dirty pretty

I

UYARILAR

UYUŞTURUCU BAĞIMLILIĞI VE KULLANIMI

İKİ TARAFIN DA RIZASI VAR ANCAK BAŞTA BİRLİKTE OLMA SEBEPLERİ JUNGKOOK'UN PARASININ OLMAMASI HOŞUNUZA GİTMEYECEKSE OKUMAYIN ALOO

ÇOĞUNLUKLA SMUT AMA AŞK DA VAR DOSTLAR BEN AŞK İNSANIYIM SİZ HİÇ ENDİŞELENMEYİN

mini fic (⁠✿⁠^⁠‿⁠^⁠)

ikinci kez yayınlıyorum gelen yorumlara göre devam ederim ya da kaldırırım

Xx

"Hangi cehenneme kayboldular?!" Jungkook kendi kendine mırıldandı, eli çaresizce yatağı ve minderinin arasındaki gizli parasını arıyordu. "Siktir!"

Öfke ve çaresizlik içinde minderini yere fırlattı, gözleri öfkeyle boş alanı aradı.

Orada değildi, parası gitmişti, çaresizce ihtiyaç duyduğu para.

"Jimin!" sinirle çığlık attı, yatak odasının kapısını o kadar sert açtı ki duvara çarptı ve yüksek sesle oturma odasına girdi. "Hangi cehennemde?" Koltukta kardeşine bakarken yumruklarını sıkarak hırladı.

"Gitti, Jungkook ." İç çekti, kardeşlerinin öfkesinden bile etkilenmedi. "Kiranın payını üç aydır ödemedin, buna ihtiyacım vardı."

"Kira param var!" Jungkook dişlerinin arasından uzanarak haykırdı. "Ama bu para başka bir şey içindi, şu anda onu geri vermen lazım."

"Kira paran varsa, aldığım parayı onunla değiştirebilirsin."

Jungkook öfkesinin tehlikeli seviyelere yükseldiğini hissedebiliyordu, bu yüzden boğulmuş bir çığlık ile kanepeye bir tekme attı ve evden fırladı.

"Siktir git Jimin." Taehyung'la buluşmadan önce öfkesini yatıştırmaya çalışarak kendi kendine mırıldandı.

O paraya ihtiyacı vardı, eğer bir doz almazsa aklını kaybedecekti ve Jimin sahip olduğu tek şansı mahvetmişti.

Taehyung anlayışlı bir adamdı, Jungkook'a yardım ederdi, elbette.

"Siktir." Öfkesi çaresizliğe dönüşerek içini çekti.

Buna ihtiyacı vardı ve muhtemelen onu alamayacağını fark ettiğinde vücudu olumsuz tepki vermeye başladı.

Özlemin acısı nefes almayı zorlaştırdı, tüm vücudu ihtiyaçla seğiriyordu.

Jungkook, Taehyung'un arabasının caddenin aşağısına park ettiğini fark etti ve buluşmaları için mental olarak kendini hazırladı.

Taehyung onun uyuşturucu satıcısıydı, yaklaşık bir yıl önce bir barda tanışmışlardı ve o zamandan beri Taehyung onun satıcısıydı.

Yine de iyi bir adama benziyordu, belki Jungkook tekrar para bulana kadar bir şeyleri halledebilirdi.

Bu düşünce Jungkook'a Taehyung'un arabasına doğru yürüyüşünü bitirip yolcu koltuğuna oturacak kadar güven verdi.

"Ne kadar istiyorsun?" Taehyung, kapının kapandığı anda sırt çantasını almak için uzanarak sorguladı. "Geçen seferkiyle aynı mı?"