Verboden Liefde...

2.

POV. Merina.

Ik werd wakker van een hevig gegrom. Waarschijnlijk hadden mijn ouders weer eens ruzie. Ik spring uit mijn bed en wandel de trap af. Ik zet net een stap van de laatste traptree als ik tegen iets groots en hards opbots, mijn vader. Ik probeer hem aan de kant te duwen maar hij gaat voor geen centimeter opzij. Ik besluit maar over zijn schouder te kijken wat er voor hem staat, als ik zie wie er voor hem staat schrik ik me kapot. Mijn moeder in wolfvorm. Foute boel. Hele foute boel. Ik bedenk me geen moment en ren weer naar boven naar mijn kamer en draai de deur op slot. Snel kam ik mijn haar en poets mijn tanden. Snel doe ik een skinnyjeans aan en een warme sweater. Ik open mijn raam en klim eruit, ik deed dit vroeger toen ik klein was dus ik wist precies hoe ik moest springen om goed te vallen zonder mezelf al te veel pijn te doen. Ik zet me schrap en spring uit mijn raam en ren zo het bos in.

POV. Nathan.

Het bos is zo rustig als het nog super vroeg is, je hoort af en toe alleen maar een vogeltje. Ik ga vandaag heel de dag besteden aan het vinden van mijn soulmate, hopelijk vind ik haar. Ergens ver weg hoor ik hevig gegrom. Waarschijnlijk hebben twee wolven ruzie. Ietsje later hoor ik een raam open gaan en hoor ik een plof. Hmm, misschien is hun kind weg gelopen. Ik moet veder zoeken.

Ik wandel nu al een tijdje door het bos maar heb nog steeds niks gevonden. Ik denk dat ik het maar opge-. Wacht wat is dat? Die geur. Die geweldige geur. Ik besluit het maar te volgen.

POV. Merina.

Ik loop nu al een tijdje in het bos, man wat hou ik van het bos, ik voel me er altijd zo vrij. Abrupt sta ik stil. Ik ruik een heerlijke geur. 'Dat is onze mate! We hebben onze mate gevonden!' Mijn wolf wordt wild en neemt mijn benen over. Voor ik het weet ren ik naar de plek waar de geur vandaan komt. Ik blijf en blijf maar rennen. Straks zie ik mijn mate, ik kan niet wachten! Hoe zou hij eruit zien? Super knap? Mooie ogen? Hoop het wel, hihi.

Ik heb het gevoel dat ik al een oneindige tijd aan het rennen ben en nog steeds heb ik niks gevonden, terwijl ik toch echt heel de tijd het geurspoor volg. Ik word langzaam maar zeker moe, dat betekend dat ik al een heel tijdje ren. Maar ik ga niet opgeven, ik moet en zou mijn mate vinden en wel nu. Ik begin steeds harder te rennen, eigenlijk zou ik in een wolf moeten veranderen maar dat doe ik maar niet want ik heb geen extra kleding bij me.

Na een hele tijd let ik even niet op en bots met een harde knal tegen iemand aan. Die heerlijke geur dringt mijn neusgaten weer binnen. 'Dit is onze mate, snel doe je ogen open!' Mijn wolf word helemaal gek.

Ik open mijn ogen. En zie een goddelijke man voor me staan. Zwart haar, ijsblauwe ogen en vreselijk gespiert, zijn gezicht ik ook gewoon super perfect. Maar dan.. dan schrik ik me een ongeluk. Zijn ogen worden rood. Hij is een vampier. 'WE MOETEN HIER SNEL WEG DIT IS FOUTE BOEL!' Mijn wolf is doodsbang. Ik sta op en probeer weg te rennen maar hij heeft me al tegen een boom aangedrukt. Hij gromt een soort van, niet als een wolf maar zoals een vampier gromt. 'Van mij.' Die twee woordjes, echt alleen maar die twee woordjes laten mijn hart stoppen. Het lijkt alsof alles in mijn lichaam het begeeft. Het zal toch niet? Nee dat kan toch niet?

Een vampier mijn mate? Nee! Dat kan niet! Dat mag niet.