Luna-TaeJin

Final

"Taehyung!"

1 haftadır Seokjin ile yaşayacağı yeri ayarlıyordu, Taehyung. Güvenilir adamlarla çalıştıktan sonra krallıktan uzakta sakin bir kasabanın olduğunu öğrendi ve orayı seçti yaşamak için. Şimdi de az ileride dalgalı denizi ve mavi gökyüzünü izliyordu.

"Efendim?"

"Seokjin geldi!"

"Ne, nerede?!"

"Az önce gitti. Seni akşama yakın göl kenarında bekliyor olacağını söyledi."

"Tanrım.. Sonunda! Ben hemen gidiyorum."

"Taehyung."

"Evet?"

"Ona iyice sarıl."

"Onu bırakmayacağım!"

Hızla atına binmiş kasabaya, Seokjin'in yanına ulaşmanın heyecanıyla yanıp tutuşuyordu.

"Bekle sevgilim..."

Sonunda güneşin batmasına 1 saat kala göl kenarına ulaşabilmişti. Atını kenara bağlayıp gözleriyle Seokjin'i ararken uzun saçlarından tanıdı onu. Her zaman birlikte oturdukları kayalıklarda oturuyordu.

"Seokjin-ah!"

Koşarak yanına geldi sevgilisinin.

"Ahh, seni ne kadar özlediğimi bir bilsen..."

Sevgilisi gülümseyen gözlerini kendisine çevirince nefesi düzene girdi Taehyung'un.

"Taehyung."

"Söyle sevgilim?"

"Seni seviyorum."

"Ben de sana aşığım."

"Seni çok özledim."

"Benden çok olamaz!"

Seokjin gülümsese de gözleri dolmaya başlamıştı çoktan.

"Hayır hayır! Ağlama Seokjin'im. Artık birlikteyiz. Kaçıp gideceğiz. Kimse engel olamayacak bize."

Hiçbir şey demeden göğsüne uzandı sevgilisi. Taehyung bu haline üzülse de kanatları altına aldı onu. Şimdi birlikte güneşin yavaş yavaş batmasını izliyorlardı. Taehyung konuşuyor, Seokjin dinliyordu...

"Saçlarını açman hoşuma gitti."

"Sizin için açtım."

Neredeyse beline kadar uzanan saçlarını okşuyordu şefkatle. Özlemini gidermek istiyordu iyice.

"1 hafta uzak da kalsak her gece kalbimde uyudun. Bunu hissetmek çok güzel ama yanımda, kollarımda uyumanı tercih ederim."

"Prensimin kollarında uyumayı özledim."

"Ben de Seokjin. Ben de seni çok özledim."

Seokjin susunca devam etti Taehyung.

"Alıntılarımı özledin değil mi? Hemen bir tane okuyacağım sana."

"Çok özledim."

"Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin?
Hep böyle içinde uzak bir ışık mı yanar?
Bakışlarında beni dinlendiren bir şey var;
kıyısındaymış gibi en sakin denizlerin...
Bir yelkenliyim şimdi ben senin limanında.
Fırtınalardan geldim sende dinleniyorum.
Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum;
En eşsiz dakikalar sürsün senin yanında...
Hiç yumma gözlerini, ışığın eksilmesin, gündüzüm, aydınlığım, ipek böceğim benim.
Güz bahçemde açılmış o son çiçeğim benim.
Yorgun kalbim seninle atar durur.
Ayırma gözlerimden o çocuksu gözlerini, o sakin, o yalansız, o kuytu gözlerini..."