THE SECRETS OF DEVORA

10

Napatingin ako sa kalsada, nagtataka nang mapansin kong iba ang direksyon na tinatahak namin.

"Officer, bakit iba ang daan natin?" tanong ko, naguguluhan habang bumibilis ang tibok ng puso.

Nang hindi sila sumagot, siniko ko ang pulis sa tabi ko, ngunit mabilis niyang hinawakan ang braso ko.

"Saan n'yo ako dadalhin?" nanginginig kong sabi.

"Brad, patahimikin mo nga siya. Ang ingay niya, nanonood ako ng K-drama," sabi ng lalaki na seryoso sa panonood.

Napakagat ako sa dila, hindi pa ito pwedeng maging huling oras ko. Kailangan kong makalabas bago pa ako makapag-isip. Itinakpan niya ang aking mukha, at nadarama ko ang pagkahilo at bigat ng aking mga mata.

"Blood-soaked verses, a ballad of sin,
A requiem for lost souls, where nightmares begin."

"Nasaan ako?" Ang sigaw ko, ngunit walang naramdaman na presensiya sa paligid. Nakakulong sa madilim na lugar, walang makita. Ang kanta ang nagbigay-daan sa pagmulat ko, at sa aking pagbangon, napagtanto ko ang bigat sa aking paanan. Sa paghaplos ko dito, nagtaka ako nang madama ang matigas na kadena.

"In the stillness of remorse, a killer's refrain,
A chilling serenade, echoes of pain."

"May tao pa dito! Hindi ba naman April Fools, ano!?" sigaw ko.

"Haunted by choices, a dark lullaby,
A siren's call, where the condemned lie."

Sa kada pag-ikot ng melodiya, mas lalong dumadama ng bigat ng takot sa puso ko. Ang bawat nota ay parang dumadala ng mas malalim na kahulugan, naglalabas ng emosyon na mahirap ipaliwanag.

"In the killer's lament, a burden to bear,
A chilling crescendo, a symphony of despair."

"Tulong—," nanginig ang tuhod ko. Bigla, parang isang eksena sa musikal na teatro, may narinig akong boses. May lalaki na nakakadena, at nanginig ang aking buong kalamnan sa nakakapanindig-balahibong eksena.

"The night is cool, the breeze gently whispers,
Accompanying the joy within my heart.

"S-sino ka! Bakit mo ito ginagawa sa akin!" kinakabahan kong sabi habang dalawang lalaki ang nakaluhod, at isang babae na naka-maskarang lobo, kasama ang dalawang lalaki na naka-maskarang rabbit. Napansin ko na ang mga katawan nila ay puno ng dugo at sugat.

"Tulungan mo kami tumakas, may pamilya na aantay sa amin!" sabi ng isa sa mga nakadenang lalaki.

"Nakakatawa naman kayo. Paano kayo papakawalan kung nakadena rin siya?" natatawa na sabi ng babaeng naka-maskarang lobo.

Ang mga lalaki ay nagpalitan ng nag-aalinlangan at nag-aalala na mga tingin, nagbibigay ng malaking pasanin sa kanilang mga balikat.

Habang ang maskarang lobo ay lumalapit, nadarama ko ang init ng kanyang paghinga. Ang amoy ng dugo ay bumabalot sa paligid.

Na palapit ang babae na naka-maskara, ganun din ang pagbilis ng tibok ng puso ko, at ang pawis sa aking mga kamay ay nagiging tila mga patak ng kanyang mabilis na pag-approach.

"Kilala mo ako, Lyka. Matagal na tayong magkakakilala. I have your trust, and you give me more trust," sambit niya na may taglay na kakaibang sigla sa kanyang mga mata.

Pero bago pa mabuo ang kanyang emosyon, biglang nag-iba ang kanyang ekspresyon, tila nagdudulot ng pangambang nararamdaman ko.

"But totally na sobrang tiwala mo ganon rin napapahamak mo, tulad sa ginawa mo sa akin." Hinimas nito ang aking buhok.

"Lyka, you've entered a dangerous game. Moonlight may guide you, but it can also reveal the shadows you never thought existed," dagdag pa niya.

Ang bawat linyang binitiwan niya ay parang isang malupit na paalala ng maaaring mangyari sa hinaharap, at ang kanyang mga mata ay naglalabas ng misteryosong sigla sa ilalim ng liwanag ng buwan.

Moonlight, a companion in the night,
In its glow, my guiding light shining bright."

"Wala na ba akong takas? Hindi pwedeng mamatay na ako hindi ko alam kung bakit ito ginagawa sa akin," sabi ko sa sarili ko, bagamat napapalunok na ako ng laway sa sarili kong takot.

"Ano pa ang ginawa ko sa'yo?" Diretso kong tinanong, hinahanap ang sagot sa kanyang mga mata.

"May kwento ako sa'yo, at uumpisahan natin ito sa simula..." sabi niya, na may taglay na misteryosong ngiti at halong emosyon.

"Noong 2010, isang high school na babae ang pumasok sa private school. Actually, friendly naman siya, masayahin, pero nakilala kayo tatlo, mga babae." Huminto siya at nakatingin na parang napapikit, nagbabalik-tanaw sa kung sino ang tinutukoy niya na babae.

A figure stands, lost in the middle,
In the silence of the night, emotions twiddle.

"Naging masunurin siya, binigay sa inyo lahat, kahit ang ATM niya ay inalay niya sa inyo. Ngunit sa inggit at selos, dahil napansin siya ng pinakasikat na player sa campus, nagalit kayo..."

Napapikit ako, inaalaala ang nangyari at bakit ko pinaglaluhuran ang lahat ng santo para mapatawad lang kami sa aming ginawa.

"Blood wraps the night, a macabre ballet,
The moon's glow revealing a gruesome display."

Tinanggal niya ang batones sa damit niya napahawak ako sa bibig ko..

Napansin ko mga paso at peklat sugat sa kanyang dibdib napalunok ako..

"Bakit ito ginagawa sa akin wala naman ako kasalanan sa inyo!" Sigaw nito habang matinis nitong boses naririning ko na parang ng flashback nangyari sa amin.

Under the moon's soft radiance,
Someone witnessed the heinous circumstance,
In the depths of the moonlit shelter,
A crime concealed, a secret to smother.

Flashback...

"Alam mo, maganda sana si Devora kung hindi naka-salamin lang at tapos ang kapal ng kilay," sabi ng isa sa mga kaklase.

"Hoy, shut up nalang kayo! Lagi niyo pinag-uusapan si Devora kahit saan. Ayos niya, sobrang pangit niya, like girl, diba? Tsaka kahit ano yaman nila, hindi parin gaganda yan. Tsaka utusan lang yan namin!" Mataray na sabi ko at nang tawanan na lang kami.

Dumating si Devora, mahaba ang palda, kusot-kusot ang uniporme, at makapal ang salamin, magulo rin ang kanyang buhok.

"Lyka, Mae, Laurel..." sabi nito.

"Saan binabili namin?" tanong nito kay Devora.

"Sorry," sabi ng dumating na si Lucas, ang sikat sa campus na may dalang pagkain.

"Sorry, napatagal kami. Dumating may kumausap kasi sa akin," nakakamot nito sa ulo.

"L—lucas!" Gulat na sabi ko.

To be continued....