Changing Its Rays (Sultan Naga Series #1)

Kabanata 34

Hayati

Zul and I parted ways when we went outside of that resto. May dala naman kasi akong kotse at ganoon din siya. Isa pa, kailangan na si Zul sa kampo kaya kahit gusto niya pa akong ihatid sa bahay namin ay ako na ang nagpumulit sa huwag na. Nagbilin na rin ako ng mensahe kay Andrew na mauna na akong umuwi.

My brows creased when I saw a familiar man standing infront of Mama. Nanlaki ang mata ni Mama pagka kita sa akin. Na sa malapad silang living room namin at may kung anong namuong atensyon sa pagitan nila no'ng bisitang kaharap niya.

Before I could guess who's this visitor, my jaw dropped when I realized it was Datu Aqil! Kaagad akong nagmano kay Mama pagkalapit ko at binalingan si Datu gamit ang nagtatakang tingin.

"N-Napadalaw po kayo?" tanong ko kay Datu sabay sulyap kay Mama.

"Ah..." Datu trailled off and side eye Mama. "Gusto ko lang humingi ng pasensya tungkol sa mga nangyari. Sa inyo ng Mama mo," he said formally yet tenderly.

I blinked numerously and forced myself to process everything. I always think that Datu Aqil is terror man alive that I could even met along with his brothers. Iyon talaga ang palaging sumasagi sa utak ko kapag naririnig ko ang pangalan niya  Sa pagkakaalam ko, mas matindi ang iba pang mga Rabbani, particularly Hafza's father.

"Uhm..." I responded confusedly. Hindi ko tuloy alam kung totoo bang iyon lang ang pakay niya rito o may iba pa siyang pakay maliban sa gusto niyang humingi ng pasensya sa mga nangyari.

Mama cleared her throat and look at Datu with full composure and respect. "We understand, Aqil. As long as they didn't touch a single strand of my daughter's hair then we are good."

Nagkatitigan sila saglit si Mama bago nag-iwas si Mama ng tingin. Datu Aqil nodded and lifted his gaze to Mama with more respect and amazement. The way he looked Mama, natatak sa isipan ko na parang ganitong klaseng tingin ang ipinipukol sa akin ni Zul sa tuwing seryosong bagay ang pinag-uusapan namin. Pero may mas higit...hindi ko lang alam kung kanino sa mag ama.

"Thank you for the time, Rachel," Datu Aqil said breathily. Mama looked away as she nodded---parang labag pa sa kalooban na tumango.

"Mauna na ako, Dorothy," paalam ni Datu sabay ngiti niya sa akin.

"S-Sige po. Mag-ingat ka po."

Hindi na ako nagtanong ni Mama tungkol saan ba ang napag-usapan nila ni Datu bago ako dumating. Basi na rin sa naabutan ko, Mama was just standing there looking cold and prim as the tension was in between habang si Datu Aqil naman ay binalewala ang kung ano mang bara na pinakita at pinaramdam ni Mama.

Nagising ako katulad ng normal kong umaga. Pero wala si Mama sa kusina nang nakababa na ako. This is...unusual.

"Manang, hindi pa po ba nakababa si Mama?" tanong ko pagka upo ko sa dining.

Ready na ang mga pagkain at nakakapanibagong wala si Mama rito sa dining para samahan akong mag-agahan. O kahit hindi naman siya nag-aagahan ay mas maaga siyang bumangon kaysa sa akin para mag prepara dahil may duty rin siya sa skwelahan bilang principal.

"Maagang nagising ang Mama mo. Nag timpla lang 'yon ng tsaa rito at umakyat ulit sa kuwarto. Siya nga ang naghanda ng mga 'to," kunot noong sinabi sa akin ni Manang sabay turo sa mga pagkain sa hapag.

I sighed. Tiningala ko ang palapag kung saan ang kuwarto niya. Wala naman sigurong sakit ang Mama? Baka iniisip niya lang 'yong nangyari sa kanila ni Datu Aqil kagabi.

Alam kaya ni Zul na nagpunta ang Papa niya rito?

I shooked my head and started eating. Pupunta pa ako sa extended land para matingnan ang construction site. Mafu and Maia will be there as we will continue fill the other plans that I wanted to build.