Sarabia Heights 1: Fixing the Broken Hearts

Chapter 1

FBH 1

"Congratulations, completers! And good luck to us!"

I earned a huge round of applause from the audience after I finished my valedictory speech. Ngayon ang completion naming mag-momoving-up sa Senior High School.

After I stepped down the stage, people kept congratulating me. I just answered them with a small thank you and a smile.

"Congrats, Faye. I'm so proud of you."

"Ang galing-galing mo girl, slay always."

"Congrats, Faye. You aced it, as always."

Some congratulates me, some smiled and others clapped me. My hard work paid off. Hindi ko naman maitatanggi that I targeted flying colors. Alam kong kaya ko iyong makuha, kaya I strive hard to earn it. 

Matalino ako, tahimik nga lang. Iyon ang sabi ng iba. People tend to misjudged me as snob, cold, mataray, mapagmataas but they can't judge my academics. Hindi ko naman kasalanan na hindi ako palasalita. Hindi din ako friendly, I don't know. Hindi lang ako sanay na ako ang unang mag-aproach sa mga tao. I have a resting bitch face that's why people will either talk behind my back or ignore me. Hindi naman ako apektado sa kanila.

"Congrats Apey!" Lyle hugged me. Sa buong high school journey ko siya lang ang naging kaibigan ko. That's why people aren't fond of me. Close ko ba naman ang isang Montenegro, the most powerful family here in La Candellaria.

"Congrats too, Lyle!" I told him while showing my genuine smile.

"Oh pano, una na ako Apey, see you next school year if ever dito ka pa sa SCA mag-aaral" he said while patting my back. I just smiled at him as a reply.

"Congratulations Ayesha Faye Pascual! Valedictorian, Santa Clarita Academy, We are proud of you!"

Iyon ang bumungad sa akin pagkadating namin sa bahay. I didn't know that my family will surprise me. I am not fond of showing my emotions but I got teary eyed because of it. Agad ko namang niyakap ang mga magulang ko.

"Congrats Apey anak, proud na proud kami sa iyo." My father said while hugging me.

"Congrats anak!" sabi naman ng aking ina.

"Congrats kapatid!" sabi ng boses lalaki. Pamilyar pero matagal ko ng hindi naririnig.

"Kuyaaaaaa!" agad akong kumawala sa yakap ng aking magulang at niyakap ang kuya ko. Hindi na ako nakapag thank you sa kanila because my full attention darted towards my brother. Matagal na panahon ko na siya hindi nakita. Sa ibang bansa kasi siya nagtatrabaho kaya nabigla ako na nandito siya.

"Nasurprise ka ba?" tanong niya pero hindi pa din ako kumawala sa pagkakayakap sa kaniya. Sa halip mas siniksik ko pa ang sarili ko sa kaniya.

"Oo naman kuya, namiss kita ng sobra"

"Namiss din kita." Sabi niya habang kinukulong ako sa isang napakahigpit na yakap.

"Uyy tama na iyan at kumain muna tayo." Sabi ng aking ina na nagpatapos sa pagyayakapan namin ni kuya.

Nakita ko din na nandito ang mga kapit-bahay naming at piling kamag-anak.

My completion ceremony in grade 10 was very memorable. Kompleto kami. But as they say. Happiness doesn't live long. My kuya needs to go back to his work a week after and me and my family needs to find a new home because of conflict and issues with my mother's family.

"Fe, alam mo na kapag ako lang ang masusunod, hindi kita paaalisin dito, pero wala akong magagawa, iyon ang utos ni kuya." Sabi ng tita ko kay mama. Pinsan siya ni mama at alam kong matagal na kami pinapaalis sa lupang kinatitirikan ng bahay namin.