğiniz her toprağa baharları getiriyordunuz. Bahardınız. Baharın tebessümüydünüz.

"Baktım sana kızgın değilim, kırgın değilim, dargın değilim, kısacası artık, ben sana hiçbir şey değilim." diyebilmeyi hem istiyorum, hem istemiyorum. Acınası cesedim keskin konuşabilecek kadar bitap düşemedi...Düşse bile kopabileceğimi sanmıyorum orası ayrı mevzu...

Kesin olan tek hakikat...

Sizsiz, bizsiz, ruhsuz, içtensiz geçecek hazanlar ve daha niceleri...

Zülüfüme dokunan narin ellerinize hasret kalacağım...

İlginizden ötürü hicap olamayışım...

Diğer şeyler tamamiyle sanrılardan ibarettir.

Örnek vermem gerekirse...Yavaş yavaş inzivam ile içtinabı çağırma hususum gibi...

Gümüşserviyi sizin...Gözlerinizle gördüm neticede. O, yokken ben...Hangi hak ile inziva ile içtinab olmadan yaşayabilirim?

Mamafih ne gidebiliyorum, ne de kalabiliyorum.

Canhıraş görünen cesedimle...Kalakaldım.

"Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.

Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.

Sana gitme demeyeceğim.
Ama gitme Lavinia.
Adını gizleyeceğim,
Sen de bilme Lavinia."

Demenizi ne de çok isterdim, efendim...Yalan dahi olsa, sonunda incinme de olsa bana değer veriyor oluşunuza şahit olmayı isterdim. İsterdim.