Cat! Castiel / Destiel+ Sabriel

Bölüm 9

Av sorunsuz geçti ve iki avcının toparlanması sadece birkaç gün sürdü. Eve döndüklerinde Dean aceleyle arabadan indi, Cas'i kontrol etmek ve nasıl olduğuna bakmak istiyordu. Bobby ona kıkırdadı, Dean'in Cas'e olan sevgisinden daha fazlası olmasa da eğleniyordu.

"Cas? Döndüm!" diye bağırdı Dean ön kapıyı açarken siyah, beyaz ve kırmızı kediyi aramak için hemen oturma odasına doğru fırladı. "Cas?" diye hemen koşarak gelmeyince bir kez daha seslendi ki bu olağan hale gelmişti.

Sam topallayarak odaya girdi, "Dean? Hey geri döndün Nasıl gitti?'

"Cas nerede?" diye sorar Dean, Sam'in sorusunu geçiştirerek.

Sam başını sertçe salladı ve "Bekle" diye alay etti. Cebinden telefonunu çıkardı ve Cas'in numarasını çevirdi.

Arkasında, Dean çevir sesini duyduktan sonra o iyi bilinen kanat çırpışlarını neredeyse anında duydu. Arkasını döndü ve Cas'in okyanus mavisi gözleriyle karşılaştı. "Cas? Gabriel seni geri mi çevirdi?" Kollarını meleğe doladı, parlak bir şekilde gülümsedi. Cas'in kokusunu içine çekerken derin bir nefes aldı.

Cas'i kabul edilebilir olandan daha uzun süre elinde tuttuğunu fark ederek hızla geri çekildi.

"Evet, Gabriel bedenimi Jimmy'nin biçimine geri döndürmeye karar verdi."

Dean gülümsedi, "Eninde sonunda pes edeceğini biliyordum." dedi elini meleğin omzuna vururken. Cas, söylemesi gerekip gerekmediğini soran Sam'e bir bakış attı ama Sam hafifçe başını salladı. Dean ayakkabılarına baktı ve sonra tekrar Dean'e bakıp gülümsemesine karşılık verdi.

Bir dakika sonra hepsi oturma odasında oturuyorlardı; Sam, Bobby'nin sandalyesinde, Cas ve Dean kanepede ve Bobby de artık kalan sandalyede. Av hakkında konuşarak biraz zaman harcıyorlar, Dean, Bobby'nin sırtını zorladıktan sonra kıçına tekme attığını açıkladıktan sonra gülüyorlar.

Cas sohbete pek dahil değildi ama Dean'in eğlenmesini izlemekten keyif alıyordu. Kedi olarak geçirdiği süre boyunca bundan oldukça zevk aldığını öğrenmişti. Sadece avcıya yakın olmak ya da sadece işini yaparken onu izlemek. Şu anda yeşil gözleri, kirpiklerinin şekli, gözlerinin Sam'den Bobby'ye bakışı, gülümsediğinde gözlerinin kenarlarındaki derinin kırışması onu büyülemişti.

Cas farkında olmasa da, kedi olduğu süre boyunca Dean'e olan sevgisi büyümüş ve daha da açığa çıkmıştı. Kedi olarak bunu saklayamıyordu ama şimdi bir şekilde umursamıyordu. Duyguları yeşermişti ve kalbi bunu taşıyamıyordu.

"Cas? Az önce sana sorduğumuzu duydun mu?" Cas, Dean'in sesini duyunca transından fırladı ve avcının da ona baktığını fark etti.

"B-ben gitmeliyim." dedi hızla kaybolmadan önce. Sam onun bu kadar ani havalanmasına kıkırdadı.

Dean, Sam'e bakmak için yüzünü çevirdi, "Onda bir şeyler var ve sen bu konuda daha çok şey biliyorsun. Söyle bana."

Sam, Dean'in suçlamasına gücenmiş gibi davrandı, "Neden bahsediyorsun? Ne bileyim ben?"

"Belki de seni Cas'le birkaç günlüğüne yalnız bırakırız ve birdenbire Cas geri döner, bu sana biraz garip gelmiyor mu, Bobby?"

