𝖠 𝖲𝖾𝖼𝗋𝖾𝗍 𝖫𝗂𝖿𝖾 𝗈𝖿 𝖠 B𝗂𝗅𝗅𝗂𝗈𝗇𝖺𝗂𝗋𝖾 [ 𝖮𝗇-𝗀𝗈𝗂𝗇𝗀 ]

Chapter 3

['Myouri's']

Kakatapos ko lang gumawa ng slideshow para sa presentation namin bukas. Habang nanunuod ako ng stories ko sa facebook, may biglang nagpop-up sa notification ko.

𝘒𝘦𝘯𝘫𝘪 𝘋𝘳𝘢𝘬𝘦 𝘴𝘦𝘯𝘵 𝘺𝘰𝘶 𝘢 𝘧𝘳𝘪𝘦𝘯𝘥 𝘳𝘦𝘲𝘶𝘦𝘴𝘵.

Napabangon ako mula sa pagkakahiga ko. How does he know my fb acc? Wala naman kaming mutual friends. That guy talaga! Stalker nga ayaw pa umamin.

Should I accept him or not? Aish. Bahala na nga, wala namang masama kung i-accept ko siya as friend. Wait, kung aaccept ko siya means tanggap ko na din na friends kami in real life? I mean, hindi lang dito sa facebook?

Ahhh! Nababaliw na ako! At kasalanan niya 'to.

So, ayon. Inaccept ko din ang friend request niya, no more argue with my mind periodt. After that, natulog nalang ako.
Kinabukasan, maaga akong nagising hindi dahil kay Manang kundi dahil sa alarm ko. Naligo lang ako at nagbihis na din bago bumaba. Si Rayleen lang ang kumakain sa dining.

"I heard that you and Kenji are dating." bungad sakin ni Rayleen pagkaupo ko sa assigned seat ko.

"None of your business." sagot ko.

Wala na sila doon kung ano man ang namamagitan samin ni Kenji. As if naman may pakialam sila, like hindi ko nga pinapakialaman ang buhay nila sa school.

"Wow. Just great, akala mo naman magtatagal kayo. You're just nothing to him but a toy. I kinda know him before he transfer to our school. He's a bad boy." sabi niya at umiiling pa.

"Ang dami mong sinasabi." kalmadong sabi ko.

"I'm telling you the truth, Youri. Stay away from that guy, he's not worth it."

"Stop it, stop acting like you cared about me. He's not gonna hurt me because there's nothing between me and Kenji. Walang kami at magkaibigan lang kami. Stop badmouthing my guy friend. Wala kang karapatan para sabihin yan." sabi ko at nagwalk-out. I hate it when someone trying to ruined someone, ganoon.

"Ingat po, Miss."

Badtrip akong pumasok sa sasakyan hanggang sa maihatid na ako ni Kuya Chong sa school. Maaga pa at ako palang andito sa room namin. Nagsoundtrip nalang ako at sumasabay din sa pagkanta.

"~You know what I'm thinkin', see it in your eyes
You hate that you want me, hate it when you cry
You're scared to be lonely, 'specially in the night
I'm scared that I'll miss you, happens every time
I don't want this feelin', I can't afford love
I try to find a reason to pull us apart
It ain't workin', 'cause you're perfect, and I know that you're worth it
I can't walk away, oh~." kanta ko at feel na feel ko pa ang lyrics.

"Wow. Wow."

Napasigaw ako sa gulat. Muntik pa ako magka-heart attack dahil kay Kenji. He was standing at the door na pumapalakpak pa habang nakatingin sakin.

"You scared me." sabi ko at inayos ang sarili ko. That was embarassing!

"You never failed to amaze me. You know how to play instruments and ngayon ko lang din nalaman na ang ganda din ng boses mo."

"Shh. Quiet ka lang." sabi ko at nilagay nalang sa bag ang phone ko. Naglabas na din ako ng notes at books para mag-aral nalang.

"Why didn't you join audition like singing contest?" he asked at umupo sa upuan niya.

Tumawa ako bilang sagot ko sa tanong niya. Like, mananalo ba ako pag sumali ako? Ayoko nga ng atensyon tapos sa mga ganyan pa kaya?

"I'm serious. Maganda naman boses mo, malay mo mananalo ka." Grabe talaga tiwala niya sakin, no.