Yorgun ruhunu korumak istemiş [Bbangkyu+Junew]

Sevginin kırdığı kalpler sevgisiz düzelmezler

"Neredesin? Hastalıktan değil açlıktan öleceğim."

Hyunjae elindeki poşete baktı. İçindekiler çoktan soğumuştu. Arkadaşı huysuzca konuşmaya devam ediyordu.

"Neden susup duruyorsun?"

"Dilimi yutmuşum ondan."

Boş sandalyeye otururken somurtarak konuşmuş ve hasta yatağında uzanan bedene bakmıştı, saatlerdir uyuyordu ve hiç uyanası yok gibiydi. Poşeti yere bırakırken ayaklarını kendine çekti ve tüm dikkatini telefonun öbür ucundaki bedene verdi.

"Ciddiyim, neredesin ve neden sesin böyle geliyor?"

"Sana hastalık yaramış galiba, beni önemser olmuşsun."

"Kapatıyorum."

Younghoon'un nazını çekmeyeceğini anlamıştı, yine de şansını denediği için mutluydu.

"Dur dur kapatma, sormam gereken bir şey var."

"Bir sorunun olduğu belliydi, anlat dinliyorum."

Dönem sonu çalışmaları için geç saatlere kadar grubuyla birlikte çalışmıştı, işi bittiğinde arkadaşının yanına gidip sıcak bir şeyler yeme hayali kuruyordu. Kısacası her şey yolunda ve sakindi. Hatta tiyatro binasına uğrayıp Chanhee'yi de planına dahil etmeyi düşünmüştü, pratik yaparken yemek yemeyi unuttuğunu iyi biliyordu. Fakat işler istediği gibi gitmemişti hiç.

"Pratik yaparken Juyeon bacağını kırdı."

Pratik bitmiş herkes toparlanırken Juyeon biraz daha kalıp devam edeceğini söylemişti, son zamanlarda eskisi kadar iyi olmadığı için ek bir çaba sarf ediyordu fakat ne yaparsa yapsın eskisi gibi olamıyordu. Bunun verdiği öfkeyle kendine öyle çok yükleniyordu ki git gide zayıflayan vücudunun dinlenmeye ihtiyaç duyduğunu bile fark edemiyordu.

Hyunjae dahil onun dışında herkes bu durumun farkındaydı ancak Juyeon ile iletişime geçmek pek mümkün değildi.

"Nasıl oldu peki? İyi mi şu an?"

"Gitmek için hazırlanıyordum, gitmeden önce yanına uğradım. İçeri girmemle takılıp düşmesi bir oldu. Ayağını alçıya aldılar ama düşerken kafasını sert çarptı."

Araları hiçbir zaman iyi olmamıştı, son zamanlarda daha da kötü gibiydi. Herhangi bir sohbetleri ya da ilişkileri yoktu ama yine de aralarındaki gerginlik gözle görülür cinstendi. Her ne yaşıyor olsalar da Juyeon'un sıkı çalışmasına hep hayran kalmıştı fakat son zamanlarda bu işi abarttığını düşünüyordu, düşüp kalmasına şaşmamıştı bile. Bunun geleceğini tahmin edebilmişti ama endişeliydi, doktorlar durumunun ciddi olmadığını söylemesine rağmen kötü hissetmekten geri duramıyordu.