Zawgyi...
"ငွက္ကေလးေတြကညေနေစာင္းတာနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕အသိုက္ရိွရာကိုျပန္လာတတ္ၾကပါတယ္ မိုးရာသီမွာဆို...."
ဖုန္းျဖင့္ငွက္ကေလးေတြအေၾကာင္းတင္ျပေနတဲ့သတင္းကိုနားေထာင္ေနတဲ့အဆိုးေလးရဲ႕မ်က္လံုးေရာင္ေတြကတလဲ့လဲ့။သို႔ေပမဲ့ဟာရုတိုေက်နပ္မေနပါေပ။
ညေနေစာင္းတုန္းကအကန္ခံလိုက္ရတာသူပါ။အာ့တာကိုထိုကေလးကစိတ္ဆိုးေနသည္တဲ့ေလ။
ေဟာ၊ခုနတုန္းကဆိုဖာေပၚပက္လက္ကေလးလွန္ၿပီးဖုန္းၾကည့္ေနတာ။အခုဝမ္းလ်ားေလးေမွာက္ၿပီးဖုန္းကိုေထာင္ၾကည့္ေနျပန္ၿပီ။
မက္မြန္သီးလံုးလံုးေလးေတြကေျပးညစ္ပစ္ခ်င္စရာ။ဟာရုတိုအသည္းတယားယားျဖင့္ ကိုယ့္လက္ကိုယ္သာျပန္ညစ္ထားလိုက္သည္။
အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ထိုကေလးသူ႔ကိုမေခၚမေျပာပဲေနတာကိုသေဘာမက်ေပ။ဒါေၾကာင့္အဆိုးေလးလွဲေနတဲ့ဆိုဖာနားကိုအသာကပ္သြားကာ စကားလမ္းေၾကာင္းရွာရေတာ့သည္။
"ေဘဘီကငွက္ကေလးေတြကိုခ်စ္လို႔လား ကိုယ္ဝယ္ေပးမယ္ေလ"
"တကယ္ေျပာတာလားဟင္"
မက္လံုးေလးေပးလိုက္ေတာ့ဂ်စ္တူးေလးကလက္ထဲကဖုန္းကိုခ်သြားၿပီးသူ႔ဘက္ကိုမ်က္လံုးေရာင္ေတာက္ေတာက္ေလးေတြျဖင့္သေဘာတက်ေမးလာသည္။
*က်စ္!ဆြဲနမ္းခ်င္စရာေလး*
ဒီတခါသာထပ္နမ္းလိုက္လို႔ကေတာ့တကယ္ပြဲႀကီးပဲ။
"ဒါေပါ့ ကိုယ္ကေဘဘီႀကိဳက္တဲ့ငွက္ကေလးဝယ္ေပးမယ္"
"ေရးး"
ေပ်ာ္သြားတဲ့မိုခ်ီတံုးေလးကလက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကိုဆန္႔တန္းလို႔ဆိုဖာေပၚမွာလူးလိမ့္ေနသည္။ေအာက္ကိုျပဳတ္က်မွာစိုးတဲ့ဟာရုတိုခဗ်ာေတာ့ လက္တကာကာျဖင့္အဆိုးေလးျပဳတ္က်လာရင္အဆင္သင့္ဖမ္းႏုိင္ေအာင္ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားရသည္။
"ေျပာပါအံုး ေဘဘီကတျခားဘာေကာင္ေလးေတြႀကိဳက္ေသးလဲ"
"ေခြးေလးေတြ ဟီး"
"အဟား ဟုတ္ၿပီကြာ ေနာက္ေရာဘာက်န္ေသးလဲ"
"ဟင့္အင္း ဂယူကခ်စ္တယ္ အကုန္လံုး"