Bobby ellerini kaldırdı, "Hey, beni bu işe karıştırma, o senin evcil meleğin." Bunun üzerine ayağa kalktı ve kim bilir ne yapmak için dışarı çıktı. Dean yaşlı avcıya ters ters baktı ve sonra bu konuşmanın bir an önce bitmesini dilemeye başlayan Sam'e baktı.

"Sammy, burada ne oldu?"

"Hiç bir şey! Yemin ederim!" diye haykırdı. Dean içini çekti ve meydan okurcasına yüzünü ellerinin arasına aldı.

"Pekala, eğer bana söylemek istersen, beni nerede bulacağını biliyorsun." Yukarı çıkıp yatağına uzandı ve üzgündü.

*** 

Birkaç saat sonra hepsi akşam yemeği için bir kez daha toplandılar, ancak sadece birkaç kelime değiş tokuş edildi. Dean, küçük kardeşine inanmayarak Sam'e dik dik bakmayı sürdürürken, Bobby de Dean'e dik dik bakıp onu kardeşini rahat bırakmaya çağırdı.

Gecenin ilerleyen saatlerinde Dean kendini yatağında yatarken buldu, uyumak istiyor. Sadece o yapamadı. Son günlerde bu şekilde gayet güzel uyusa da, şimdi yanında yatan Cas'in kedi formunu özlediğini fark etmişti. Eve döndüğünde Cas'in orada olacağını ve artık burada olmadığı için bir kez daha alışması gerektiğini bildiği için önceki günlerde böyle uyuyabileceğini düşündü.

Ama öyle olsa bile, yine de uyuyamayacak durumdaydı. Lanet olası Cas. Bir kez daha diğer tarafına dönerken kendi kendine düşündü.

"Dean?" Birden arkasından Cas'in huysuz sesini duydu. Dean yatağından fırladı ve odasında meleği aradı. Cas yatağının yanında durmuş, kafası hafifçe eğilmiş ona bakıyordu.

"Cas burada ne halt ediyorsun?"

"B-ben, uhm." Cas kekeledi, "Boş ver, önemli değil."

Dean, meleğin neden bu kadar gergin göründüğünü merak ederek daha çok oturdu. "Bana göre önemli, dökül."

"Ben, uhm, kedi olduğum süre boyunca geceleri senin yanında uyuyarak geçirdim ve ben, uhm, merak ettim - Eğer senin için sorun değilse - sen uyurken seninle yatabilseydim, çünkü kedi formundayken bundan çok zevk alıyordum. Ama istemezsen veya bundan rahatsız olursan anlarım. Şimdi gideceğim." Birdenbire geldiğine bile pişman olarak, boş boş konuştu.

"Bekle Cas, ben, sorun değil, benimle yatabilirsin." dedi Dean, odanın ne kadar karanlık olduğu için Cas'in görmediğini umduğu bir kızarmayla.

Cas trençkotunu ve takım elbise ceketini çıkarıp yatağa, uzanması için battaniyeyi kaldıran Dean'in yanına tırmanırken başka bir söz alışverişinde bulunulmadı. Dean kolunu yatağın üzerine uzattı ve Cas yüzünü Dean'den uzağa bakacak şekilde başını koltuğa koydu. Cas, tıpkı kedi kılığında olduğu zamanki gibi, avcının sıcacık, yayılan vücuduna yaslanmak isteyerek kendini Dean'e doğru biraz daha itti.

Kafasının içinde bir ses, Dean'e gerçekten istediğinin bu olduğunu söyleyerek dırdır ediyordu ama o bunu görmezden geldi. Uzaklaştırdı. Kendi kendine bunun başka bir şey olduğunu söyleyen Cas'in tek istediği biraz rahatlıktı.

Bu arada Cas'in de aklı, Dean'e bu şekilde bastırılmanın nasıl bir his olduğunu, ne kadar samimi olduğunu düşünerek şiddetleniyordu. Sonra Dean kolunu karnına doladığında (çünkü lanet olası uzvunu başka nerede bırakabilirdi ki?), içinin ısınmaya, mutlu hissetmeye başladı, sanki ait olduğu yer burasıymış gibi.

*16.07.2023*