#ភាគទី2
រាងតូចដែរត្រូវបានគេទម្លាក់ចូលក្នុងជ្រោះនោះបែរជាមិនមានរបួសអ្វីធ្ងន់ធ្ងរគ្រាន់តែសន្លប់មិនដឹងខ្លួននៅក្បែរមាត់ទឹក
នៅមិនឆ្ងាយពីទីនោះប៉ុន្មានឃើញមានស្រមោលមនុស្សស្ទង់ៗមើលមិនច្បាស់ឈរមើលមករាងកាយនោះមិនដាក់ភ្នែកមួយភ្លែតក៏រលាយខ្លួនបាត់
ក្រឡេកមកមើលតួប្រុសវិញម្តងដោយសារតែរាងក្រាសមានងារជាម្ចាស់ក្រុមហ៑ុនធំដូចនេះគេក៏រវល់ដែរហើយក៏មានជំនិតក្បែរខ្លួនម្នាក់ដើម្បីចាត់ការការងារជំនួសគេផងដែរ
"យុិនសុី ការងារយ៉ាងមិចហើយ"ជុងគុកអង្គុយក្រវី បុិកនៅលើតចស្តាប់ការរាយការរបស់អ្នកជាជំនិត
"គោរពលោកម្ចាស់នៅក្រុមហ៑ុនមានរឿងបន្តិចបន្តួចមានអ្នកសើបការសម្ងាត់ចូលមកបន្លំខ្លួន"
"ហ៉ឹម... ហើយឯងចាត់ការយ៉ាងមិចហើយ"រាងក្រាសនិយាយធ្វើធម្មតាព្រោះជារឿងដដែរៗក្រុមហ៑ុននាយចាប់បោះចេញក្រៅតែរហូតនឹង
"បាទបញ្ចូនទៅកន្លែងដើមហើយទាន"យុិនសុីនិយាយទាំងចុងមាត់គេលួចញញឹមតិចៗ
"សប្បាយចិត្តយ៉ាងនេះហ៎"ជុងគុកសួរទៅជំនិតដែរញញឹមជាប់នោះ
"ហេហេ..លោកម្ចាស់ធ្វើមើលតែមិនដឹងពួកដែរគេបញ្ជូនមកនោះក្មេងៗណាស់ហើយឈាមឡើងផ្អែមតែម្តងខ្ញុំនេះឡើងចង់ញៀនហើយ"
"មិនចេះឆ្អែតសោះហើយអស់ការងារហើយចេញទៅប្រាប់គេអោយត្រៀមឡានយើងចង់ចេញទៅក្រៅ"
"បាទលោកម្ចាស់ទៅរកម្ចាស់តូចទៀតហើយ"យុិនសុី
"អត់ទេយើងចង់ទៅមើលការងារម្តង"
កំពុងតែរៀបចំចង់ចេញទៅក្រៅហើយស្រាប់តែមានអ្នកបម្រើម្នាក់រត់ចូលមកទាងក្រហេបត្រហបចូលមកខាងក្នុង
"លោកម្ចាស់នៅខាងក្រោយភ្នំមានអ្នកអុកឡុកទាន"
"អ្នកណាបង្ករឿងអីទៀតហើយ"នាយកម្លោះចុះមកទាំងមុខស្មើរខុសពីមិញនេះដែរនាយញញឹម
"បាទលោកម្ចាស់គឺមានពួកបិសាចប្រជៀវវាមកលបខាំនៅក្រោយភ្នំ"
YOU ARE READING
꧁ঔភក្តីស្នេហ៍✼ᏉᎯℳℙℐℛℰ✼ঔৣ꧂
General Fictionការរងចាំមនុស្សម្នាក់វាពិតជាយូរណាស់ យូរសឹងតែទ្រាំមិនបាន តែនាយមិនបានគិតថានឹងបោះបងទោះដឹងថាគ្មានសង្ឃឹម ព្រោះមនុស្សម្នាក់នោះបានចាកចោលនាយទៅឆ្ងាយហើយឆ្ងាយរហូតត្រឡប់មកមិនបាន "អូនសម្លាញ់ វាយូរណាស់ហើយដែលបងចាំអូនទោះដឹងថាគ្មានសង្ឃឹមក៏បងនៅចាំទោះបីត្រូវចាំរាប់ពាន...
