Verboden Liefde...

3.

POV. Merina.

Ik liet mezelf door mijn knieën zakken. Nee dit kon niet, ik en een vampier? Dat is toch niet mogelijk? Blijkbaar wel. Ik was zo diep in mijn eigen gedachtes verzonken dat ik niet zag dat die vampier bij me stond en me omhoog aan het tillen was. Gillend maakte ik me uit zijn armen los. "RAAK MIJ NIET AAN!" Schreeuwde ik naar hem. Hij keek me even geschrokken aan maar herstelde zichzelf snel weer. "Wat is je naam?" Vroeg hij zo koel mogelijk, het gaf me rillingen, maar ik kon maar niet plaatsen of het goede of slechte rillingen waren.. "Merina." Anwoorde ik zo droog mogelijk en zonder hem aan te kijken. "Hmm, ik heet Nathan." Zijn naam deed me likken langs mijn lippen. Ik schrok van mezelf. Ik draaide me zo beheerst mogelijk naar hem om. "Oke, maar ik moet weer gaan, mijn echte mate wacht op me." Probeerde ik zo koel en beheerst mogelijk te zeggen. Ik zag dat het hem raakte en nog voor hij kon antwoorden veranderde ik en rende ik snel weg, weg van hem, weg van mijn mate..

POV. Nathan.

Daar stond ik dan. Haar laatste woorden spookte nog altijd door mijn hoofd. 'Maar ik moet gaan, mijn echte mate wacht op me' en voor ik nog kon antwoorden was ze in een prachtige wolf verandert en van mij weggerent. Ennu? Wat moet ik nu? Zou ze echt een andere mate hebben? Nee dat zou toch niet? Anders was ze nooit op me afgekomen, of was het gewoon toeval? In ieder geval, in mijn ogen was zij mijn soulmate en ik wil haar zo graag dat het pijn doet. Ik ken haar misschien pas 10 minuten ofzo maar ik kan nu al niet meer zonder haar..

En toen deed hij het domste wat hij ooit had gedaan, hij volgde haar..

POV. Merina.

Ik plofde op bed. Pfffff, het kan dus wel, een wolf en een vampier. Mijn ouders zullen hem nooit accepteren en ik zou een schande zijn voor de familie. Ik wil niet van hem houden, maar dat doet mijn hart en lichaam wel. Mijn wolf is helemaal wild geworden en ik heb moeite met haar in bedwang houden. Ik moet gewoon op zoek naar een eenzame wolf en doen alsof hij mijn mate is, dat geloven mijn ouders vast wel toch? Pffff het leven is zo lastig.

Een uurtje later word mijn wolf weer helemaal wild, weer die geur. Ohnee hij is in de buurt. Hij moet hier snel weg of dit word zijn dood. Of een wolf zijn dood, maar in iedergeval hij moet weg hier en snel! Zou die me gevolgd zijn? Aw das eigenlijk best wel schattig. NEE dat is het niet verdomme! Hij is dom bezig en moet me loslaten, maar ik kan hem ook niet loslaten.. Ik sla mezelf hard voor mijn hoofd, ik moet echt helder gaan denken want dit loopt niet goed af. Ik spring op van mijn bed en ren het huis uit, zo op die heerlijke geur af..

POV. Nathan.

Ik ruik haar geur, ze zit in haar kamer. Ik kom maar niet al te dichtbij want ik wil niet echt opgemerkt worden want ik heb dus echt geen zin in drama nu, vooral niet op deze dag, de dag dat ik mijn soulmate heb gevonden. De geur word sterker, volgens mij komt ze naar buiten maar ik weet het niet zeker.. Voor de zekerheid verstop ik me, voor als het iemand is met die parfum ofzo.

Een tijdje later zie ik een gedaante opdoemen uit de schaduw, aan de vorm te zien zie ik dat het een meisje is. Het is Merina, nu zie ik het.

Voorzichtig komt hij uit de schaduwen, eerst schrikken ze van elkaar. Ze staan elkaar een hele tijd ongemakkelijk aan te staren, tot Merina ongemakkelijk naar haar schoenen begint te kijken.

Nathan wil wat zeggen maar hij komt niet veder dan "Me..." want voor hij het weet heeft zij haar lippen al op de zijne gedrukt. Hij pakt dr stevig vast en duwt haar met vampier snelheid tegen een boom aan, zij slaat haar benen om zijn middel en klauwt haar handen in zijn haar. Ze begint zacht te grommen, wat hij alleen maar leuker vind.

Een tijdje later laten ze elkaar hijgend los, haar ogen gloeien goud en zijn ogen zijn vuurrood. Merina kijkt verlegen weg en voelt haar wangen rood worden, Nathan pakt haar kin vast en duwt haar hoofd omhoog. "Niet.. wegkijken.." ze kijken elkaar weer voor even stil aan. En dan.

Drukt hij weer zijn lippen op de hare.