Belirsizlikler

4. Bölüm

Odama vuran güneş ile gözlerimi araladım.. Yatakta doğrulup kendime gelmek için biraz etrafa sonrada telefondan saatime baktım. Sabah 10.13 .. Kalktım elimi yüzümü yıkadım. Çınar'a baktım yastığına sarılmış uyuyordu. Aşağı inip kendime bir kahve yaptım ve sigara eşliğinde klasik bir müzik açtım.

Daha sonra kahvaltı hazırlamaya başladım. Kendi başımayken pek kahvaltı yapmazdım. Ama çınar vardı onun için hazırlıyordum.

Biraz kendimden bahsedeyim küçük ama sevimli bir sahil kasabasında tek başıma yaşıyorum. Burası küçük olduğu için herkes birbirini tanır. Ailemi kaybettikten sonra burdaki evimize yerleşmiştim ve küçük bir dükkanım vardı. Dükkanım küçük bir kafe olmasına rağmen mutlu çiftler ve harika dostlar ile dolup taşıyordu hergün. Tabi birde el sanatları okuduğum için takılar , oyuncaklar , süsler ve aklınıza gelebilecek bir çok hediyelik eşyalar ile ilgilenmeyi de çok seviyordum. Kasabamıza gelen turistler tarafından da harika bir ilgi görüyordum ki bana bi internet sitesi açmam ve yurt dışına da satış yapmam için çok ısrar etmişlerdi. En sonunda kabul edip dediklerini yapmıştım. Kendime yetecek kadar güzel bir hayatım vardı.

Çınar uyanmış ve beni sessizce izliyordu. Tam arkamı dönmüştüm ki bana bakan mavi gözleri gördüm.

'Günaydın' dedim gülümseyerek

'Günaydın ve sofra harika görünüyor.' dedi ve oturdu.

Kahvaltı bittikten sonra toplamama yardım etti. 10 dk içerisinde bitirmiştik ve çınar konuşmaya başladı.

'Anlat bakalım bade bu zamana kadar nerdeydin? Neler yaptın?'

'Siz taşındıktan hemen hemen 1 sene sonra bizde babamın işi dolayısı ile ilk önce izmire taşındık. Oraya tam alışmaya başlamıştım ki Ankara'ya taşındık. Liseyi Ankara'da bitirdim. Son senem de Üniversiteye hazırlanıyordum ki babam tekrar bir taşınma olacağını söyledi bu kez ben hangi üniversiteyi kazanırsam babam oraya gideceğimizi söyledi bende istanbulu kazandım ve hep birlikte taşındık..

Daha sonra 3. sınıftaydım ve derste tanımadığım bi numara arıyordu izin isteyerek dışarı çıktım hastahaneden arıyorlardı ve annem ile babam trafik kazası geçirmişler.. Olduğum yerde donakaldım kendime geldiğimde hemen hastaneye gittim fakat onlar yaşamıyordu..

Bende her şeyi geride bıraktım okulu tamamlayamadım ve buraya taşınıp hayatımı kurdum..'

'Çok üzüldüm bade kaza geçirdiklerini duyduktan sonra sana ulaşabildim. Evet farkındayım biraz geç oldu ama bak burda yanındayım ve artık ne olursa olsun yanında olmaya devam edeceğim..'

Sözleri çok samimiydi ve beni gülümsetmişti ..

'Sıra sende Çınar ? Seni dinliyorum artık anlatma vakti gelmedi mi ?'

'Pekala' diyerek bir iç çekti ve anlatmaya başladı.