Zawgyi...
"မငိုပါနဲ႔ဂၽြန္ဂယူရာ ဦးေလးငယ္သြားရွာေပးေနတာပဲကို"
သက္တူရြယ္တူျဖစ္တဲ့ ဂ်ီဟြန္းကမ်က္လံုးေတြဖိပြတ္ကာငိုယိုေနတဲ့ဂၽြန္ဂယူဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကိုေခ်ာ့ေနရွာတယ္။
မ်က္ရည္ေလးေတြရႊဲေနတဲ့ဂၽြန္ဂယူက ငိုေနတာေတာင္အူယားစရာအတိ။ႏွာေခါင္းရဲရဲေလးကိုရွံု႔ကာငိုေနပံုမွာ ကေလးေလးေတြအတိုင္းပင္။အညိဳေရာင္ဆံပင္အုပ္အုပ္ေလးေတြကိုဂ်ီဟြန္းကသပ္တင္ေပးလိုက္တဲ့အခါမွာ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးႏွစ္ဖက္ကပိုမိုထင္ရွားလာေလသည္။
"မင္းကေကာဘာလုပ္ေနတာလဲ မင္းလဲရွာကူေလ အင့္ ရွာေပးလို႔"
အေၾကာင္းမွာ ဂၽြန္ဂယူရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာ ေၾကာင္၊ဂၽြန္ဂယူအေခၚဆို ရုဘီႏူနာေပ်ာက္သြားတာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ပံုမွန္ဆို မနက္ကထဲကထြက္သြားပါက ညေနေစာင္းဆိုျပန္ေရာက္လာတတ္သည္ေလ။
အခုည၈နာရီေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္ကာ ရုဘီနဲ႔တူတဲ့အရိပ္အေယာင္မေတြ႕ရေသးတာေၾကာင့္ ဂၽြန္ဂယူ႔ရဲ႕ဦးေလးငယ္ဟၽြန္းေဆာ့ခင္ဗ်ာ ရပ္ကြက္ထဲမွာျပာယာခတ္ေနေလသည္။
"ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လံုးက၁၆ႏွစ္ပဲရိွေသးတာေလ ညဘက္အျပင္ထြက္တာဘယ္ေကာင္းမလဲ လာစမ္းပါထမင္းသြားစားၾကမယ္"
ထမင္းစားဖို႔ေျပာေတာ့ဂၽြန္ဂယူေလးကလက္တခါခါနဲ႔ျငင္းေတာ့သည္။
"ဟာ ရုဘီႏူနာကိုမေတြ႕လို႔စိတ္ညစ္ပါတယ္ဆို ထမင္းလာစားခိုင္းေနေသးတယ္ အီးဟီးးမေပ်ာ္ေတာ့ဖူးေနာ္"
ေျခဆင္းကာငိုခ်င္းခ်ေနတဲ့ဂၽြန္ဂယူေၾကာင့္ ဂ်ီဟြန္းမယ္အျပင္မွာသာမငိုဖို႔ေခ်ာ့ေနတာ။စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဖင္ကိုအႀကိမ္ႀကိမ္ကန္ၿပီးေနၿပီ။
*ဒီေကာင္ေနာက္လဆိုရင္ပဲ၁၇ျပည့္လို႔ရည္းစားထားေတာ့မယ္ အခုထိကေလးလာလုပ္ေနတုန္း*
***********************
"ေက်းဇူးပဲဟာရုတိုရာ တကယ္ေက်းဇူးတင္တယ္ မဟုတ္ရင္အိမ္က ကေလးနားပူတာခံရအံုးမွာ"
ကေလးဆိုတာနဲ႔ဟာရုတိုကဘယ္လိုထင္သြားသလဲမသိ။ျပံဳးစိစိျဖစ္သြားၿပီး ဟၽြန္းေဆာ့ကိုၾကည့္လာကာ
