Nathan's Journal

Prologue:

“Tama na po! ” pakiusap ko habang hinahataw ng sinturon ang katawan ko.

Nanginginig ako sa takot, ni wala akong matakbuhan o pangalan man lang na matawag para humingi ng tulong.

Gutom na gutom ako ng pag kakataong ‘yun nang gagaliti ang mga mata nya sabay bitaw ng mga katagang “wala kang kwenta, palamunin”
Sa mura kong isipan ay balot ng galos at pag kamuhi ang aking katawan.

Mga sugat ko’y pahapdi ng pahapdi di ko na alam kong ano pakiramdam ng walang latay sa bawat umaga nagigising ako.

Wala akong ibang isinasa-isip bawat umaga kundi ang tanong “ba’t pa ako nagising? ”