Zawgyi...
"ဂၽြန္ဂယူ ေနေကာင္းသြားၿပီလား"
"ေကာင္းတယ္!"
တံုးတိႀကီးေျပာၿပီးစာအုပ္ေတြသိမ္းေနတဲ့ဂၽြန္ဂယူကႏႈတ္ခမ္းကိုတစ္ေဒါင္ေလာက္ဆူေထာ္ထားေသးတာ။ ေအာ္ခံလိုက္ရတဲ့ဂ်ီဟြန္းေလးခဗ်ာ အူလည္လည္ျဖစ္သြားရသည္။
"ငါ့ကိုစိတ္ဆိုးေနတာလား"
"ဆိုးမေနဖူး ကိုယ့္ဘာကိုယ္စိတ္တုိင္းမက်လို႔"
ကင္ဂၽြန္ဂယူရဲ႕အမူအရာမွန္သမၽွကေၾကာင္ေလးေတြအတိုင္းႏူးႏူးည့ံည့ံေလးရယ္။ဆူပုတ္ေနေပမဲ့ေခါင္းငိုက္စိုက္ထားတာမို႔ ပါးလံုးလံုးေလးေတြကိုအထင္းသားျမင္ရသည္။
"ဦးငယ္ကိုစိတ္ဆိုးေနတာမလား စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကြာ ဦးငယ္ကမင္းကိုဒီေလာက္ခ်စ္တာကိုး"
ဂ်ီဟြန္းေျပာေတာ့ ဂၽြန္ဂယူကလက္မခံခ်င္ဟန္ ေခါင္းကိုဆက္ခနဲေမာ့ခ်လိုက္ၿပီး ဂ်ီဟြန္းကိုမ်က္ေစာင္းထိုးပစ္လိုက္သည္။
"မင္းေနာ္ ငါ့သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ၿပီးငါ့ဘက္ကမပါပဲ ဦးငယ္ဘက္ကပါေနတာလား"
အျပဳအမူကရန္လိုေနတဲ့ေၾကာင္ေပါက္ေလးနဲ႔တူေနတာမို႔ဂ်ီဟြန္းတေယာက္အသည္းယားလာကာ ဂၽြန္ဂယူဂုတ္ကိုဆြဲဖက္ၿပီးလက္ေမာင္းၾကားထဲထည့္ကာအသာညစ္ထားလိုက္ေတာ့တယ္။
ဒါကိုမူပိုစြာပင္ ဒင္းေလးကလက္ထဲကေနအတင္းရုန္းရင္း၊ကန္ရင္းနဲ႔ပင္ ႏွစ္ေယာက္သားေက်ာင္းအျပင္ကိုေရာက္လာေတာ့တယ္။
"အ့~ဟ နာတယ္ဟ ပတ္ဂ်ီဟြန္း!!"
"ေဘဘီ!!"
ကားအနက္ေရာင္ေပၚကဆင္းလာတဲ့ ဟာရုတို!!
ဂ်ီဟြန္းကိုတလွည့္ ဂ်ီဟြန္းလက္ေမာင္းၾကားထဲအဖက္ခံထားရတဲ့ဂၽြန္ဂယူကိုတလွည့္ၾကည့္ၿပီး မ်က္လံုးေတြကစိတ္တိုင္းမက်သည့္ဟန္။
"ေဘဘီ?မင္းကဘယ္တုန္းကရည္းစားရသြားတာလဲ?"
"ရည္းစားရစရာလား ငါက အမ့္..."
ရုတ္တရက္ႀကီး ဂ်ီဟြန္းလက္ထဲမွာရိွေနတဲ့ဂၽြန္ဂယူဆြဲကာ လည္ပင္းေတြကိုပင့္ေမာ့ေစတဲ့ဦး။မ်က္ႏွာႏုႏုေလးေမာ့သြားတာနဲ႔တၿပိဳင္ထဲေႏြးေထြးစိုစြတ္သြားရတဲ့ႏႈတ္ခမ္းသားေတြ။
