"Hiç mi sevmedin?"
Kan çanağı gözleriyle, elinde ki telefona bakıyordu. Seul'un en yüksek binasının çatısında olan mavi saçlı bir adam.
"Neden yaptın bunu bana?"
Ekranda bir fotoğraf, ona asla cevap vermeyeceğini bile bile soruyordu..
"Oysa ben seni çok sevmiştim."
Her nefes alıp verişinde kalbi, göğüs kafesine batıyordu. Zar zor kelimeleri bir araya getiren genç adam.
"Şimdi senden nasıl nefret edicem ben.. Söylesene hiç mi acımadın bize, hiç mi üzülmedin?"
Göz yaşları telefonun ekranını ıslatıyordu. Görüntü bulanıklaşıyor, kafasının içindeki sesler hiç susmuyordu.
Binanın kenarına oturdu. Etraf çok karanlıktı. Ne kadar gökyüzüne yakın olsada yıldızlar gecesini aydınlatamıyordu.
Yaşam ışığı sönmüş bir adamın karanlığını artık hiçbir şey aydınlatamazdı..
Telefonundaki fotoğrafa kitlenmişti. Gözleri, dudakları, saçları, gülüşü, çilleri
Herşeyiydi onun. Hâlâ ilk günkü gibi hayranlıkla baktı.
~ "My baby❣️" adlı kullanıcının medyasından.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Soğuttum mu kendimden? Bir başkasına ihtiyaç duyacağın kadar ne yaptım ben sana?"
Hıçkırarak ağlıyordu, avucunun içindeki bilekliği öyle sıkıyordu ki. Tırnakları elinin içine batıyor ve kanatıyordu.
Buna rağmen daha sıkı bastırıyordu parmaklarını. Hiçbir bedensel acı, kalbindekinden daha çok acıtmıyordu.
Kulağı çınlıyor, elleri titriyor.
Yumruğunu sıktığı eliyle, kafasına vuruyordu
"Aptalım, beni sevdiğine inanacak kadar aptalım. Beni bırakmayacağını düşünecek kadar aptalım."
Mavi yumuşak saçlarını parmaklarının arasına alıp çekiştiriyordu. Kendinde değildi canı acısa da devam ediyordu.
Bir anda aşağıya doğru kafasını eğdi. Sarı saçlı bir adam, sokak lambasının kenarında duruyordu.
"Yanına gelmek istiyorum ama çok uzaktasın."
Yukarıdan sadece saçları görünse de, o olduğuna inandırmıştı kendini.
Ayağa kalktı mavi saçlı genç adam.
"Geliyorum yanına, sevgilim"
Sadece bir adım atması yeterliydi düşmesi için. Ölüm son çare miydi? Acısını böyle hafifletebilecek miydi?
Ağlamaktan kızarmış, gözlerini yumdu.
Kelimeler boğazına diziliyordu, konuşamadı.
Artık sözler, acısını anlatmaya yetmezdi.
Boşluğa doğru adımını atmaya hazırdı.
