Changing Its Rays (Sultan Naga Series #1)

Kabanata 45

Envelope

I wiped away my tears and took a deep breath. Palis ako nang palis sa mga luha kong kanina pa walang tigil sa pag agos. Sinipat ko ang relong sout. It's seven Pm.

I inhaled and exhaled as I nedded to calm. Umupo ako sa dulo ng kama ko. I needed someone to confide in, someone who would understand my confusing mind. Kinapa ko ang selpon ko sa sout na pantalon at walang seremonyang di-nialed ko ang number ni Ashley.

"H-Hey, Ash," I said, my voice shaky yet determined. "P-Puwede ba tayong magkita? I really need someone to talk."

Ashley's voice came through the phone, filled with concern. "Oo! Bakit anong  nangyari? Are you okay? Saan mo ba gustong makipagkita?"

Napalunok ako. I hesitated for a moment, thinking about a place where we could have privacy and space to talk. Then it hit me.

"Kung puwede sa pineapple plantation n'yo nalang. It's wide and peaceful there. We can have some quiet time to talk."

Hindi naman  nagdadalawang isip si Ashley na pumayag. Nang binaba ko na ang tawag ay naghanap na ako ng makapal na jacket para soutin lalo na at gabi na. Pagkababa ko ay tahimik na ang buong bahay. Hindi na rin ako nag-abalang magpaalam.

As I arrived at Ashley's house, I was greeted by Ashley's a warm hug. Bakas sa mukha nito ang pag-alala lalo na at makitang na sa ganito akong disposisyon.

"A-Anong nangyari? Mukhag galing ka sa mabigat na pag-iyak, ah?" tanong ng kaibigan.

Hindi kaagad ako nakasagot. Walking through the rows of pineapple plants, the sweet aroma filled the air, providing a sense of calmness. I took a deep breath, feeling a weight lifted off my shoulders as I entered this familiar sanctuary.

Hanggang kailan nalang ba magiging pamilyar lang ang lahat sa akin? Nakakagalit at nakaka frustrate. Kung kinakailangan ko pang i-untog ang ulo ko para makaalala ako muli ay gagawin ko. I wanted to remember him as well. Fuck this! So bad!

"N-Nagkasagutan kami ni Mama..." mahinang bulong ko sa hangin.

We found a secluded spot under the shade of a large tree, overlooking the vast plantation. Malaki rin ang sinag ng buwan kaya nakakadagdag sa view ng plantation. I took a seat on a nearby log, while Ashley sat beside me ready to lend an ear.

"T-Tungkol ba kay Zul?"

I pressed my lips as I nodded.

"N-Naalala mo na siya?" Even Ashley sound desperate and hopeful.

Nilingon ko ang kaibigan. Tears welling up in my eyes once again. "H-Hindi, Ash. Hindi ko pa rin siya maalala. P-Pero gusto ko siya maalala. A-At....parang triple iyong sakit na sa kaloob-looban ko, lalo na ang puso ko parang kilala siya nito. It's just my mind didn't go for it. N-Nahihirapan ako...."

I poured out my heart to Ashley. Ramdam kong nasasaktan para sa akin ang kaibigan lalo na at nakikita kong may namumuo na ring luha sa kan'yang mga mata.

"T-Tapatin mo nga ako. M-Mahal ko ba siya?" I asked as my voice's shaking followed by my heart tears that immediately ran down my cheeks.

"M-Mahal na mahal, Riri...." bulong ng kaibigan.

Napalunok ako. I shut my eyes painfully. Mahal na mahal ko siya pero bakit hindi ko siya maalala? My sickness took away what I felt towards him and I fucking hate it!

"Kung itatanong mo rin sa akin kung mahal ka ba ni Zul. Riri, hindi ko na bilang kung anong mga ginawa niya para sa 'yo. At alam lahat ng taga Sultan Naga kung gaano ka labis."

S-Shit. Nanginginig na ang buong katawan ko dahil sa pag-iyak kaya niyakap nalang ako ni Ashley. I pressed my lips together as I cried silently.

"Kahit sinisigaw ng puso kong mahal ko siya ay hindi sumasang-ayon ang katawan at isipan ko. H-Hindi magkatugma. Katulad ng relihiyon naming magkaiba at hindi puwede. G-Ganoon..." sininok ako dahil sa mga hagulhol kong pinipigilan. "g-ganoon ba 'yon, A-Ashley?" At hindi ko na napigilan ang pagbuhos ng pinipigilan kong emosyon. I cried louder.