“Birisi hileyle tuzağına bir kuş düşürdü. Kuş ona dedi ki: ‘Ey ulu Hoca, sen birçok öküzler, koyunlar yedin… Birçok develer kurban ettin.
Dünyada onlarla bile doymadın… Benimle de doymazsın sen!
Beni bırak da sana birkaç öğüt vereyim… Bak bakalım aptal mıyım akıllı mı!
Birinci öğüdü elindeyken vereyim, ikincisini samanla karışık balçıktan yapılma damın üstünde. Üçüncüsünü de ağacın üstünde veririm, bu üç öğütle bahtın iyileşir!.. Elindeyken vereceğim öğüt şu: Olmayacak söze kim söylerse söylesin inanma!’
Bu ulu öğüdü elindeyken verip azat oldu, duvarın üstüne konup dedi ki: ‘Geçmiş, gitmiş şeye gam yeme… Fırsatı kaçırdın mı acılanma artık!
Sonra, şu küçük bedenimde on dirhem ağırlığında paha biçilmez bir inci var.
Seni de oğullarını da devlete eriştirirdi… O inci senin hakkındı…
Fakat kısmetin değilmiş, kaçırdın… Öyle bir inci dünyada bulunmaz!’
Adam, gebe kadın doğururken nasıl feryat ederse öyle feryat etmeye başladı.
Kuş da dedi ki: ‘Sana geçmiş gitmiş şeye gam yeme diye nasihat etmedim mi? Madem ki geçip gitti neden gam yersin? Ya öğüdümü anlamadın yahut da sağırsın sen! Bir de sana sapıklığa düşme, olmayacak söze sakın inanma demedim mi? Bu ikinci öğüdüm değil miydi? Ben kendim üç dirhem gelmem aslanım; içimde on dirhemlik inci nasıl bulunur?’
Adam bu son söz üzerine kendine geldi, ‘Hadi,’ dedi, ‘o üçüncü güzel öğüdü de ver bakalım!’
Kuş ‘Evet! Allah için o ikisini iyi tuttun da üçüncüsünü söyleyeceğim ha!’ diye karşılık verdi.”
