Kontynuacja książki
✨ Pokłony przed moim królem✨
Rozpoczęcie 07.07.23
Zakończenie xx.xx.xx
Wprowadzenie
♡¦¦♡ książka będzie kontynuacją po śmierci Takemichiego
♡¦¦♡ nieznajomych przyczyn dla innych Takemichi będzie w ciele nieznanego chłopca, któr...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Pov. Izana
Wpatrywałem się pustym wzrokiem w martwę ciałodziewczyny, która była odpowiedzialna za śmierć Takemichiego.
Minął rok od śmierci Takemichiego, lecz nadal nie potrafiłem zapomnieć o chłopaku, który był dla mnie całym światem.
Oddał bym wszystko, aby znowu przytulić do siebie chłopaka oraz usłyszeć jego głos, lecz wiedziałem że to niemożliwe.
- Wiem doskonale, że za nim tęsknisz - powiedział Mikey, który wszedł do pomieszczenia
- Co? - zapytałem się, gdy podniosłem wzrok na niego
- Nie udawaj głupiego wiem doskonale , że minął rok ale pomimo to nadal go kochasz - rzekł - Wszystko co zrobiłeś to z miłości do Takemichiego zgadza się? - zapytał się zaciekawiony Manjiro
- Nie potrafię o nim zapomnieć - powiedziałem - Z drugiej strony obiecałem mu w dzień pogrzebu, że nigdy o nim nie zapomnę ani się nie zakocham - rzekłem a na mojej twarzy pojawił się delikatny uśmiech
- Jak to się nie zakochasz - powiedział zdziwiony Mikey
- Moje serce należy tylko do Takemichiego - rzekłem a Mikey nic więcej się nie odezwał
Mój brat miał rację przez tęsknotę do chłopaka zamordowałem wszystkich członków mafii Nataniela oraz ojca Takemichiego.
Utworzyłem tak samo własną mafię, która była numerem 1 w Japonii.
W pewnym momencie postanowiłem, że przejdę się na cmentarz a po południu pójdę do sierocińca.
Wyszedłem z pomieszczenia i zacząłem na początku kierować się do mojego pokoju, aby się przebrać, gdyż miałem całe ubranie we krwi dziewczyny.
W chwili, gdy miałem wejść do mojego pokoju zauważyłem Kakuchou, który przyglądał się widokowi za oknem.
- Na co tak się patrzysz? - zapytałem się zaciekawiony
- Izana - rzekł Kaku i spojrzał się na moje ubranie - Powinneś się przebrać - powiedział chłopak
- Wiem właśnie miałem taki zamiar - odrzekłem - Więc na co się przeglądasz? - zapytałem kolejny raz
- Na Panią Misaki - rzekł
Spojrzałem się w tym samym kierunku i zauważyłem, że kobieta siedziała w ogrodzie pod wierzbą czytając jakąś książkę.
