We're not made for each other.

Chapter 6

Warning: cursing, inappropriate words⚠️⚠️

"I'm really sorry ian but i need to go. Sa susunod na lang" i need to go home hindi sila basta basta tatawag ng walang dahilan.

"Hatid na kita kera." It's kairo pero need ko tong tangihan.

"No need kairo see you tomorrow."  Agad agad din akong umalis sa school dina ako nakapag paalam sa iba kong mga kaklase kakamadali i was panicking.

Hindi ko alam kung mauuna ba ang galit sakin dahil hindi sila nag punta o unahin ko sila ngayon I don't know hindi ko sinagot ang tawag dahil baka kung ano yon kaya uuwi na lang ako sumakay lang ako ng jeepy at nag papababa sa kanto agad agad din naman akong tumakbo papunta sa bahay.

"Ate rosa asan po si mama at papa?" Hindi ko alam pero mukang takang taka sya.

"Nasa loob nak, pasok kana." Agad agad din akong pumasok at nakita sila na nag iinom, totoo bato? Ito ang madadatnan ko? Hindi kayo pumunta tas nandito kayo sa bahay nainom?

"Ma? Pa? Bat hindi kayo nag punta sa awarding ko kanina diba sabi ko salutatorian ako? I was expecting the two of you will come tapos hindi man lang kayo nag punta tas ito ang madadatnan ko?" Bat ganto? Bakit parang ang sama sama kong anak onti onting bumaba ang gamit ko sa sahig.

"Oh come on kera don't be kill joy! Tumaas ang sale ng company kaya nandito kami ng dad mo minsan lang kami mag inom."  I don't know pero onti onting naumuo ang luha sa mga mata ko nag hahalo ang emosyon ko sa galit at sakit.

"Your mom is right after 2 years tumaas ang sale ng company kaya natawag ako sayo kanina i also forgot na may awarding nga pala kayo sorry." Seryoso kayo dyan sorry lang? Pinagpagudan ko yung title na "salutatorian" para maging proud kayo tas di kayo pupunta?

Dina napigilan ng emosyon ko ang ng yayari kaya nakasagot ako.
"Tangina pa, pinag pagudan ko yung salutatorian na title nayon! Hindi lang basta awarding sakin yon! Bakit ba kayo ganan sakin" hikbi kong saad at medyo tumaas ang aking boses bakas sa muka ni mama at papa ang gulat.

"You have no rights to talk to me
like that kera! pinapaaral kita ng maayos wag mokong mapag taas taasan ng boses!" sagot ni papa sakin diko na alam ang ginagawa ko kaya nasabi ko ang mga salitang ito dalang dala ako ng sakit..

"Baki- Bakit? Nyo nakakaya sakin to? Gusto ko lang naman na umattend kayo eh kasi yung putanginang title na salutatorian na yon halos mamatay ako makuha ko lang! Ni wala man lang akong narinig kahit congrats galing sa inyo! Kaya ko ginagawa yon kasi gusto kong maging proud kayo! Pero wala! Wala di nyo man lang ako pinuntahan don! Tangap ko sana kung emergency yon eh! Pero putangina pwede naman tayong mag celebrate ng sabay sabay yung sa awarding ko sa sale ng company! Hindi ba pwedeng sabay?"

Hindi kona kinaya at sumabog na ang nararamdaman ko kita sa muka nila ang galit dahil siguro sa pag sigaw ko pero wala na akong pake sobrang sakit ng nararamdaman ko ngayon.

"Kera ano ba! Sabing wag mo kaming pag tataasan ng boses ng papa mo! Wala akong pake dyan sa awarding mo bakit? Mag kakapera ba kami dyan sa putangina mong award? Ha?" I don't know kung pano titigil sa kakaiyak ganto ba talaga ang tingin nya sakin?

"Tama na! Tigil nyo na ang pag aaway nyo!" Pinapatigil na kami ni papa but no one can stop me gusto kong i labas lahat ng sakit.

"Sige ma oo hindi kayo mapapakain ng sinasabi mong "putanginang award" pero alam kong dadalhin ako nito sa maayos na sitwasyon! Ma nakkapagod kang pakisamahan para bang lagi akong mali sa paningin mo hindi kana naawa sakin na tuwing alastres ng madaling araw gising pa ako nag rereview kasi sabi ko baka sa paraan nayon makuha ko yang mga tangina nyong atensyon! Pero hindi pala sapat yon! Kulang padin pala para sa inyo! Na halos mamatay na ako kasi hindi ako nakain kasi sabi ko mag rereview muna ako! Nakakapagod ka ma sobra!"

This is the first time na nailabas ko lahat sobrang sakit sobra.

"Lumayas ka sa paningin ko kera! Layas! At baka kung anong magawa ko sayong bata ka lumayas ka na!"Sige ako pa talaga ang pinaalis mo

"Ok fine aalis ako!"  Agad din naman akong umakyat at inayos ang damit ko may mga nakatabi akong pera dito dahil kasama din ako sa scholar diko alam san ako pupunta pero bahala na.

"Kera! San ka pupunta!" Sigaw ni papa sakin.

"Edi aalis diba pinapalayas nyo na ako?" Agad din akong lumabas sa gate namin. I know one person na mapupuntahan ko, It's kairo.

Kairo have a condo baka nandoon sya ngayon agad agad akong nag punta sa condo nya alam kodin ang unit nya kaya di ako nahirapan. Kumatok lang ako ng kumatok hagang sa binuksan nya na ang pinto.

"Oh kera what are you doing her-"  bago nya pa matapos ang sasabihin nya ay niyapos kona agad sya at umiyak. Niyakap nya naman ako pabalik i really find comfort with him.

"Halika sa loob" pinaupo ako ni kairo at binigyan ako ng tubig.

"Ano bang ng yare kera? Are you ok? Bat ka may dala kang gamit?" I can see that he is worried alam nya din naman hindi ako mag sasalita it's already 6pm mag gagabi na nag punta pa ako dito bago pa ako makapag salita nag salita na sya.

"Halika sumama ka sakin."