Koltuğa oturdum ve hiçbir şey olmamış gibi televizyonu açtım. "Ah! Bitanem. Özür dilerim.". Sarılmıştı Kris. Çevremdekileri benim yüzümden üzmekten bıktım gerçekten ama sarılması o kadar yumuşacık ve sıcaktı ki. Geri çekilemiyor ve hiçbir şey diyemiyordum. Sonra diğeleride gelip sarıldılar ve ben başım Kris'in omzunda hüngür hüngür ağlamaya başladım. Sırasıyla Kris, Daehyun, Zelo, Jongup olmak üzere ağladık. Myungsoo ağlamayan tek kişiydi o sadece sarılmıştı. İçimiz çıkana kadar ağladık. Ayrıldığımızda iki saat geçmişti. İki saat boyunca ağlamış mıydık? Gerçekten malız biz malız. Lider "Durun bir komedi filmi izleyelim" diye bir öneride bulundu. Daehyun " Ben cipsleri getiririm" deyince Kris "Nedense hiç şaşırmadık" diyerek lafı yapıştırdı. Hepimiz kahkahalar atarken Daehyun ateş saçan gözlerle bakıyordu. "Getirmiyorum be.". Ben şirinlik gösterilerinde bulununca dayanamadı, getirdi Daehyun hyung. Hep birlikte kahkahalar ve abur cubur ürünleriyle film izleyip eğlendik. Saat gece yarısını geçiyordu. Gece izin almadan Myung'ın odasına gittim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Keşke Ben Uyurken Gitseydin...
FanfictionBu mezar sadece onun değil hepimizin umutlarının mezarıydı...