Ineffable |Taekook

15.

Koçun ikna olmasıyla mutlulukla siramdan kalkıp sınıftan çıktım. Abim ile tehtid etmiştim çünkü başka türlü o kabus gibi takımdan çıkamazdım

Merdivenlere yönelip hızlıca aşağı inmeye başladım. Tamı tamına iki kat inmistim ve bir katım kalmıştı. Saha ve odalar okul ile bağlantılıydı yani oraya geçmem için koridoru kullanmam gerekiyordu

Merdivenlerde çok kişi olmadığı için rahattım fakat koridorlarda neredeyse tüm öğrenciler vardı. O yüzden kabsonumu yüzüme geçirip başımı önüme eğdim

Sonunda kocun odasinin önüne gelince soluklanmaya başladım ve kapsonunu çıkardım. Kapıyı iki kere tıklatıp "gir" komutunu bekledim zaten bir kaç saniye sorna iceriden ses gelince kapıyı açıp içeri girdim

Küçük odaya baktığımda bir masa ve üzerinde bir sürü dosya,yerlerde ipler ve spor aletleri vardı oda sadece bunlardan ibaretti,kimse yoktu

Bir dakika demin içeriden gir komutu gelmişti ?

Herşeyi anlayinca gözlerim korkuyla büyüdü ve arkamda bir beden hissettim. Tam çığlık atacktim ki ağzım sertçe bir el tarafından kapatıldı.

Susturuldum

Ellerim hemen ağzımı kapatan ellin üzerine gitti. Çekmeye çalışıyorum,tırnaklarımı sertçe derisine bastırıyordum. Ama hiç bir çabam işe yaramadı, o kadar güçlüydü ki hiç bir şey yapamamıştım

Çaresizlik hissiyle gözlerim dolmuştu. Ağzımdaki ellini güçlükle ısırabilmistim. Böylece elinin baskısı biraz olsada hafiflemisti

Ama sanırım bu onu daha da öfkelendirmişti.

"Seni küçük sürtük"

Birden kendimi yerde bulmuştum. Sırtımın acısıyla inleyip kalkmaya çalıştım fakat o beni yere fırlattıktan sorna ellerine ip almıştı.

Ne yapacağını anladığımda ağlamaya başlamıştım. Bunu yapmayacaktı değil mi ?
O kadar kalpsiz değildi

Üzerime gelirken birden kapı açılmıştı. İkimizin bakışlarıda kapıya döndü.Woojin gelmişti...

"Koç-"

Yalvaran bakışlarımı ona gönderip emekleyerek yanına gittim. Ayağa kalkacak gücü bulamamıştım.

"W-Woojin lütfen y-yardim et, l-lütfen kurtar be-beni"

Ağlayarak yardım istemiştim ondan ancak o koça bakmaya devam ediyordu ve bir daha ne kadar kötü olduğunu anlamış oldum

"Ben sizi bölmeyeyim" deyip odadan çıkmıştı.

Şaşkınca yerden ona bakıyordum. Bu kadar şerefsiz olamazdı.

Bana dokunamazdı. Bedenime kimsenin dokunmasını istemiyordum... Kimse iznim olmadan bedenime dokunmamalıydı..

Kimse ruhumu kirletemezdi.

Kimse bedenimi ruhsuz bırakamazdı.

Yoksa acı dolu çığlıklarımı duyurmaya calışırdım...

"H-Hayır bırak beni, l-lütfen dokunma bana. Yardım edi-"

Ellerimle koçu itemeye çalışıyordum. Çırpınıyordum kolları arasında.

Bana dokunmasına izin vermeyecektim.

Yanağıma inen sert tokatla basım yana doğru düştü bu yaptıkları yetmezmiş gibi kapıya doğru ilerleyip kapıyı kapatmış ardından kilitleyip anahtarıda dolabın üzerine atmıştı. Ne yaparsam yapayım asla o anahtara ulaşamazdım

Tutsak kalmıştım burada.

Beni masaya itip yatmami sağlamış ardından üzerime eğilmisti.

Sonunda bacaklarımdan yardım alarak kasıklarına sert bir tekme atmıştım ve masadan atlayacaktım ki koç saçlarımdan beni sertçe tutmuştu

Canı acıdığı için hala tam olarak ayakta kalamıyordu.

Acısı geçince yanağıma hızla tokat atmıştı. Basım bu kuvvet ile yana düşmüş masaya çarpmıştı

Dikkatimi biraz olsun dağıttıktan sonra ellerimi ve ayaklarımı bağlamıştı. Yerden bant alıp ağzımı da bantlamıştı

Beni etkisiz hale getirmişti. Yalnız kalmıştım onun gibi bir canavarla...

Şimdi çıglıklarım çaresizce ağzımdan çıkmaya çalışıyordu. Umudum tükeniyordu,çok korkuyordum...Ruhumu benden çalacaklarından çok korkuyordum.

Ruhunu mu çalacaktı Taehyung yoksa ruhunu mu kirletecekti ?

Sadece zamanın çabucak geçmesi için tanrıya dualar ediyordum. Elimden hiçbirşey gelmiyordu ağlamaktan başka...

Artık bedenim tamamen kirliydi.

Ruhumu kirletip çalmışlardı benden

Son günüme dek,son yazıma dek...

Kaderim lanetli

Bu ruhun evi yok olacaktı

Bu ruhun sesi de yok olacaktı

Artık sadece kabuslarım vardı.

Kabuslarım...

...

Yazarken ağladım...

Herkesten özür diliyorum asla tacizin destekçisi değilim. Olacak olaylar yüzünden böyle birşey yazdım

Yazım yanlislari olabilir üzgünüm